Βασίλης Στεφανακίδης

Δεν ξέρω από που αντλείται αυτή η αισιοδοξία αλλά προφανώς, κάτι παραπάνω γνωρίζει από εμάς που απλώς παρακολουθούμε αυτόν τον ιδιότυπο διάλογο-διαπραγμάτευση που γίνεται μέσω τηλεοπτικών εικόνων μεταξύ της κυβέρνησης και των αγροτών στα μπλόκα.

Να δούμε λοιπόν, ποιες είναι οι εξελίξεις κι αν αυτές πράγματι επιτρέπουν αισιοδοξία.

Από τα δώδεκα και πλέον αιτήματα που είδαμε στη λίστα των αγροτών, η κυβέρνηση δια στόματος του αρμόδιου υπουργού αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, στην συζήτηση του προϋπολογισμού, φαίνεται πως συζητάνε την πιθανότητα περαιτέρω μείωσης της τιμής του αγροτικού ρεύματος από τα 9,2 λεπτά την kwh στα 8 λεπτά και όχι παρακάτω γιατί τόσο είναι το κόστος παραγωγής της ΔΕΗ.

Επίσης, συζητά το ενδεχόμενο παράτασης της μειωμένης τιμής πετρελαίου για τους αγρότες, χωρίς τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, απευθείας από την αντλία και όχι την εκ των υστέρων επιστροφή αυτού του φόρου. Και φυσικά την εξόφληση των καθυστερημένων επιδοτήσεων που ήδη στο μεγαλύτερο μέρος έχουν ήδη δοθεί και πάντως θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του μήνα.

Προφανώς τα υπόλοιπα αιτήματα όπως οι εγγυημένες κατώτατες τιμές των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, η αλλαγή του συνολικού σχεδιασμού της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής(ΚΑΠ) της ΕΕ, οι καθορισμένες τιμές των λιπασμάτων, των ζωοτροφών, των αγροτικών φαρμάκων και των σπόρων, η επαναλειτουργία του ΟΠΕΚΕΠΕ ως είχε, εντάσσονται στην κατηγορία των μαξιμαλιστικών και ουτοπικών διεκδικήσεων και άρα δεν μπαίνουν καν σε συζήτηση.

Αν όμως με αυτές τις παροχές, τελικά πεισθούν οι αγρότες και αποχωρήσουν από τα μπλόκα, η απορία που γεννάται είναι εύλογη.

Όλη αυτή η φασαρία με την αυξημένη πανελλαδικά συμμετοχή, τις εμπρηστικές δηλώσεις, τις απειλές, την επαναστατικότητα και τα «ως εδώ», έγιναν για 1,2 λεπτά στην τιμή του ρεύματος και το αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία;

Γιατί τις επιδοτήσεις, έστω και καθυστερημένα λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, ούτως ή άλλως οι τίμιοι δικαιούχοι, που είναι και οι περισσότεροι, θα τις έπαιρναν.

Δεν ξέρω τι τελικά θα γίνει, καθώς μένει να μάθουμε αν επιτέλους θα πραγματοποιηθεί μια απευθείας συζήτηση με τον πρωθυπουργό από αύριο.
Πάντως ό,τι κι αν προκύψει και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, το πρόβλημα της πρωτογενούς παραγωγής παραμένει και θα παραμένει άλυτο και κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα επανέρχεται στις εθνικές οδούς.

Κ αυτό γιατί σε όλη την Ευρώπη, δεν θα υπήρχε πρωτογενής παραγωγή και προσβάσιμα στους καταναλωτές αγροτικά προϊόντα, αν δεν υπήρχαν οι Ευρωπαϊκές και οι εθνικές επιδοτήσεις. Τα παραγόμενα προϊόντα είναι χαμηλής παραγωγικότητας , ενσωματώνουν υψηλό κόστος παραγωγής και δεν είναι ανταγωνιστικά με εκείνα των τρίτων χωρών.

Δεν υπάρχει ούτε ευρωπαϊκός ούτε εθνικοί προγραμματισμοί με βάση τις ανάγκες του πληθυσμού με αποτέλεσμα άλλα προϊόντα να είναι πλεονασματικά κι άλλα ελλειμματικά.

Και η ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση είναι πρωτίστως των κυβερνήσεων και δευτερευόντως των ίδιων των αγροτών που έπρεπε να αναλάβουν πρωτοβουλίες και δράσεις για αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών, για εκσυγχρονισμό της παραγωγής με άξονα τις νέες τεχνολογίες, τις οικονομίες κλίμακας με συνενώσεις εκτάσεων και μονάδων με συνεργατικά σχήματα που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, απαλλαγμένα από τις παθογένειες των πάλαι ποτέ συνεταιρισμών.

Προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός έκανε μια πρόταση προς τα κόμματα έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών, για σύσταση μιας διακομματικής επιτροπής που θα αναλάβει να μελετήσει και να προτείνει για εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου εθνικού προγράμματος για την επανεκκίνηση του πρωτογενούς τομέα σε νέες βάσεις και με το βλέμμα στο μέλλον.

Δεν ξέρω αν και πόσα κόμματα θα αναλάβουν την ευθύνη της συμμετοχής, με νέες ιδέες και προτάσεις, με μελέτες επιστημονικών φορέων και ειδικών. Σαν ιδέα θεωρώ πως είναι καλή έστω και καθυστερημένη και επί του πεδίου θα κριθούν όλοι.

Τόσο τα πολιτικά κόμματα που τώρα λένε ναι σε όλα τα αιτήματα των αγροτών για να αποκομίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, όσο και οι ίδιοι οι αγρότες, που κάνουν αυτή τη δουλειά απλά και μόνο γιατί υπάρχουν οι επιδοτήσεις από την τσέπη των υπόλοιπων φορολογουμένων.

Σε διαφορετική περίπτωση, κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα ανακυκλώνουμε τα ίδια αιτήματα και θα ακούμε τα ίδια συνθήματα, μετά μουσικής του Θωμά Μπακαλάκου και το «θάρθουν τσούρμο οι μεσάζοντες…»