Προδημοσίευση: «Συλλέκτες βιβλίων στην Νταράγια» από την Ντελφίν Μινουί

Προδημοσίευση: «Συλλέκτες βιβλίων στην Νταράγια» από την Ντελφίν Μινουί

Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μίνωας στις 24 Ιανουαρίου

vivlio3
Το 2012 ξεκινά για την πόλη της Νταράγια (προάστιο της Δαμασκού) ο τετραετής εφιάλτης του πολέμου. Μέσα από τα συντρίμμια αναδύεται η συγκλονιστική ιστορία της βιβλιοθήκης της Νταράγια, που αποτέλεσε φάρο ελπίδας για τους κατοίκους της πόλης.

Η Γαλλίδα δημοσιογράφος Ντελφίν Μινουί, ευρέως γνωστή για το βιβλίο «Δέκα ετών διαζευγμένη, Νοζούντ Άλι», συνθέτει μια από τις πιο σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες του 21ου αιώνα. Καταγράφει την επικοινωνία της με τους μαχητές του ελεύθερου Συριακού στρατού, μεταφέροντας το χρονικό της δημιουργίας της βιβλιοθήκης. Κάθε λέξη του βιβλίου διδάσκει πως ακόμα και μέσα στο πιο πνιχτό σκοτάδι τα βιβλία μπορούν να σώσουν τις ζωές και τα μυαλά των ανθρώπων, λειτουργώντας όχι μόνο ως φάρος αλλά και ως άγκυρα, φέρνοντας την πολυπόθητη λύτρωση σε καιρούς ταραγμένους.

vivlio-ekdosis-minoas


Από τον πρόλογο της συγγραφέως

Στην άλλη άκρη της γραμμής του Skype, στην αρχή πέφτει μια παρατεταμένη σιωπή.

Έπαναλαμβάνω την ερώτησή μου:
Κλείσιμο
«Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τη βιβλιοθήκη της Νταράγια».

Ξαφνικά ένας μεταλλικός ορυμαγδός κατακλύζει τη γραμμή. Το σχέδιό μου θα πρέπει να του φαίνεται εντελώς γελοίο μέσα σε μια νύχτα απειλής και τρόμου που επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον. Όταν η ατσάλινη καταιγίδα κοπάζει, η φωνή του αναδύεται στην επιφάνεια:
«Άχλαν γουά σάχλαν!» (Καλοδεχούμενη!)

Ακούγοντας την ενθουσιώδη φράση του, χαμογελάω πίσω απ’ την οθόνη. Ο Άχμαντ θα γίνει ο οδηγός μου. Κι εγώ θα είμαι το προσεκτικό αυτί του.
Και του δίνω μια υπόσχεση: κάποια μέρα, αυτό το βιβλίο, το δικό τους, θα μπει ανάμεσα στα άλλα της βιβλιοθήκης τους.

Θα γίνει η ζωντανή μνήμη της Νταράγια.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Συλλέκτες βιβλίων στην Νταράγια» της Ντελφίν Μινουί

Επί Άσαντ, η Νταράγια δεν είχε αποκτήσει ποτέ βιβλιοθήκη. Αυτή θα ήταν η πρώτη. «Το σύμβολο μιας ανυπότακτης πόλης, όπου εμείς χτίζουμε όταν τα πάντα γύρω μας γκρεμίζονται» καταλήγει ο Άχμαντ. Κάνει μια παύση, μένει για λίγο σκεφτικός, και μετά προφέρει τούτα τα λόγια, που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ: «Η επανάστασή μας έγινε για να δημιουργήσουμε, όχι για να καταστρέψουμε».

Εξαιτίας των φόβων για αντίποινα, εκείνο το μουσείο χαρτιού θα έμενε τελείως μυστικό. Δεν θα είχε ούτε όνομα ούτε επιγραφή. Ένας χώρος υπόγειος, προστατευμένος απ’ τα ραντάρ και τις οβίδες, όπου θα συναντιούνταν μικροί και μεγάλοι αναγνώστες. Το διάβασμα ως καταφύγιο. Μια σελίδα ανοιχτή προς τον κόσμο την ώρα που όλες οι πόρτες είναι αμπαρωμένες.

Μετά από πυρετώδεις αναζητήσεις, η συντροφιά των φίλων καταφέρνει να ξετρυπώσει το υπόγειο μιας πολυκατοικίας. Ορφανεμένο απ’ τους ενοίκους του, το κτίριο βρίσκεται στις παρυφές της γραμμής του μετώπου, όχι μακριά από την εμβέλεια των ελεύθερων σκοπευτών, αλλά καλά προστατευμένο απ’ τις ρουκέτες. Κόβουν μάνι μάνι τάβλες. Βάφουν τους τοίχους. Φέρνουν δυο-τρεις καναπέδες. Απέξω, στοιβάζουν σακιά με άμμο μπροστά στα παράθυρα, τοποθετούν και μια ηλεκτρογεννήτρια σε περίπτωση που κοπεί το ρεύμα. Για πολλές μέρες, οι διασώστες των βιβλίων ξεσκονίζουν, κολλάνε, ξεχωρίζουν, καταγράφουν, τακτοποιούν όλα εκείνα τα απομεινάρια από χαρτί. Ταξινομημένα με θεματική και αλφαβητική σειρά στα ράφια που λυγίζουν απ’ το βάρος τους, τα έργα ξαναβρίσκουν επιτέλους την τέλεια αρχική τους διάταξη.

Έμενε να γίνει μια τελευταία δουλειά, πριν από τα εγκαίνια: η σχολαστική αρίθμηση του κάθε τόμου και η εγγραφή του ονόματος του ιδιοκτήτη του στην πρώτη σελίδα.

«Ούτε κλέφτες είμαστε ούτε πλιατσικολόγοι. Τα βιβλία ανήκουν στους κατοίκους της Νταράγια. Κάποιοι απ’ αυτούς σκοτώθηκαν, άλλοι έφυγαν κι άλλοι συνελήφθησαν. Σκοπός μας είναι ο καθένας να μπορέσει να πάρει πίσω ό,τι του ανήκει όταν θα τελειώσει ο πόλεμος» λέει με έμφαση ο Άχμαντ.
Σ’ αυτά του τα λόγια αφήνω το μολύβι μου, εντυπωσιασμένη από τη συνείδησή του ως πολίτη. Μένω άφωνη μπροστά σε τέτοιον σεβασμό για τον άλλο. Για τους άλλους. Αυτοί οι νέοι έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο μέρα και νύχτα. Οι περισσότεροι έχουν χάσει τα πάντα: το σπίτι τους, τους φίλους τους, τους γονείς τους. Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό, αρπάζονται απ’ τα βιβλία όπως αρπάζεται κανείς απ’ τη ζωή. Με την ελπίδα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Έμφορούμενοι απ’ τη δίψα τους για μόρφωση, είναι οι αθέατοι τεχνίτες ενός δημοκρατικού ιδεώδους. Ενός εν σπέρματι ιδεώδους που αντιμετωπίζει γενναία την τυραννία του καθεστώτος. Που αψηφά επίσης την αγριότητα των στρατιωτών με τη μαύρη σημαία, που είναι οι καταστροφείς των αρχαίων μνημείων στην Παλμύρα και αυτουργοί της τρομερής πυρκαγιάς στη Βιβλιοθήκη της Μοσούλης στο Ιράκ στις αρχές του 2015. Μισθοφόροι της ειρήνης απέναντι στη σαρκοβόρο καταστροφή.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Ντελφίν Μινουί γεννήθηκε το 1974 και είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα Le Figaro. Κάνει διεθνές ρεπορτάζ με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή και έχει βραβευτεί με το Albert Londres 2006 για τις ανταποκρίσεις της από το Ιράν και το Ιράκ. Τα τελευταία 20 χρόνια ταξιδεύει πολύ σε όλο τον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Σήμερα ζει στην Κωνσταντινούπολη, από όπου συνεχίζει να παρακολουθεί από κοντά τη συριακή επικαιρότητα.

Έχει γράψει τα έργα: Les Pintades à Téhéran (2009), Δέκα ετών, διαζευγμένη, Νοζούντ Άλι (2010), Τripoliwood (2011) και Je vous écris de Téhéran (2015).

Το 2018 σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Νταράγια: Η βιβλιοθήκη κάτω από τις βόμβες», το οποίο βασίστηκε στο βιβλίο της. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι France 5, ενώ το 2019 απέσπασε το Βραβείο Νεανικού Κοινού του Φεστιβάλ Κινηματογράφου FIGRA.


Ειδήσεις σήμερα

Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ζωγράφος Αλέκος Φασιανός

Δύο ηλικιωμένοι πέθαναν από αναθυμιάσεις μέσα στο σπίτι τους στη Σητεία

Η τρυφερή φωτογραφία της Καίτης Γαρμπή με τον Διονύση Σχοινά
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δείτε Επίσης