Γυναίκες στην αγορά εργασίας: Αξιοποιώντας το ταλέντο

Της  Εύης Τατούλη*

Μιας αποκλίνουσας προσέγγισης σκέψης για τον τρόπο χάραξης στρατηγικής, αποτελεσματικότητας στην υλοποίηση της, και απόδοσης νέων παραγωγικών επιλογών, μέσω αυτής.

Αν και στην Ευρώπη μια τέτοια προοπτική θα μπορούσε να είναι διεκδικήσιμη, η σημερινή εικόνα της Ελλάδας, αναφορικά με τις γυναίκες που θα μπορούσαν να αναλάβουν μια τέτοια ατζέντα, είναι τραγική. Η πατρίδα μας δυστυχώς βρίσκεται στην 107η θέση της κατάταξης από σύνολο 193 χωρών με μόνο το 18,3% των Βουλευτών να είναι γυναίκες. Το ίδιο τραγική όμως είναι και η κατάσταση πέραν την Βουλής στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στη χώρα μας με μόνο το 9,4% των μελών διοικητικού συμβουλίου σε κρατικές και μη κρατικές εταιρείες να είναι γυναίκες. Και για να είμαι ξεκάθαρη, δεν είναι χαμηλό το ποσοστό γυναικών με ταλέντο, αλλά η σφοδρότητα με την οποία το υπάρχων αποθεματικό ακυρώνεται από την αδράνεια του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Τα στοιχεία όμως μιλούν από μόνα τους. Μεταξύ του 2010 και του 2016 η εκπροσώπηση των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια στην Ιταλία ενισχύθηκε κατά 25,5%, στη Γαλλία κατά 24,8% και στη Γερμανία κατά 14,6%. Σε όλη την Ευρώπη ο αριθμός των γυναικών έχει διπλασιαστεί το χρονικό διάστημα μεταξύ 2010-2016. Από το 11,9% στο 23,3%. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια νέα ήπια δύναμη που αναδύεται στην Ευρώπη. Όχι τόσο από την φυλετική ποσοτική ενίσχυση παρουσίας των γυναικών στα σημεία λήψης αποφάσεων, όσο για τον επηρεασμό των αποφάσεων αυτών από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενσυναίσθησης, κατανόησης, συμβιβασμού και νοικοκυροσύνης τα οποία εμπνέουν τις γυναίκες.

Απέναντι στον υφέρποντα πολιτικό αυταρχισμό, που παραδοσιακά οδηγεί σε ιστορικό τέλμα, και στην αμφισβήτηση του κεκτημένου της παγκόσμιας ειρηνικής συμβίωσης των  τελευταίων 70 ετών, η αποκλίνουσα αξιολόγηση της σύγχρονης πραγματικότητας γίνεται επιτακτική, σε ένα κόσμο μάλιστα που αλλάζει με την ταχύτητα που καθορίζει η 4η βιομηχανική επανάσταση της τεχνολογίας. Μια επανάσταση που θα αυξήσει κατακόρυφα την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα και θα διαλύσει κυριολεκτικά τις υπάρχουσες βιομηχανικές δομές.

Σε αυτό το τόσο κοντινό μέλλον οι διακρίσεις από το χρώμα του δέρματος, της εθνικότητας, της θρησκείας, και του φύλου δεν θα καθορίζονται από τα στερεότυπα του προηγούμενου αιώνα. Τα μόνα χαρακτηριστικά που θα έχουν σημασία θα είναι το ταλέντο και η εξειδίκευση. Και αυτό γιατί πλέον η νέα παραγωγική διαδικασία δεν θα απαιτεί φθηνά εργατικά χέρια αλλά εξειδικευμένο προσωπικό προκειμένου να λειτουργήσουν οι προηγμένες μέθοδοι παραγωγής.
Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι τα πρώτα χρόνια κάθε αιώνα υπάρχει μια δεδομένη στιγμή που τα γεγονότα τα οποία διαδραματίζονται καθορίζουν τα επόμενα 100 χρόνια, και πιστεύω ότι για την χώρα μας, και όχι μόνο, η χρονιά αυτή είναι το 2017. Ζούμε ένα momentum στο οποίο κυριαρχεί ένα μοτίβο μηδενικής κοινής λογικής στη βάση όσων γνωρίζαμε. Ο ρόλος της γυναίκας σε αυτό το σημείο της ιστορίας οφείλει να αποτελέσει το κρίσιμο μέγεθος που θα γίνει καταλύτης για τα τεκταινόμενα για τα επόμενα 100 χρόνια.

*H Εύη Τατούλη  είναι αντιπρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γυναικών