Γιάννης Αντύπας

Ακολούθησε η δεύτερη σκέψη: αν το σωστό είναι κάθε τρεις μήνες, γιατί εμένα και εκατομμύρια σαν εμένα μας άφησαν να περιμένουμε έξι μήνες; Κινδυνεύαμε στο τρίμηνο που «περπατήσαμε» πιστεύοντας ότι έχουμε ανοσία; Κάπως έτσι, άρχισα να σκέφτομαι και να ρωτάω. Να ρωτάω ειδικούς για να πάρω και να αξιολογήσω περισσότερες πληροφορίες. Για να διασταυρώσω τα όσα είχα στο μυαλό μου. Και βρήκα μερικά λαθάκια

Πρώτον, στην πρώτη μου σκέψη έχει ένα πρόβλημα η λέξη «κάθε». Κανείς δεν είπε ότι θα είναι κάθε τρεις μήνες. Η ίδια λέξη λάθος έχει μπει και στη δεύτερη σκέψη, όπου, όμως, το κέντρο βάρος είναι το δεύτερος σκέλος της. Κανείς δεν είπε ότι στις συνθήκες του καλοκαιριού και του φθινοπώρου ήταν λάθος το εξάμηνο. Δηλαδή, η απόφαση για τους τρεις μήνες έχει να κάνει με τη συγκυρία και τα δεδομένα. Δεν έχουμε τείχος ανοσίας, έχουμε πολλούς ανεμβολίαστους και από την αρχή ξέραμε ότι και οι εμβολιασμένοι μπορούν να ασθενήσουν και να μεταδώσουν τον ιό. Με τον χειμώνα μπροστά, λοιπόν, το τρίμηνο είναι μία επιπλέον προστασία. Δεν ήταν λάθος το εξάμηνο. Τώρα οι επιστήμονες κρίνουν ότι η σωστή επιλογή είναι το τρίμηνο. Οπότε: και στην τρίτη δόση λέμε «ναι»! Και στους τρεις μήνες λέμε «ναι»!

Κυρίες και κύριοι, μια συμβουλή: μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα κάθε φορά. Εδώ η λέξη «κάθε» σωστά μπαίνει στην πρόταση. Δεν είναι δυνατόν να σχολιάζουμε επιστημονικές αποφάσεις χωρίς να γνωρίζουμε όσα ξέρουν οι επιστήμονες. Ο κάθε ένας από εμάς έχει αποσπασματική εικόνα. Μπορεί οι σκέψεις προβληματισμού να είναι λογικές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και σωστές. Και κάτι ακόμη: δεν μας έχει τύχει ξανά. Οι επιστήμονες κάνουν ότι μπορούν. Και εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να κάνουμε ότι πρέπει. Απλά είναι τα πράγματα. Ο καθένας πρέπει να κάνει τη δουλειά του και ό,τι περνά από το χέρι του για να προστατέψει τον εαυτό του, την οικογένειά τους και τους γύρω του.

Αντί να ψάχνουμε να βρούμε τι λάθος κάνουν οι άλλοι καλό θα ήταν να σκεφτούμε τι κάνουμε σωστά εμείς: τηρούμε τα μέτρα; Φοράμε τη μάσκα; Πλένουμε τα χέρια μας; Κρατάμε τις αποστάσεις; Ή έχουμε χαλαρώσει; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι μας έχουμε κουραστεί. Όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία και για το ότι δε θα βγούμε από αυτή την περιπέτεια με λογικές σκέψεις. Με εύλογους προβληματισμούς. Με ανθρώπινα «γιατί». Θα βγούμε μόνο με πράξεις και αποφάσεις. Έχοντας κάνει και τις τρεις δόσεις του εμβολίου, με την τρίτη πλέον σχεδόν δύο εβδομάδες πίσω μου ακριβώς πάνω στο εξάμηνο από τη δεύτερη, δεν αισθάνομαι ασφαλής. Ούτε άτρωτος. Αισθάνομαι απλά ότι έχω κάνει ότι μπορούσα. Και για αυτό συνεχίζω να τηρώ και όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας.

Πιθανά αυτό να μην είναι λογικό για κάποιους. Να βρίσκουν σε αυτή την «ομολογία» επιχειρήματα για τις δικές τους σκέψεις. Λογικές και παράλογες. Ανθρώπινα πράγματα. Αλλά, εδώ δεν μετράμε τη λογική και την εξυπνάδα μας. Ο ιός δεν απειλεί τη σκέψη μας. Απειλεί τη ζωή μας. Και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας για να προστατέψουμε την υγεία μας. Μια επιλογή χάρη στην οποία το είδος μας έχει μέχρι σήμερα καταφέρει να επιβιώσει πάνω στον υπέροχο πλανήτη μας. Ας συνεχίσουμε να το κάνουμε. Για να περάσουμε όλοι μαζί τις γιορτές και όχι κλεισμένοι στα σπίτια μας. Με όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους στα νοσοκομεία. Με όσο το δυνατόν λιγότερες οικογένειες να πενθούν.