Ευθύμης Χαλκίδης: «Οταν γνώρισα τον Αντετοκούνμπο ένιωσα σαν παιδί που συναντά τον Spiderman»

Ο νεαρός ηθοποιός είναι ο ένας από τους τρεις Ελληνες που συμμετέχουν στην ταινία του Disney+ «Ανοδος» για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και αφηγείται πώς είναι να παίζεις στο βιογραφικό φιλμ του αγαπημένου σου ήρωα.

Ο Ευθύμης Χαλκίδης είναι 29 ετών, ηθοποιός, μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα έχει το προνόμιο να λέει πως κατάφερε να συναντήσει τον θεό. Οχι τον θεό τον δικό σας, τον δικό μου ή τέλος πάντων το ανώτατο πνευματικό ον κάποιου δόγματος ή μιας θρησκείας, αλλά τον δικό του, πολύ προσωπικό θεό, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. «Τον γνώρισα πρώτη φορά στην πρεμιέρα του “Rise” στα Σεπόλια. Πραγματικά ένιωθα σαν μικρό παιδί που είχε συναντήσει τον Spiderman», αφηγείται ο ηθοποιός.

Αλλά καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αφού ο Χαλκίδης δεν γνώρισε τον Greek Freak ως ένας ταγμένος γκρούπι, αλλά ως ο ηθοποιός που ανέλαβε να ενσαρκώσει στη μεγάλη οθόνη τον άνθρωπο που λειτούργησε καταλυτικά για το πέρασμα του Γιάννη στο NBA και όσα μυθικά ακολούθησαν. Ο Χαλκίδης είναι ο ένας από τους τρεις Ελληνες ηθοποιούς -μαζί με τους Πάνο Κορώνη και Χρήστο Λούλη- που συμμετέχουν στην ταινία «Ανοδος» του Disney+. Υποδύεται τον Γιώργο Πάνου, δηλαδή τον μάνατζερ του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος για τις ανάγκες του φιλμ ξαναβαφτίστηκε σε Χάρη Ελευθερίου. Η πορεία του Χαλκίδη προς την «Ανοδο» ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα που δέχτηκε στη διάρκεια του δεύτερου κύκλου της καραντίνας το φθινόπωρο του 2020. «Μου τηλεφώνησε ένας casting director από ένα ελληνικό γραφείο και με ρώτησε πώς ήταν από χρόνους το επόμενο καλοκαίρι μου. Ημουν υποψιασμένος ότι προετοιμαζόταν μια ταινία για την ιστορία του Αντετοκούνμπο, οπότε αμέσως ρώτησα “Είναι για τον Θεό;”. Φυσικά δεν πήρα απάντηση. Λίγες ημέρες μετά, μου έστειλε τρεις σκηνές που έπρεπε να τις παίξω, να τις μαγνητοσκοπήσω και τις στείλω στην Αμερική.



Οταν επιβεβαίωσα ότι επρόκειτο για την ταινία για τον Γιάννη, έκανα την έρευνά μου. Πήγα στα Σεπόλια, μίλησα με κόσμο, βρήκα ακόμα και το τηλέφωνο του μάνατζέρ του. Αλλά δεν του τηλεφώνησα ποτέ. Εκανα γύρισμα άπειρες ώρες με τη βοήθεια ενός φίλου μου, γράψαμε τελικά υλικό γύρω στα 10 GB. Το σταύρωσα και το έστειλα στην Αμερική», εξιστορεί.

Οι περίπου 15 ημέρες που μεσολάβησαν από τη στιγμή που ο ηθοποιός έστειλε την οντισιόν του μέχρι εκείνη που έλαβε τελικά απάντηση δεν ήταν ακριβώς βασανιστικές. Ισως γιατί παρότι, όπως λέει, ήθελε σαν τρελός να πάρει τον ρόλο, ήταν σχεδόν βέβαιος πως δεν θα το πετύχαινε. Η πραγματικότητα τον διέψευσε. «Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι ήθελε να με δει ο σκηνοθέτης μέσω Zoom. Για την ακρίβεια, μου είπαν πως ήμουν ο μόνος ηθοποιός που ήθελε να δει. Κανονίσαμε λοιπόν τη συνάντηση μέσω Διαδικτύου. Στο call ήταν ο σκηνοθέτης, η casting director και ο βοηθός της. Επαιξα ξανά τις τρεις σκηνές και άκουσα πολύ καλά, πολύ θερμά λόγια, πράγμα ασυνήθιστο για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα. Και τι πιστεύεις ότι συνέβη στη διάρκεια της οντισιόν; Επεσε το ρεύμα. Ευτυχώς, κατάφερα να ξανασυνδεθώ και να συνεχίσουμε».

Για τον Χαλκίδη βαραίνει μάλλον περισσότερο το γεγονός ότι συμμετέχει σε μια ταινία για έναν σύγχρονο σούπερ ήρωα, για την ακρίβεια τον δικό του σούπερ ήρωα, παρά το μέγεθος της παραγωγής και το γεγονός ότι προβάλλεται σε ένα από τα μεγαλύτερα on demand δίκτυα στον κόσμο. «Η ιστορία του Γιάννη και της οικογένειάς του είναι έμπνευση για εμένα. Δεν πρόκειται απλώς για έναν κορυφαίο αθλητή με αναμφισβήτητο ταλέντο, αλλά για έναν άνθρωπο που συμβολίζει κάτι μεγαλύτερο, πιο σημαντικό, οικουμενικό. Σκέψου τι πέρασε στην Ελλάδα και τι κατάφερε να πετύχει. Ηταν σαν να μας έτριψε στη μούρη τις παθογένειές μας», λέει ο ηθοποιός. Για την ιστορία, πάντως, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επικρότησε τον τρόπο που ο Χαλκίδης υποδύθηκε τον μάνατζέρ του. «“Μόνο που τον έκανες πιο γλυκούλη”, μου είπε», καταλήγει γελώντας. Ο ηθοποιός, τον οποίο πολλοί ενδεχομένως θυμούνται από τη συμμετοχή του στη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια» της ΕΡΤ1, λέει πως όταν ήταν μικρός είχε δύο τρόπους για να μπορεί να αλλάζει πραγματικότητες: τα video games και το θέατρο. Ηταν ο δικός του τρόπος έκφρασης και -ως έναν βαθμό- φυγής. «Θυμάμαι τον πρώτο μου ρόλο σε μια σχολική γιορτή. Επαιζα τον Κολοκοτρώνη. Φυσικά και ξέρω ακόμα τα λόγια απέξω», λέει. Η Σχολή Θεατρικών Σπουδών του Ναυπλίου ήταν η αυτονόητη συνέχεια στην κλίση που είχε ανακαλύψει από παιδί. Ηταν βέβαια κι ένας λόγος για ατελείωτες μάχες με τον πατέρα του, αφού εκείνος ήθελε τον γιο του να αναλάβει την πατρογονική ξυλουργική επιχείρηση.

Οπερ και εγένετο, αλλά με λίγα χρόνια καθυστέρηση. «Μεγάλωσα σε αυτή τη δουλειά, πέρασα εκεί τα καλοκαίρια μου, εννοείται ότι την αγαπώ. Στη διάρκεια της πανδημίας κατάλαβα ότι το θέατρο δεν μπορεί να με θρέψει. Οπότε πλέον ασχολούμαι και με την οικογενειακή επιχείρηση», λέει. Σε κάθε περίπτωση, τα χρόνια στο Πανεπιστήμιο και κατόπιν στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ο Χαλκίδης τα ανακαλεί ως τα πιο δημιουργικά και τα πλέον ρομαντικά. «Οταν η πραγματικότητα σου χτυπάει τον πόρτα, ο ρομαντισμός πάει περίπατο».

Παρότι έμαθε πάντως με τον βιωματικό τρόπο πως το να είναι κανείς ηθοποιός είναι μια δύσκολη (και βιοποριστικά) δουλειά, ο ίδιος επιμένει να την κάνει για τις λίγες αλλά ανεκτίμητες μαγικές στιγμές της. Οπως αυτή που έζησε στην πρεμιέρα του «Rise» στα Σεπόλια. «Ηταν μια απερίγραπτη, μια φανταστική στιγμή. Βλέπαμε όλοι μαζί την ταινία κι εκεί θυμήθηκα τι μπορεί να πετύχει το σινεμά. Να σε φέρει κοντά με τον άλλο, να σας κάνει να νιώσετε το ίδιο συναίσθημα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα με τα αδέλφια Αντετοκούνμπο να κάθονται γύρω από τη μητέρα τους. Την είχαν περιβάλει σαν τοτέμ», περιγράφει. Πλέον μάλιστα ο ηθοποιός, που πριν από λίγες ημέρες ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Πολωνού σκηνοθέτη Αντρέι Γιακιμόφσκι, τα οποία έλαβαν χώρα στη Νίσυρο, έχει και τις ευλογίες του πατέρα του για την άλλοτε «αμφιλεγόμενη» επιλογή του να ασχοληθεί με την τέχνη. «Επειτα από μια παράστασή μου στη σχολή, ένα μονόπρακτο του Μπέκετ, ήρθε και μου είπε: “Με νίκησες”. Δεν ήθελα τίποτε άλλο».