Γιώργος Κυριακός

Σήμερα οι ελληνικές αγορές έχουν μικρύνει σε μεγάλο βαθμό. Ενδεικτικά η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά έχει χάσει 150 δισ. ευρώ σε αξία, η διαφημιστική αγορά πάνω από 70% σε τζίρο, η οικοδομή έχει πτώση 80%. Ιστορικά μεγάλες εταιρείες δίνουν τη θέση τους και τα μερίδιά τους σε εταιρείες που έδρασαν γρήγορα.

Οι ευκαιρίες σήμερα είναι μοναδικές. Η κρίση είχε ως αποτέλεσμα να κοιτάξουμε και έξω από τα σύνορά μας. Ηρθε, κατ’ αρχάς, το brain drain 500.000 ατόμων, που μακροπρόθεσμα μπορεί να αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τη χώρα μας. Ταυτόχρονα ήρθε η άνοδος των εξαγωγών, όπου η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει σε ρυθμό αύξησής τους το σύνολο της Ευρωζώνης και χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Ο ρυθμός εξαγωγών της Ελλάδας ήταν υψηλότερος από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.

Τις τελευταίες ημέρες οι συζητήσεις που κυριαρχούν αφορούν φυσικά την οικονομία, τα Ελληνοτουρκικά, το brain regain, την επένδυση στο Ελληνικό, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και με μεγάλο πάθος τον στολισμό της Αθήνας. Κάποιοι κοσμοπολίτες τονίζουν ότι η Βασιλίσσης Σοφίας θυμίζει Broadway, σε άλλους λείπουν τα σύμβολα των Χριστουγέννων. Ταυτόχρονα οι αστρολογικές προβλέψεις για το νέο έτος δίνουν και παίρνουν. Διαβάζω «το 2020 αναμένεται να είναι μια δυνατή χρονιά για όλα τα ζώδια».

Μπαίνουμε λοιπόν σε μια νέα δεκαετία. Οι «ειδικοί» προβλέπουν τις κάτωθι τάσεις:

Τα ρομπότ θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους σε πολλές δουλειές. Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης θα έχει ως αποτέλεσμα πάνω από το 25% των εργασιών που γίνονται σήμερα από ανθρώπους να αντικατασταθούν από ρομπότ, τα οποία συνομιλούν απευθείας μεταξύ τους χρησιμοποιώντας το Ιντερνέτ. Φυσικά νέες δουλειές θα δημιουργηθούν. Οι νέοι άνθρωποι θα πρέπει να σχεδιάζουν τις σπουδές τους σύμφωνα με τις δεξιότητές τους, αλλά και τις δουλειές που θα υπάρχουν όταν αποφοιτήσουν.

Οι εταιρείες θα έχουν λιγότερα επίπεδα ιεραρχίας, η εκτύπωση σε 3D θα δώσει τρομακτικές δυνατότητες (όπως να τυπώνεις στο γραφείο σου μια κούπα για καφέ), η χρήση του κινητού θα επεκταθεί και σε πολλές υπηρεσίες και πέραν της επικοινωνίας. Ο τρόπος που θα διασκεδάζουμε θα αλλάξει και πολλοί πιστεύουν στην πτώση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ο τρόπος που θα εκπαιδευόμαστε θα αλλάξει δραστικά. Η διά βίου εκπαίδευση θα είναι απαραίτητη, αλλά ταυτόχρονα πιο ηλικιωμένοι εργαζόμενοι θα επανέρχονται στο εργατικό δυναμικό. Η Κίνα καθώς και η Αφρική και η Νότια Αμερική θα είναι πλέον σοβαροί -αν όχι οι σοβαρότεροι- παίκτες στην παγκόσμια ανάπτυξη, με πολλές ευκαιρίες για προσωπική αλλά και εταιρική ανάπτυξη σε αυτές τις γεωγραφικές περιοχές. Η χρήση της πληροφορίας θα είναι θεμελιώδης παράγοντας επιτυχίας. Ενα είναι σίγουρο. Business as usual is over. Θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που δουλεύουμε, θα πρέπει να μάθουμε να ξεμάθουμε και τελικά να σκεφτόμαστε γρηγορότερα και διαφορετικά. Ολα τα ανωτέρω ακούγονται εξαιρετικά για κάποιους και ανησυχητικά για κάποιους άλλους. Ερωτήματα όπως το αν μπορούμε να δημιουργήσουμε Τεχνητή Νοημοσύνη χωρίς να χάσουμε τον έλεγχό της, ο εκδημοκρατισμός της, οι κίνδυνοί της είναι σημαντικά. Για όποιον ενδιαφέρεται, συνιστώ να παρακολουθήσει τις συζητήσεις μεταξύ των Ελον Μασκ και του Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο καθένας θιασώτης διαφορετικής άποψης.
Προσωπικά πιστεύω ότι στην ανθρωπότητα η πρόοδος είναι αναπόφευκτη.

Θυμάμαι το 1988, όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, δεν υπήρχε ούτε το κινητό τηλέφωνο ούτε το Ιντερνετ.

Μπαίνουμε, λοιπόν, στη νέα δεκαετία όπου οι ρυθμοί θα είναι ακόμα πιο γρήγοροι.

Τώρα, λοιπόν, που σύντομα μπαίνω στην έκτη δεκαετία της ζωής μου το πιο σημαντικό που έμαθα είναι ότι η ζωή, όπως και οι επιχειρήσεις, είναι ένας αγώνας μαραθώνιου δρόμου. Θαυμάζω απεριόριστα τους μαραθωνοδρόμους. Ολοι τους μας επισημαίνουν ότι εάν υποτιμήσεις τον αγώνα θα καείς. Ακόμα πιο σημαντικό, αν επιταχύνεις στα πρώτα 5 χιλιόμετρα, κάποια στιγμή κοντά στο 20ό χιλιόμετρο θα ξεμείνεις από δυνάμεις.
Πρόσφατα κατερρίφθη το παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο κάτω από τις 2 ώρες. Σημαντική λεπτομέρεια: ο αγώνας διεξήχθη στην Βιέννη και όχι στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Ετσι, για την ιστορία, ο Σπύρος Λούης, νικητής του Μαραθωνίου του 1896, έτρεξε τον μαραθώνιο σε 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δεύτερα.

Ολοκληρώνοντας το τελευταίο μου άρθρο για αυτή τη δεκαετία θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα μικρό κείμενο που δημοσίευσε ο πατέρας μου στον πρόλογο ενός βιβλίου του το 1972. Ελεγε λοιπόν: «Πόσα χρόνια, τι προσπάθεια χρειάστηκε ο Χρήστος Παπανικολάου για να ανεβεί στην κορυφή του παγκοσμίου αθλητισμού.

Η χαρά της επιτυχίας δεν έρχεται αυτόματα - είναι αμοιβή πολλών κόπων και προσπαθειών. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχε δικαιοσύνη στον κόσμο αυτό».
Ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ με 5,49 μέτρα. Σήμερα το ρεκόρ έχει φτάσει στα 6,16 μέτρα.