Με το διεθνούς κύρους Βραβείο Templeton τιμήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

«Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά τη ΓΗ – Ένας στοχασμός για την Πίστη, την Επιστήμη και τον Πλανήτη», ήταν ο τίτλος της ομιλίας του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ.Βαρθολομαίου στην εκδήλωση, που τιμήθηκε με το βραβείο Templeton, στη Νέα Υόρκη, την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2025.

Πιο αναλυτικά, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τιμήθηκε με το διεθνούς κύρους Βραβείο Templeton, σε μια τελετή που συγκέντρωσε κορυφαίες προσωπικότητες της πολιτικής, της επιστήμης και των θρησκειών. Στην ομιλία του, με τίτλο «Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά τη Γη», ο Παναγιώτατος απηύθυνε ένα συγκλονιστικό κάλεσμα για την προστασία της δημιουργίας, την ηθική ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές και την ανάγκη γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ πίστης και επιστήμης.

«Η τιμή αυτή δεν ανήκει σε ένα άτομο, αλλά σε ένα όραμα που καθοδηγεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο εδώ και τρεις δεκαετίες», τόνισε, αποτίοντας φόρο τιμής στον μακαριστό προκάτοχό του Πατριάρχη Δημήτριο, ο οποίος ήδη από το 1989 κάλεσε την Εκκλησία να αναλάβει ρόλο φύλακα της δημιουργίας, καθιερώνοντας την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα προσευχής για το φυσικό περιβάλλον.

Ο Παναγιώτατος επεσήμανε ότι η κλιματική κρίση δεν είναι απλώς περιβαλλοντικό, αλλά πνευματικό πρόβλημα: «Όταν μιλάμε για θεία πρόνοια αλλά αδιαφορούμε για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, γινόμαστε συνένοχοι. Όταν βλέπουμε δάση να καταστρέφονται και περιοριζόμαστε σε ευχές αντί να δράσουμε, η πίστη μας αποσυνδέεται από την πραγματικότητα».

Κάλεσε θρησκείες και επιστήμες να συνεργαστούν για την κοινή αποστολή: «Η φυσική, που μετρά το λιώσιμο των παγετώνων, και η θεολογία, που θρηνεί για τη “συστενάζουσα κτίση” μιλούν την ίδια γλώσσα σε διαφορετικά ιδιώματα. Η διάσταση μεταξύ πίστης και επιστήμης πρέπει να λάβει τέλος».

Ο Πατριάρχης μίλησε με θέρμη για την ανάγκη «ασκήσεως» – της χαρούμενης αυτοπειθαρχίας που προσφέρει μέτρο στη ζωή μας: «Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σε μια φτώχεια του παρελθόντος, αλλά να επανανακαλύψουμε το μέτρο, επιλέγοντας ποιότητα αντί ποσότητα, επάρκεια αντί υπερβολής».

Στάθηκε ιδιαίτερα στο ψυχολογικό βάρος που επωμίζονται οι νέοι: «Όταν τα παιδιά μας χάνουν την ελπίδα τους, αυτό είναι πνευματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο φόβος τους είναι προφητικός· βλέπουν αυτό που εμείς αποφεύγουμε να δούμε».

Κλείνοντας, απηύθυνε έκκληση για συλλογική δράση και αλλαγή πορείας: «Έχουμε περιορισμένο χρόνο και πόρους για να αλλάξουμε την τροχιά μας. Δεν μας λείπει η γνώση, αλλά η βούληση. Η γη στενάζει, αλλά ελπίζει. Η επιλογή είναι δική μας – θα γίνουμε η γενιά που επέλεξε την άνεση αντί της συνείδησης ή εκείνη που προτίμησε τη μεταμόρφωση αντί της καταστροφής;», τόνισε αναδεικνύοντας τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να παίξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στον διάλογο για την κλιματική δικαιοσύνη και την ηθική ευθύνη της ανθρωπότητας απέναντι στην κτίση.