Γιάννης Σερέτης

Τέλη Οκτωβρίου. Λίγο μετά τα μέσα του πρώτου γύρου, σχεδόν στα μέσα της League Phase του Europa League. Ο Παναθηναϊκός προσλαμβάνει νέο προπονητή, τον τρίτο κατά σειρά εφέτος. Τον πλέον διάσημο κόουτς στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά τα 80’s, τον πιο ακριβοπληρωμένο επαγγελματία στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το αφεντικό του έχει ήδη προσλάβει Ιταλό προσωπικό σύμβουλο, ετοιμάζεται εντός του Νοεμβρίου να προσλάβει νέο τεχνικό διευθυντή, ο Λεωνίδας Μπουτσικάρης αρχίζει να επαναλειτουργεί ως γενικός διευθυντής της ΠΑΕ και σε ένα μήνα ο Ράφα Μπενίτεθ θα μπορεί να σκεφτεί βάσιμα τις πρώτες μεταγραφικές κινήσεις για τον Ιανουάριο. Τέλη Οκτωβρίου, η ομάδα ζει τον δικό της «Ιούνιο». Και η αλήθεια είναι ότι όλο «αυτό» το οποίο ο Αλαφούζος περιέγραψε το Σάββατο ως «ένα ευρύτερο πλάνο, αναγέννησης και εκσυγχρονισμού του Παναθηναϊκού, το οποίο κορυφώνεται με την κατασκευή του νέου γηπέδου μας, στο κέντρο της Αθήνας» είναι σίγουρα πολύ πιο αισιόδοξο και φαίνεται πολύ πιο οργανωμένο ως σχέδιο συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα, μετά την εποχή Γιοβάνοβιτς.

Στα δικά μου μάτια, ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού κοιτάζει περισσότερο το μέλλον, λιγότερο το παρόν. Όχι πως δεν τον ενδιαφέρει η εφετινή πορεία της ομάδας του, αλλά ρεαλιστικά εξετάζοντας την αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού και των ανταγωνιστών του, είναι πολύ σαφές αυτό που είχαμε αναφέρει από το καλοκαίρι. Ότι θα είναι ποδοσφαιρικά παράλογο αν αυτός ο καινούριος Παναθηναϊκός με νέο (νέους…) προπονητή, να κατακτήσει το πρωτάθλημα έχοντας αντιπάλους πολύ πιο έτοιμες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ.

Βάσει αποτελεσμάτων, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είναι υποψήφιος για τίτλο. Μάνι – μάνι τους πέντε βαθμούς από τα παιχνίδια με τον Λεβαδειακό και την Κηφισιά να είχε, θα ήταν δεύτερος με ένα ματς λιγότερο. Αν, δε, συνυπολογιστεί και το «μη πέναλτι» στον Γερεμέγεφ εναντίον του Αρη; Φουλ για τίτλο! Όμως αυτή θα ήταν μια πλασματική εικόνα η οποία θα γκρεμιζόταν αργότερα, αλλά σίγουρα κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός είναι αυτή την περίοδο μια ομάδα υπό ανακατασκευή. Under construction. Σε όλα τα επίπεδα. Το βασικό ζητούμενο, αν δεχθούμε όλοι ότι βρήκε έναν προπονητή ο οποίος δεν θα αμφισβητείται τουλάχιστον για τους επόμενους οκτώ μήνες, είναι πόσο θα αλλάξει από εφέτος ενόψει των δύο επόμενων σεζόν. Στη δομή του, στα στελέχη του, στη λειτουργία του, στο ρόστερ του.

«Ο κύριος Μπενίτεθ δεν είναι απλά ο νέος προπονητής της ομάδας αλλά είναι ένας ηγέτης που γνωρίζει πως να εμπνέει και να καθοδηγεί μία ομάδα» είπε ο Αλαφούζος, ο οποίος θα ήθελε να μπει ο Παναθηναϊκός στον Βοτανικό με τον διάσημο Ισπανό στον πάγκο. Αυτή είναι η σκέψη του, αυτό είναι το ιδεατό στο μυαλό του. Αν θα συμβεί; Θα εξαρτηθεί από την πορεία της ομάδας του, κυρίως την επόμενη σεζόν, αλλά προφανώς και εφέτος. Σε πρώτη φάση ο Μπενίτεθ θα ζητά μόνο το αποτέλεσμα διότι είναι έμπειρος. Και ταυτόχρονα θα προσπαθεί να βάζει ορισμένες «πινελιές» και να σχηματίσει ξεκάθαρη εικόνα για κάθε παίκτη μέχρι τον Ιανουάριο, όταν αναμένονται οι πρώτες αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό.

Θα δώσει μεγάλο βάρος στην τακτική, θα εμψυχώσει όπως εκείνος ξέρει τους παίκτες, θα ρίξει τις κατσάδες του, θα βγάλει τα συμπεράσματά του και θα κάνει τις εισηγήσεις του για τις πρώτες μεταγραφές. Χθες είχε την τύχη μαζί του διότι ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε μια από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος, από την οποία έλειπαν και οι δυο από τους τέσσερις πιο σημαντικοί παίκτες της, δηλαδή ο Καλτσάς με τον Αλάγκμπε. Ο Αστέρας Aktor ήταν η πιο ακίνδυνη ομάδα που αντιμετώπισε εφέτος τους Πράσινους μαζί με τον Ατρόμητο, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει το 2-0 εύκολα από το πρώτο ημίχρονο, αυτή τη φορά ο VAR έκανε σωστά τη δουλειά του, η νίκη τελικά ήταν η πιο εύκολη της σεζόν: μια ανάσα και πάει παρακάτω, τίποτα παραπάνω.

Οι πρώτες 45 μέρες του Μπενίτεθ περιλαμβάνουν Αστέρα, Βόλο, ΠΑΟΚ, Πανσερραϊκό στο πρωτάθλημα, Ατρόμητο (την Τετάρτη) στο Περιστέρι για το Κύπελλο, Μάλμε και Στουρμ Γκρατς στο Europa League: δεν το λες και το πιο δύσκολο πρόγραμμα. Όταν όμως σου λείπουν ταυτόχρονα ο Ντέσερς, ο Μπακασέτας και ο Πελίστρι, όταν ο Σάντσες είναι «μία μέσα – δύο έξω», όταν ο Καλάμπρια εμφανίζει μυϊκό τραυματισμό, όταν ο Ταμπόρδα με τον Πάντοβιτς δεν έχουν προσφέρει τίποτα, το πράγμα δεν είναι καθόλου εύκολο…