Κωστής Πλάντζος

Και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Οι «γιάνκηδες» του ΔΝΤ θα μείνουν σπίτια τους, η Τρόικα θα αναβάλει (επ’ολίγον;) την άφιξή της στη χώρα, ενώ οι  συνομιλίες -και ολόκληρο το «Μνημόνιο Συνεννόησης»- με τους ξένους δανειστές μας βρίσκονται πια στον αέρα.

Με μια «μαγική κίνηση» στις 6 Μαϊου, ο Ελληνικός λαός ΔΕΝ διέκοψε τις γέφυρες επικοινωνίας με τους ξένους δανειστές, όπως πολλοί θέλουν να λένε, ΟΥΤΕ διέκοψε τις γέφυρες μεταξύ των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων. Ο Ελληνικός λαός, ύψωσε γέφυρες που πριν δεν υπήρχαν! Και εξηγούμαι:

1ον: δεν επιτρέπει σε κανέναν κόμμα, σε καμία παράταξη, σε κανέναν απολύτως κομματικό σχηματισμό να δείχνει υπεροψία και αλαζονεία! Κανένας δεν έγινε «πρώτος», όλοι ήρθαν «δεύτεροι». Πρώτο κόμμα ήρθαν η αποχή και ο «ΚΑΝΕΝΑΣ»! Στις πιο «κρίσιμες» εκλογές των τελευταίων 50 χρόνων, από 10 εκατομμύρια ψηφοφόρους (9.946.567 εγγεργαμμένοι), ψήφισαν μόνο το 65,09%. Δηλαδή 3,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι δεν αντιπροσωπεύονται από τη νέα Βουλή.

2ον:: Επειδή πάντα "έπαιζε" και ο παράγοντας «αποχή», υπολογίζω ότι από τα 6,5 εκατομμύρια που ψήφισαν, σχεδόν το 20% ψήφισαν κόμματα που ΔΕΝ μπήκαν στη Βουλή. Άρα μένουν και άλλα 1,3 εκατομμύρια πολίτες που ΔΕΝ εκπροσωπούνται στη Βουλή.

3ον: Ακόμα και αν γινόταν μια Οικουμενική κυβέρνηση με ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Χρυσή Αυγή, θα τη στήριζαν 300 βουλευτές στη Βουλή (ποσοστό 100%) αλλά εξέφραζε την βούληση μόλις 5 από τα 10 εκατομμύρια εγγεγραμμένων πολιτών.

Αυτά δεν γίνονται, άρα η όποια κυβέρνηση θα αποτελούσε «κλάσμα» αυτών των 5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων.

Ποιος είναι συνεπώς ο αυθεντικός και απόλυτος «ερμηνευτής» της λαϊκής εντολής; Κανείς! Αν ο λαός ήθελε κάποιον, τότε δεν θα έδινε ποσοστό 19,03%  στους ... εξωκοινοβουλευτικούς, έναντι 18,85% της ΝΔ, ή 16,75% του ΣΥΡΙΖΑ κλπ  κλπ.

Άρα κανείς δεν δικαιούται πλέον να θέλει να επιβάλει την άποψή του στους άλλους, επειδή πχ μπήκε στη Βουλή ή ανέβασε τα ποσοστά του. Ήταν ένα πρώτης τάξεως τέχνασμα αυτό που έκανε ο Λαός, να αναγκάσει μισή ντουζίνα κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς να τα βρουν! Δεν έκανε κανένα πρώτον, τους έκανε επίτηδες όλους «δεύτερους», για να μην μπορεί να κουνιέται κανένας, αντιθέτως να πρέπει να καταλάβουν όλοι πως πρέπει να συνεργαστούν και να δώσουν λύσεις, αν θέλουν να υπάρχουν στον χάρτη.

Αυτά τα λέω εγώ, άλλος θα πει άλλα: ότι τόσο δασπασμένοι που είμαστε μεταξύ μας, σύντομα θα πλακωθούμε: πρώτα πχ οι αριστεροί μεταξύ τους, μετά χρυσαυγίτες με αριστερούς, ύστερα χρυσαυγίτες με επενίτες μεταξύ τους κλπ κλπ κλπ.

Ας θυμόμαστε όλοι ότι η στάση ευθύνης που ζητά τώρα ο Λαός, δεν βολεύει πολλούς που τους βόλευε το παλαιό δικομματικό σύστημα, όπου παίζανε στο έργο «ο καλός, ο κακός και ο άσχημος».

Τώρα δεν μπορούν να κρυφτούν, τώρα όλοι έχουν ευθύνες για ό,τι πράξουν ή ό,τι παραλείψουν να πράξουν. Ο Λαός τους βλέπει και θα καταλάβει ποιοι θα προτιμήσουν να συσκοτίσουν τα πράγματα, τρομοκρατώντας ή εμπορευμόμενοι τις ανάγκες και τις ελπίδες των ανθρώπων που τους έκλεψαν την ψήφο.

Ο κίνδυνος βεβαίως τώρα είναι το «διαίρει και βασίλευε». Πολλοί θα θελήσουν να εξάψουν τον φανατισμό και τη μισαλοδοξία, για πράγματα που δεν αξίζουν. Σίγουρα δεν αξίζει για το Μνημόνιο -ίσως για άλλες αξίες και ελυθερίες να αξίζει.

Ο Λαός μίλησε και είπε "όχι άλλες θυσίες πια χωρίς αντίκρυσμα". Δεν φαντάζομαι άλλωστε πως ψήφισε κανείς πιστεύοντας πως από τη μια μέρα στην άλλη θα ξεπροβάλουν «μαγικές λύσεις» που θα αλλάξουν τη ζωή όλων μας προς το καλύτερο. Απλώς Μνημονιακοί και Μη Μνημονιακοί, αργά ή γρήγορα, θα λένε και θα υπόσχονται πλέον τα ίδια πράγματα: λιγότερους φόρους, καλύτερη διαχείριση πόρων, μικρότερη σπατάλη, περισσότερη Ανάπτυξη. Άρα τίποτε δεν τους εμποδίζει να συνεργαστούν, ειδικά τώρα που στη Γαλλία, Ισπανία, Ιρλανδία αλλά και μέσα στη Γερμανία αλλάζει το κλίμα κατά της μονόπλευρης λιτότητας.

Σίγουρα υπάρχουν λύσεις, πολύ καλύτερες από αυτές που δοκιμάστηκαν -μερικές μάλιστα περιλαμβάνονταν και στο Μνημόνιο αλλά δεν αρφαρμόστηκαν ή δεν "απαγορεύονταν" από αυτό. Άρα ο χρόνος μπροστά μας είναι ο χρόνος για να δουλέψουνε τα κόμματα για να βρουν λύσεις που να προσφέρουν βιώσιμη λύση στον Λαό, για να σταθεί στα πόδια του και να κερδίσει ξανά όσα έχασε, ανατροφοδοτώντας την οικονομία και την κοινωνία με "υπεραξίες" (όχι μόνο χρήματα αλλά νέες έννοιες, λειτουργίες, θεσμούς).

Αν αποτύχουν όμως μισή ντουζίνα νοματαίοι πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα, τότε φοβάμαι πως δεν θα βρουν ξανά την ευκαιρία να κυβερνήσουν 10 εκατομμύρια Έλληνες, γιατί απλά ... οι Έλληνες θα φαγωθούν και δεν θα υπάρχουν  τόσοι πια. Ο τόπος αυτός έχει άσχημη προϊστορία «φαγωμάρας» και ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ να επανέλθω για να τη θυμίσω σε όσους διαβάσουν με ασυγχώρητη αμεριμνησία  τις σκέψεις μου αυτές...