Διονύσης Θανάσουλας

Την περασμένη  Παρασκευή ο θρύλος των SAS Τζον Μακλίς, πέθανε γαλήνια μέσα στον ύπνο του, στο σπίτι που έμενε μόνιμα σχεδόν τους τελευταίους μήνες.  

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν λίγους μήνες και να μου πει πράγματα για την μυθιστορηματική ζωή του που δεν είχε πει σε κανέναν.

Ήταν ο άνθρωπος που μαζί με άλλους SAS έδωσε τέλος στην κατάληψη της ιρανικής πρεσβείας στο Λονδίνο τη δεκαετία του ‘80, εκτινάσσοντας την φήμη τους ως η καλύτερη ομάδα ειδικών δυνάμεων στον κόσμο.

Όταν τον είδα να πυροβολεί σε ένα σκοπευτήριο  στις Σέρρες, κατάλαβα το γιατί. Στα 62 του χρόνια ο Τζον είχε κορμί εφήβου και απίστευτες αντοχές ενώ ταυτόχρονα έπινε αρκετά, όπως όλοι οι Σκωτσέζοι, και κάπνιζε σα φουγάρο.

Στην συνέντευξη που κάναμε μίλησε για πολλά. Για τις κρύες νύχτες στην Ιρλανδία, για την αφόρητη ζέστη στη Μέση Ανατολή και για την υγρασία μέσα σε τροπικές ζούγκλες σε αποστολές χωρίς αύριο.

Μόνο για τον  γιο του δεν ήθελε να μιλάει πολύ. Τον έχασε στο Αφγανιστάν και - όπως είπε και η κόρη του - από εκείνη την ημέρα ο μπαμπάς της είχε μια πονεμένη καρδιά.

Αυτή ήταν που  τον πρόδωσε τελικά, εκείνο το βράδυ  της περασμένης Παρασκευής στέλνοντας τον πρόωρα στο πιο μοναχικό ταξίδι που κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του.

Δεν ξέρω αν το χώμα που θα τον σκεπάσει θα είναι ελαφρύ. Θα είναι όμως σίγουρα μουσκεμένο από τα δάκρυα των SAS που θα αποτίσουν φόρο τιμής στον συμπολεμιστή τους.