Δημήτρης Δανίκας

Φίλος μου, αγανακτισμένος και εξοργισμένος, μου αποκάλυψε πως η γραμματεία κάποιου δικαστηρίου δεν είχε καταγράψει τη διαδρομή μιας αστείας υποθέσεως, με αποτέλεσμα επί έναν και πλέον μήνα να βολοδέρνει περιμένοντας την ολοκλήρωση για τη μεταβίβαση οικίας του σε γερμανική οικογένεια.

«Ολοι αυτοί οι άθλιοι θα έπρεπε να είχαν απολυθεί εκείνη τη στιγμή. Γιατί με την ανικανότητά τους εμποδίζουν την είσοδο στην Ελλάδα μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από τη Γερμανία».

Ετερος φίλος, κι αυτός αγανακτισμένος και εξοργισμένος, μου αποκάλυψε πως ενώ όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά για το σπίτι του είχαν από καιρού κατατεθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες, όταν εκείνος τα αναζήτησε οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Επομένως φτου κι από την αρχή.

Η αντίδρασή του, αν και αριστερών πεποιθήσεων, ήταν αυθόρμητη και κατηγορηματική: «Ολοι αυτοί οι άθλιοι θα έπρεπε να είχαν απολυθεί την ίδια στιγμή».
Ο Αδωνις Γεωργιάδης κολυμπάει χωρίς σωσίβιο σε αχαρτογράφητα νερά ενός εχθρικού ωκεανού που λέγεται «γραφειοκρατία, Δημόσιο, αρχαιολογία και πάει λέγοντας». Πότε ξεκίνησε; Από την εποχή του Αντώνη Σαμαρά. Πότε με το καλό θα τελειώσει αυτή η ιστορία; Μέχρι τα Χριστούγεννα. Και βλέπουμε!

Ακρως οικονομικό θα ήταν να στέλναμε σπίτι τους εκατοντάδες ανεπρόκοπους του Δημοσίου και να τους πληρώναμε ολόκληρο τον μισθό τους παρά να τους διατηρούμε στις θέσεις τους!

Ποιος θα τους πειράξει; Ούτε καν να τους αγγίξει. Αφού μαζί με τις οικογένειές τους ξεπερνάνε το ένα εκατομμύριο. Αφού είναι πελάτες των κομμάτων. Και αφού όποιος τολμήσει να λάβει επαναστατικά μέτρα, δεν θα μπορεί ούτε μέχρι το περίπτερο να πάει να αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα.

Ενα τεράστιο σύστημα έχει γαντζωθεί από τους ιστούς που πλέκει η γιγαντιαία αράχνη των κρατικών μηχανισμών. Βάλτε τώρα με τον νου σας: δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, τοπογράφοι μηχανικοί, πολεοδόμοι, αρχαιολόγοι, Γραμματείς και Φαρισαίοι, μεσάζοντες και πάσης φύσεως παρασιτικοί μηχανισμοί.

Να καταβροχθίσουν τον άμπακα. Από αυτές τις καθυστερήσεις. Από τα γνωστά γρηγορόσημα. Τις απίστευτες, χρονοβόρες διαδικασίες. Να καταβροχθίσουν «αίμα» ταλαιπωρίας και εθνικής οικονομίας. Φάκελοι, χαρτιά, πιστοποιητικά, γνωματεύσεις, τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, τοπογραφικά και ένας Θεός ξέρει πόσα άλλα χρειάζονται να στολίζουν διαδρόμους, γραφεία, συρτάρια, αρχεία. Ακόμα και στα πατώματα είναι πεταμένα. Ακόμα και στα σκουπίδια. Ελεος!

Ρωτήστε τον σεΐχη από το Κατάρ που στη Ζάκυνθο του έβγαλαν το αδόξαστο. Ρωτήστε τους επιγόνους του θρυλικού καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Πόσες αποφάσεις χρειάστηκαν, πόσες χιλιάδες υπογραφές έπεσαν και πόσα χρόνια απαιτήθηκαν μέχρι να αρχίσει ο άνθρωπος να βλέπει το όνειρό του στο «Costa Navarino» να γίνεται πραγματικότητα. Θεέ μου, δεν αντέχω!

Μόνο τρελοί αποφασίζουν να επενδύσουν. Μόνο παρανοϊκοί. Μόνο ονειροπόλοι. Είναι θαύμα ότι παρά και κόντρα σε όλα τα ασήκωτα εμπόδια, αυτή η έρμη χώρα εξακολουθεί να μετράει κάποια -έστω- χλωμή ανάπτυξη!

Τι πρέπει να γίνει; Απλό. Ολα σχεδόν τα κόμματα να ομονοήσουν προς όφελος της πατρίδας και να εφαρμόσουν ακραία, επαναστατικά μέτρα. Οπως τέρμα η μονιμότητα. Οπως τέρμα ο αραμπάς με τα στυλό και τα χαρτιά. Οπως τέρμα ο χαβαλές. Οπως τέρμα τα πολλά πιστοποιητικά και τέρμα το χαρτοβασίλειο. Με ένα απλό πάτημα του κουμπιού.

Και τότε; Τι δουλειά θα κάνουν όλοι αυτοί; Θα κοπανάνε μύγες; Αφού λοιπόν δεν πρέπει να κοπανάνε μύγες. Αφού δεν πρέπει να μείνουν χωρίς αντικείμενο εργασίας. Αφού πρέπει εκείνοι να κάνουν πως δουλεύουν και εμείς να λέμε πως τους χρειαζόμαστε. Και αφού όλοι αυτοί είναι πελάτες κομματικοί και εκλεκτοί, ε, τότε όλοι μαζί να μαστιγώνουμε και να κοπανάμε την Ελλάδα!