Ποια ζητήματα λύνει ο νέος ευρωπαϊκός κανονισμός SoHO για δωρητές σπέρματος και ωαρίων – Και ποια όχι

Η υπόθεση του Δανού δότη σπέρματος, του οποίου το γενετικό υλικό φέρεται να χρησιμοποιήθηκε για τη γέννηση δεκάδων -ή και εκατοντάδων- παιδιών σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, προκάλεσε ερωτήματα για τα όρια και τις αστοχίες του μέχρι σήμερα ευρωπαϊκού πλαισίου για τις δωρεές αναπαραγωγικού υλικού. Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τον αριθμό των απογόνων ανά δότη, αλλά αγγίζει ευρύτερα θέματα δημόσιας υγείας, ιχνηλασιμότητας, διασυνοριακής εποπτείας, καθώς και τα δικαιώματα των παιδιών που γεννιούνται μέσω ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Σε αυτό το πλαίσιο, η υιοθέτηση του νέου Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις ουσίες ανθρώπινης προέλευσης (SoHO), που υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο το 2024 και θα αρχίσει να εφαρμόζεται από 7 Αυγούστου 2027, παρουσιάζεται ως μια προσπάθεια να τεθούν ενιαία, αυστηρότερα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας, να ενισχυθεί η διαφάνεια και να περιοριστούν οι κίνδυνοι που ανακύπτουν από τη διασυνοριακή κυκλοφορία σπέρματος, ωαρίων και άλλων βιολογικών υλικών.

Ωστόσο, παρά τις σημαντικές τομές που εισάγει, ο κανονισμός δεν απαντά σε όλα τα κρίσιμα ερωτήματα που έφερε στην επιφάνεια η συγκεκριμένη υπόθεση, αφήνοντας «γκρίζες ζώνες» που εξακολουθούν να εξαρτώνται από τις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές.

Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou.gr