Νίκος Χατζηαγγελής: «Μάνες, τα παιδιά δεν είναι δέματα! Πατεράδες, δεν είστε το courier...»

Ο γνωστός σκηνοθέτης και παραγωγός Νίκος Χατζηαγγελής, ο οποίος τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται και με τον τουρισμό έχοντας δημιουργήσει εστιατόριο-beach bar και ξενοδοχείο στην παραλία Σπαθί στην Τζιά, μιλάει για το ρόλο τού πατέρα μετά το διαζύγιό του. Έναν ρόλο που εξαντλεί στην καθημερινή παρουσία του δίπλα στα παιδιά του και σε οκτακόσιες λέξεις ενός κειμένου που αξίζει να διαβαστεί και να διαδοθεί... 

«Το παρακάτω κείμενο είναι ακατάλληλο για μπαμπάδες που "αντέχουν" χωρίς τα μωρά τους και που είναι "ok" αν βλέπουν τα παιδιά τους κάθε 15 ημέρες. Το "χώρισα" εμένα δεν μου λέει τίποτα. Αγόρια μου, την πρώην σύζυγο και μητέρα των παιδιών σας θα την "τρώτε” θέλετε δεν θέλετε μια ζωή στη μάπα. Και θέλετε φυσικά γιατί διαφορετικά δεν θα βλέπετε τα παιδιά σας... Βρείτε τρόπο να τα βλέπετε κάθε μέρα... να παίζετε μαζί τους... αυτό το κάθε 15 μέρες που λέει ο νόμος και ο κάθε δικηγόρος ας το κάνουν εκείνοι με τα δικά τους παιδιά. 

Ρε φίλε γιατί ο γιος σου να μεγαλώσει μόνο με τα πρότυπα της μάνας; Δείξ' του ότι είναι αντράκι μάθε του αντρικές δουλειές, να σκέφτεται αντρικά, χαζέψτε και κανένα ωραίο κοριτσάκι, ψαρέψτε, πλύντε το αμάξι, βιδώστε καμιά βίδα, παίξτε μπασκετάκι. Πόσο πόνο τραβάει ένας πατέρας όταν τα βράδια βλέπει τα παιδικά κρεβάτια κενά; Γιατί; Χώρισε το ζευγάρι; Γιατί ν΄αλλάξει όλο το σύστημα και τα παιδιά να μοιράζονται σε δύο σπίτια; Πατεράδες και μανάδες κρατήστε το σπίτι που μένετε και αλλάξτε εσείς πόστα, όχι τα μωρά σας. Αφήστε τα παιδιά στο χώρο τους και φύγετε εσείς από το σπίτι σας και ελάτε στα παιδιά... Εε, μην τσακώνεστε ποιος θα πάρει τα παιδιά αν και ο νόμος υποστηρίζει τις μανάδες... 



Είναι γελοίο να τσακωνόμαστε οι γονείς να μην μιλάμε μεταξύ μας και μετά από 20 χρόνια να πάμε μαζί στο γάμο των παιδιών μας. Έχω περιμένει κατά καιρούς πολλές γκόμενες έξω από το σπίτι τους μέχρι να ετοιμαστούν. Ότι θα περίμενα τα μωρά μου να βγουν από μια άσπρη πόρτα δεν το περίμενα ποτέ. Μάνες, τα παιδιά δεν είναι δέματα, πατεράδες δεν είστε το courier. Μπείτε στο σπίτι της μαμάς και πάρτε τα παιδιά, δείτε τα πραγματάκια τους, θέλουν να σας πουν και να σας δείξουν πολλά! Ντροπή για το πρώην ζευγάρι! Κάποτε ήσασταν δώρο ο ένας για τον άλλο και τώρα κάνετε τα μωρά σας πακέτο! Στο 2017 ζούμε. Βρεθείτε μια Κυριακή όλοι μαζί σε ένα τραπέζι, φάτε παρέα και παίξτε με τα παιδιά σας. Όση κακία κι αν έχει ο ένας για τον άλλον τα μωρά σας είναι δικό σας δημιούργημα.... Δύσκολο πράγμα όταν τελειώνει η 48ωρη άδεια του πατέρα και πρέπει να επιστρέψει τα μωρά του στη "βάση". Όταν ακούει μια φωνούλα να του λέει: “Μπαμπά, σήμερα θέλω να μείνω μαζί σου...". Για μένα αυτό είναι δώρο ζωής. Τι κάνεις τότε με την μαμά τους; Θα το δεχτεί; Μάνες, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήσασταν κι εσείς παιδιά δώστε βούληση στα σπλάχνα σας. Να χαίρεστε αν θέλουν να μείνουν με τον μπαμπά τους. Πόσο χρονών είναι σήμερα τα παιδιά σας; Πέντε, δέκα; Το 2025 δεν θα σας ρωτάνε πού να μείνουν το βράδυ. Θα έχουν φίλους, σχέσεις, τη δική τους ζωή... 

Εγώ προσωπικά κάθε πρωί, πάω στο σχολείο τα μωρά μου. Και θα το κάνω για τουλάχιστον άλλα 10 χρόνια. Πάμε πάλι πίσω στα παιδιά. Επειδή δεν κοιμάσαι πλέον με την μαμά τους δεν πρέπει να κοιμάσαι και με τα μωρά σου; Γιατί; Επειδή δεν γουστάρουν πια δύο άνθρωποι να έχουν ερωτική επαφή δεν πρέπει ο πατέρας να έχει καθημερινή επαφή με τα μωρά του; Ένα ερωτευμένο ζευγάρι λέει: “Μωρό μου δεν ζω χωρίς εσένα.” Ένας αληθινός πατέρας λέει: “Μωρά μου δεν ζω χωρίς εσάς”. Πόσο "ξεχασμένους" μας έχει η κοινωνία εμάς τους πατεράδες; Γιατί όταν μία μητέρα αποφασίζει να χωρίσει με τον πατέρα πρέπει να κάνει εκείνη "κουμάντο" στα παιδιά της; Γιατί η μητέρα πλάθει όπως μόνο εκείνη θέλει τις ψυχές που έφερε στη ζωή παρέα με έναν άλλον άνθρωπο; Ποιος νόμος λέει: “Παιδιά, ακολουθείτε παντού τη μαμά σας! Φύγετε από το σπίτι σας και πηγαίνετε να ζήσετε όπου και όπως αποφασίσει η μητέρα σας. Ο πατέρας σας θα σας έχει μόνο κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο." Γιατί; Εμάς δεν μας λείπουν τα παιδιά μας τις καθημερινές; Δεν θέλουμε να τα κάνουμε αγκαλίτσες πριν κοιμηθούμε; Να τους διαβάσουμε παραμύθια, να ξυπνήσουμε παρέα το πρωί; Γιατί μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντιμετωπίζει τους μπαμπάδες ως πορτοφόλι και τις μαμάδες ως οικογένεια; Καλή επιτυχία κ δύναμη σε όλους τους γονείς. Αποφάσισα να κάνω παιδιά στα σαράντα μου για να μπορώ να τους προσφέρω τον εαυτό μου και να ζω την κάθε τους στιγμή. Κανένας άνθρωπος, καμία "κατάσταση" δεν θα μου στερήσει αυτό το δικαίωμα. Όσο ζω και αναπνέω θα ζω και θα αναπνέω μόνο για τα μωρά μου. Όλα τα υπόλοιπα είναι... backround όπως λέμε και στα γυρίσματα!"