Άννα Παναγιωταρέα

Πιθανές επιπτώσεις; Ελλοχεύει ο κίνδυνος η Ελλάδα να συμπεριληφθεί -και πάλι- στη λίστα των κρατών για «διαφθορά, κατάχρηση και διασπάθιση» των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων οι οποίες, αναμφίβολα, λειτουργούν ως συμπληρωματική αλλά στέρεη βάση γι’ αυτό που σήμερα αποκαλούν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί «σύγχρονο οικονομικό θαύμα της Ελλάδας».

Παρακολουθώντας στη Βουλή την κομματική επικοινωνιακή διαχείριση του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ αποκόμισα την εντύπωση ότι μάλλον κλήθηκαν οι πολίτες… «από την Κοκώ και την Κική, ποια να διαλέξουν» παρά για να αντιμετωπιστεί ριζικά, θεσμικά απαρέγκλιτα, μία ακόμη διαχρονική παθογένεια του βαθέος ελληνικού κράτους. Κατέστη εμφανής, διά γυμνού οφθαλμού, η διαχρονική κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων που αντί να κατευθύνονται προς αναδιάταξη, ενίσχυση και προβολή του πρωτογενούς τομέα «διυλίζονταν» από εντόπια κομματικά συμφέροντα, από «ημέτερες» διοικήσεις συνεταιρισμών και οργανισμών και ψηφοθηρικές παρεμβάσεις πολιτικών παραγόντων.

Μελετώντας και αναλύοντας τις τοποθετήσεις των κομμάτων, καθώς και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιήθηκε, κυρίως από την αντιπολίτευση, διανθισμένο με ποικίλους επιθετικούς προσδιορισμούς, υβριστικούς -αν όχι στα όρια της χυδαιότητας- απαξιωτικούς -στο όριο προσωπικής προσβολής και συκοφαντίας- αλλά και τους τοξικούς διαξιφισμούς που διεξήχθησαν, αβίαστα βγαίνει το εξής συμπέρασμα: η «μάχη» δεν είχε διακύβευμα την εκκαθάριση του σκανδάλου, που ζημίωσε χιλιάδες πραγματικούς δικαιούχους, καθώς «μπούκαραν τα σαΐνια» και έκαναν πάρτυ, εξόδοις Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά σε τίνος κόμματος τη διακυβέρνηση θα μείνει ο… μουτζούρης!

Η αντιπολίτευση δεν εννοεί να αποδεχθεί ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ξεκινήσει νωρίτερα από την Ευρωπαία εισαγγελέα τη διερεύνηση των έργων των… ΟΠΕΚΕΠΕΔΩΝ. Αλλά τότε πώς σήμερα δικάζονται και καταδικάζονται οι δολίως… ενθυλακώσαντες; Η Νέα Δημοκρατία ψήφισε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διερευνηθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ από συστάσεώς του -το 1998- κατά τη μέθοδο των ανακριτικών αρχών. Εφόσον προκύψουν ενδείξεις ποινικών ευθυνών η εξεταστική επιτροπή θα προτείνει τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής. Αλλά τι επεδίωκε -εκ του πονηρού- η αντιπολίτευση; Να παραληφθεί η Εξεταστική. Να συσταθεί πρωτίστως Προανακριτική, ώστε, a priori, οι διατελέσαντες υπουργοί, υφυπουργοί της παρούσας κυβέρνησης να παραπεμφθούν ως διαπράξαντες ποινικά αδικήματα. Οπότε, αντί σίριαλ, θα βλέπαμε διακαναλικά ως τις εκλογές, Απρίλη 2027, τη διαπόμπευση της κυβέρνησης! Αμφιβάλλετε ότι οι φωτογραφίες καθήμενων τέως υπουργών, υφυπουργών «στο σκαμνί» θα ήταν… φέιγ βολάν; Θα αθωώνονταν; Η τηλεοπτική και διαδικτυακή ετυμηγορία τι χρείαν αποδείξεων και μαρτύρων; Θα είχαν; Αραγε Φάμελλος, Ανδρουλάκης και λοιποί ματαιόσπουδοι θεωρούν τόσο «άψητη» την ηγεσία της Ν.Δ. που θα πρόσφερε εθελουσίως, ως κουρμπάνι, τα στελέχη της στον βωμό της αντιπολίτευσης που εργαλιοποιεί τα πάντα;

Τρεις είναι οι πάνδημες απαιτήσεις των πολιτών που οφείλει να ικανοποιήσει η κυβέρνηση:

Οχι αύριο. Χτες!

Πρώτη, η κυβέρνηση να θεσμοθετήσει αμέσως το πλαίσιο επιστροφής των κλεμμένων που εισπράχθηκαν δολίως, αδικώντας κατάφορα τους νομοταγείς γεωργούς και κτηνοτρόφους.

Δεύτερη, προς την κυβέρνηση και αντιπολίτευση: να ξεκινήσει η θεσμική διαδικασία ώστε να μην υπάρξουν ΠΟΤΕ πιά ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ! Ιδίως, απευθύνεται προς το ΠΑΣΟΚ -«μεταξύ κλεφτών ειλικρίνεια»- και προς τον ΣΥΡΙΖΑ «της τακτοποίησης» του να δηλώνεις βοσκοτόπια στα Τζουμέρκα χωρίς… αρνάκι στο Ηράκλειο. Και ποιος πολίτης πείθεται πως 3,5 δισ. πρόστιμα αφορούσαν σε άσπιλες και αμόλυντες εξουσίες; Τουλάχιστον ο Μητσοτάκης με ειλικρίνεια ομολόγησε: «Αποτύχαμε».

Τρίτη, και εξαιρετικά επείγουσα: ο πρωθυπουργός να προλάβει να μην απολέσει η Ελλάδα τη θεσμική αξιοπιστία της στα ευρωπαϊκά όργανα. Αυτός ήταν που πάλεψε, με νύχια και με δόντια, να ανακτηθεί, από τον Ιούλιο 2019, αφού στην προηγούμενη δεκαετία είχε εξαερωθεί. Σε συνάφεια με αυτήν να επικρατήσει και η λογική -είδος προς εξαφάνιση- για να αποδοθεί δικαιοσύνη: Να μην πληρώσουν έντιμοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι τις συνέπειες του σκανδάλου του τέως ΟΠΕΚΕΠΕ, ήτοι να μειωθεί η ροή των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων προς τον πρωτογενή τομέα.

Στον νου μου έρχονται οι στίχοι του Γιώργου Σεφέρη* :

Το βροχερό φθινόπωρο σ’ αυτή τη γούβα κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας ή αυτό που θα ’λεγες αλλιώς, μοίρα νέμεσι ή μοναχά κακές συνήθειες, δόλο και απάτη, ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.

Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν… Κύριε πρωθυπουργέ!

Σημείωση
*Γ. Σεφέρη, Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄: Ο τελευταίος σταθμός.
Εκδ. ΙΚΑΡΟΣ,1945. (Ενδειξη του ποιητή: Λιμάνι, Cava dei Tirreni. Σαλέρνο)