Ελένη Ξενάκη: «Το πόλο είναι καψούρα. Δεν φτάνεις στην κορυφή χωρίς θυσίες»

Η εθνική ομάδα πόλο γυναικών για 2η φορά στην ιστορία της στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια. Τα κατάφερε για πρώτη φορά το 2011 στη Σαγκάη και επανέλαβε τον άθλο της πριν από λίγες ημέρες στη Σιγκαπούρη.

Η Ελλάδα έγραψε ιστορία ξανά και η MVP του τελικού Ελένη Ξενάκη μίλησε στο «Πρώτο Θέμα» γι’ αυτά που είδαμε και αυτά που δεν είδαμε στη Σιγκαπούρη.

Η έμπειρη φουνταριστός, που στα 28 της παίζει το καλύτερο πόλο της ζωής της, νιώθει όμορφα ως παγκόσμια πρωταθλήτρια, αν και όταν ξεκινούσε από πιτσιρίκι το ταξίδι στις πισίνες είχε απλά όνειρο να φτάσει ψηλά.

«Οταν είσαι μικρή ονειρεύεσαι κορυφές. Βλέπεις τα μεγαλύτερα κορίτσια να τα καταφέρνουν και θες να το κάνεις και εσύ. Ευτυχώς εμείς ζήσαμε το όνειρο», λέει αρχικά, και αποκαλύπτει τι ένιωθε την ώρα που ανέβηκε στο βάθρο: «Δεν είχα κάτι στο μυαλό μου, απλά προσπαθούσα να ρουφήξω το κάθε λεπτό, να το χαρώ και να το ζήσω στο έπακρο».

Οι εθνικές ομάδες της Ελλάδας επέστρεψαν από τη Σιγκαπούρη με ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο. Κάθε καλοκαίρι οι επιτυχίες του πόλο «δροσίζουν» τους Ελληνες. Είναι τελικά αυτό το εθνικό μας άθλημα; «Οι επιτυχίες όλα αυτά τα χρόνια είναι αρκετές και νομίζω ότι θα του άξιζε αυτή η ταμπέλα», απαντά η αριστερόχειρας Ελένη Ξενάκη.

Τα κορίτσια του Χάρη Παυλίδη είχαν και σημαντική υποστήριξη και στο κολυμβητήριο της Σιγκαπούρης, αφού εκατοντάδες Ελληνες δημιούργησαν μαγική ατμόσφαιρα σε όλα τα παιχνίδια.

«Ενα ευχαριστώ είναι λίγο γι’ αυτούς τους ανθρώπους», υποστηρίζει αρχικά η πολίστρια της Βουλιαγμένης και συμπληρώνει: «Ημασταν τόσο μακριά από τη χώρα μας, αλλά πραγματικά νιώσαμε και τόσο κοντά της. Η παρουσία των Ελλήνων στις κερκίδες είναι κάτι που δεν βλέπουμε τόσο συχνά σε μακρινά ταξίδια σαν και αυτό. Μας στήριξαν σε κάθε παιχνίδι και μας έδωσαν δύναμη στα δύσκολα».

«Το γλέντι»

Η Ελένη Ξενάκη πριν από λίγες εβδομάδες κατέκτησε και το πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Ναυτικό Ομιλο Βουλιαγμένης παίζοντας ωραίο πόλο και ακούγοντας Αννα Βίσση στα αποδυτήρια και όχι μόνο. Ποιο τραγούδι όμως ξεσήκωνε τις πολίστριες της Εθνικής;

«Θα έλεγα ως τραγούδι αυτής της διοργάνωσης ‘‘Το γλέντι’’, ένα τραγούδι που μας θύμιζε νησιά και πανηγύρια», αποκαλύπτει η 28χρονη παγκόσμια πρωταθλήτρια, η οποία θα κάνει διακοπές σε ένα μη κοσμικό νησί, αν και της αρέσει πολύ και η Μύκονος.

Τι άλλο όμως της αρέσει εκτός από το πόλο; «Θα σου πω κάτι να γελάσεις. Οταν ήμουν μικρή με ρωτούσαν τι θα ήθελα να γίνω και έλεγα τραγουδίστρια και μαμά. Δεν έγινα τραγουδίστρια, αλλά η οικογένεια είναι πάντα στο μυαλό μου», σημειώνει η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, η οποία συνδυάζει τις «σκληρές» προπονήσεις με τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων.

Αξίζουν τελικά αυτές οι θυσίες για ένα άθλημα που είναι ερασιτεχνικό στη χώρα μας; «Αξίζουν ναι. Το πόλο είναι καψούρα», μας λέει η Ελένη Ξενάκη και συνεχίζει: «Σαν παιδί και σαν ενήλικη οι θυσίες είναι πολλές και για σένα και για την οικογένειά σου. Δεν φτάνεις όμως στην κορυφή χωρίς θυσίες. Αυτή είναι η μοίρα αυτού του αθλήματος και εάν γύριζα τον χρόνο πίσω πάλι τα ίδια θα έκανα. Αξίζει ο κόπος. Είναι ένα άθλημα που δεν το κάνουμε ούτε για την αναγνωρισιμότητα αλλά ούτε για τα χρήματα, οπότε νομίζω ότι απλά αγαπάμε πάρα πολύ αυτό που κάνουμε».
«Από τις ήττες μαθαίνεις»

Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο χαρές αλλά έχει και αποτυχίες και, όπως τονίζει η Ελένη Ξενάκη, «από αυτές μαθαίνεις. Κάθε ήττα και κάθε αποτυχία σού δίνει κάτι σημαντικό». Στη Σιγκαπούρη η ομάδα όμως πέτυχε κάτι σπουδαίο και μια επιτυχία που θα θυμούνται σε όλη τους τη ζωή αυτά τα κορίτσια.

«Δεν ήταν τίποτα εύκολο. Εμείς το κάναμε να μοιάζει εύκολο. Ειδικά στον τελικό, από το πρώτο λεπτό του παιχνιδιού μπήκαμε πολύ συγκεντρωμένες στο πλάνο και νομίζω όσο περνούσε ο χρόνος ανέβαινε η αυτοπεποίθησή μας», επισημαίνει η διεθνής πολίστρια, η οποία κάνει και ειδική αναφορά στον προπονητή της ομάδας Χάρη Παυλίδη, με τον οποίο είχε δουλέψει και στον Ολυμπιακό: «Είναι ένας προπονητής που στηρίζει το παιχνίδι του στην άμυνα, μια καλή άμυνα δίνει πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση σε μια ομάδα. Νιώθω ότι παιχνίδι με το παιχνίδι βελτιωθήκαμε, μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε οποιαδήποτε ομάδα βρεθεί μπροστά μας».

Η Ελένη Ξενάκη είναι «κολλητή» με τη συμπαίκτριά της Αθηνά Γιαννοπούλου, αλλά όταν ήταν πιο μικρή ήταν πολύ κοντά με την «ασημένια» Ολυμπιονίκη Αντιγόνη Ρουμπέση. «Ποτέ δεν είχα αθλητικό είδωλο, αλλά με την Αντιγόνη ήμασταν κοντά και με βοήθησε να γίνω καλύτερη παίκτρια», υποστηρίζει και αποκαλύπτει τα είδωλά της: «Ως είδωλα έχω τους γονείς μου. Δύο ανθρώπους που δεν τα παράτησαν ποτέ σε καμία δυσκολία και σε κανένα στραβοπάτημα. Ηταν και είναι το στήριγμά μου όλα αυτά τα χρόνια. Τους ευχαριστώ».