Γιάννης Παγορόπουλος

Πιστεύω ότι η υπόθεση Σήφη Βαλυράκη είναι μια τέτοια περίπτωση. Και εξηγούμαι: 

Τα ΜΜΕ που κάλυψαν δημοσιογραφικά το ρεπορτάζ του θανάτου του Βαλυράκη παρουσίασαν αρχικά την εκδοχή του «ατυχήματος» ως την επικρατέστερη, καθώς δεν υπήρχαν τη στιγμή εκείνη στοιχεία που να θεμελιώνουν κάποια άλλη. Ξεκίνησε αυτεπάγγελτη έρευνα και ορίστηκαν πραγματογνώμονες για τη διακρίβωση της αιτίας θανάτου.

Από την πρώτη στιγμή η οικογένεια Βαλυράκη απέρριψε την εκδοχή του ατυχήματος, έχοντας σθεναρή πεποίθηση πως επρόκειτο για εγκληματική πράξη. Η πεποίθηση αυτή βασιζόταν στο γεγονός ότι γνώριζαν πολύ καλά τον άνθρωπό τους και δεν πιθανολογούσαν ιατρικές αιτίες ως λόγο θανάτου, γι αυτό και όρισαν δικούς τους τεχνικούς συμβούλους να συνδράμουν στην ιατροδικαστική έρευνα και στον τεχνικό έλεγχο του σκάφους. 

Αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων πως είχαν δίκιο, καθώς σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη της έρευνας παρουσιάστηκε αιφνιδιαστικά στο προσκήνιο αυτόπτης μάρτυρας που κατήγγειλε εμπλοκή τρίτων. Το γεγονός αυτό ήρθε ταυτόχρονα στη δημοσιότητα με την έκθεση πραγματογνωμοσύνης της ιατροδικαστού, καθηγήτριας Ιατρικής στο ΕΚΠΑ, η οποία μίλησε για τραύματα στο κεφάλι του μακαρίτη που δεν ήσαν συμβατά με χτυπήματα προπέλας σκάφους και πνιγμό, πράγμα που επιβεβαίωσε λίγο αργότερα ο τεχνικός πραγματογνώμονας της οικογένειας με επιστημονικά τρόπο. 

Και ενώ όλοι πλέον μιλούσαν για «έγκλημα» λίγες ημέρες αργότερα παρουσιάστηκε σε εκπομπή ιδιωτικού καναλιού και νέος αυτόπτης μάρτυρας που περιέγραψε και αυτός το ίδιο ζωντανά το συμβάν συνοδεύοντάς το με απίστευτες λεπτομέρειες, δίνοντας την κατάθεση του στη ΓΑΔΑ, επικαλούμενος λόγους ασφαλείας. Τα ΜΜΕ αναμετάδωσαν την είδηση και η κοινή γνώμη, για πρώτη φορά,συνειδητοποίησε ότι ο θάνατος του Βαλυράκη ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής ενέργειας κακουργηματικού επιπέδου.

Η Δικαιοσύνηκλήθηκε να παίξει το ρόλο της. Τι όφειλε να κάνει ;Να ασκήσειάμεσαποινική δίωξη κατά των υπευθύνων και να αναθέσει τηνυπόθεση σε ανακριτή. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ούτε και χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για αυτό, ηκαθημερινή εμπειρία το επιβεβαιώνει στη συντριπτική της πλειονότητα. Αλλωστε, είναι τοις πάσι γνωστό ότι ασκούνται ποινικές διώξεις για «ψύλλου πήδημα», όπως λέει ο λαός, πόσο δε μάλλον σε μια τόσο καθαρή υπόθεση. 

Και όμως, διαπιστώνεται σημαντική ολιγωρία. Στα όρια της αρνησιδικίας, θα πρόσθετα. Από τον Γενάρη πέρασαν κιόλας πέντε μήνες και ενώ τα στοιχεία βοούν η Δικαιοσύνη κωφεύει. Η οικογένεια διαμαρτυρήθηκεζητώντας την ποινική τιμωρία των υπευθύνων. Μαζί τους συντάχθηκαν πολιτικοί από όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, το σύνολο των δημοσιογραφικού κόσμου και η κοινή γνώμη που απαιτεί επιτέλους την περάτωση της εκκρεμότητας αυτής και τον καταλογισμό ευθυνών σε όποιους αυτές ανήκουν κατά το νόμο. Και όμως, τίποτε δεν έχει γίνει ακόμα. 

Τι συμβαίνει λοιπόν με την υπόθεση Σήφη Βαλυράκη ; Γιατί η Δικαιοσύνη ολιγωρεί ;Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ή έχει απλά «κολλήσει» στη διαδικασία ;Εχει σχέση με το παρελθόν του Κρητικού πολιτικού, με τη δράση του σε διάφορες φάσεις της ζωής του ή ήταν απλά ένα τυχαίο συμβάν που κατέληξε σε έγκλημα ; Γιατί δεν θέλει κανείς να την προχωρήσει ;Είναι «κουκούλωμα» ;Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που ισως κάποιοι γνωρίζουν την απάντηση και την κρατάνε για τους εαυτούς τους. 

Όπως όμως και να χει το πράγμα,η Δικαιοσύνη έχει ακόμη την άνεση να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Το υλικό είναι υπερ αρκετό. Εκείνη θα επιλέξει την προσήκουσα δικονομική οδό για να κάνει τη δουλειά της σωστά. Εκείνη ξέρει καλύτερα. 

Είναι προφανές όμως ότι δεν θέλει. Γιατί ; Τι πραγματικά τρέχει με την υπόθεση Σήφη Βαλυράκη ;


Ο Γιάννης Παγορόπουλος είναι δικηγόρος