Άννα Παναγιωταρέα

Οι λοιποί αρχηγοί, κατά τη γνώμη τους, παρέλκουν…

«Αχός βαρύς ακούεται», «πολλά τουφέκια πέφτουν»… άσφαιρα, καθώς οι αντιπολιτευόμενοι χρησμοδοτούν, με πάθος, περί της επερχόμενης κυβερνητικής καταστροφής. Ευσεβείς πόθοι, ακροσφαλείς στο διεθνές δυσοίωνο τοπίο, επικαλούμενοι αστάθμητους παράγοντες. Στόχος τους, η αποσάθρωση της διακυβέρνησης. Πρωτίστως, όμως, η αποδόμηση του ηγέτη της. Δοκιμασμένες τεχνικές από αρχαιοτάτων χρόνων…

Μάρτυρες εμείς -και με τη μεταφορική σημασία της λέξης, καθότι «αγιάσαμε» επί μνημονίων Τσίπρα- ακούσαμε τον τέως, από βήματος ΔΕΘ, να απεκδύεται τον γνώριμο ακτιβιστή, ενδυόμενος τον ιδεολογικό χαμαιλέοντα. Για τα τερατώδη ψεύδη, την εξαπάτηση όσων τον πίστεψαν, τον άκρατο λαϊκισμό του; Λέξη! Εσβησε και τους πολιτικούς εναγκαλισμούς του με τους ΑΝ.ΕΛ., που, πρακτικά, μετάτρεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε… ντολμαδάκι γιαλαντζί. Μένω έκθαμβη ακούοντας, από σύννοες αριστερούς, ότι «διαμορφώνεται ποσοστό επαναφοράς Τσίπρα». Καθ’ ύπνον; Βεβαίως, βεβαίως.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης απαιτεί εκλογές, ως έτοιμος να αναλάβει πρωθυπουργία, ενώ οι υποσχέσεις του χρήζουν πλούσιας συγκομιδής καρπών από λεφτόδενδρα. Κατανοητό ότι παραβλέπει το αποτέλεσμα της τετραετούς ηγεσίας του, όπου, μετά βίας, το ΠΑΣΟΚ αγγίζει το 14%. Την πρωθυπουργική καταλληλότητά του εμπιστεύεται το 7%. Ακριβώς… μισοί!

Κάθε δημοσκοπική εταιρεία χρησιμοποιεί δικούς της ποιοτικούς δείκτες. Η τακτική παρακολούθησή τους συνιστά καθρέφτη της πορείας κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Στις αναλύσεις ο σημαντικότερος ποιοτικός δείκτης του «καταλληλότερου πρωθυπουργού», ο Μητσοτάκης ξεπερνά, κατά πολύ, το ποσοστό που προσγράφεται στη Νέα Δημοκρατία. Είναι μία εν δυνάμει «δεξαμενή». Κυρίως επειδή τα μέτρα που εξήγγειλε δεν είναι προεκλογικά. Υπάρχει χρόνος και αφομοίωσης και βελτίωσής τους. Το 1986 είχαμε το «δώσ’ τα όλα» του Αντρέα. Το 2004 ατύχησε το προεκλογικό, «πακέτο» Σημίτη. Επί Ανδρουλάκη ακούσαμε την -επί τα χείρω- επανάληψή τους. Ο Τσίπρας; Υπόδειγμα τέλειου οικονομικού αυτοχειριασμού.

Ο πρωθυπουργός παρουσίασε σειρά μέτρων. Οχι ένα, γενικό και οριζόντιο. Ποιος διαμορφώνει σαφή εικόνα των -ευεργετικών ή μη- επιπτώσεών τους την πρώτη εβδομάδα της εξαγγελίας τους; Δημοσκόποι ματαιόσπουδοι, δύο μόλις μέρες μετά την ομιλία του στη ΔΕΘ, διείδαν «προϊούσα αποσάθρωση - με πάταγο πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη»! Στις δημοσκοπήσεις των ειδημόνων τηρούνται οι κανόνες. Αλλωστε, ο φόβος φωλιάζει στις κάλπες. Θυμάστε τα δημοσκοπικά Βατερλώ που αποκάλυψαν προθέσεις, εκθέτοντας τους δημιουργούς τους.

Η ακριβής δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης έδειξε ότι τα τραύματα, υπό την πίεση του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, επουλώνονται. Επήλθε στασιμότητα, μάλλον σταθεροποίηση του μέσου όρου, του Ιουνίου. Τα εξαγγελθέντα μέτρα -θα υλοποιηθούν από Ιανουάριο- ίσως να μην επηρεάσουν άμεσα τον δείκτη πρόθεσης ψήφου αλλά, αναμφίβολα, ενισχύουν τη γενικότερη κυβερνητική εικόνα. Ο ικανός χρόνος ως τις εκλογές -Μάρτη, Απρίλη 2027- επιτρέπει στους πολίτες να εκφράζουν αποδοκιμασία, προβληματισμό, οργή, αιτήματα πλειόνων παροχών. Στις δημοσκοπήσεις ο πολίτης, μη επιλέγοντας κόμμα, δηλώνει αναποφάσιστος. Η ώρα της κάλπης τον καθιστά υπεύθυνο της επιλογής του.

Μελετώντας τα αποτελέσματα των πολλαπλών δημοσκοπήσεων η αντιπολίτευση έμεινε μεταξεταστέα. Παρουσίασε πρόγραμμα -έπεα πτερόεντα- με προϋπόθεση τον… Πακτωλό! Το αφήγημά της εδράζεται στα Τέμπη, στον ΟΠΕΚΕΠΕ, ολίγον στις τηλεφωνικές επισυνδέσεις, προσβλέποντας… σε μελλοντικές αποκαλύψεις! Με την άμεση κάθαρση του ΟΠΕΚΕΠΕ, την απόφαση επιστροφής των «κλεμμένων», την καταβολή των επιδοτήσεων στους δικαιούχους, η υπόθεση φαίνεται να ηρεμεί. Η τραγωδία των Τεμπών κρατά συναισθηματική φόρτιση, καθόλου αμελητέα! Αναρωτιέμαι: Κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι τώρα συντηρείται στο πρόσωπο του πατρός Ρούτσι; Πρέπει να κλείσει άμεσα το ζήτημα. Με τα «αντίσκηνα» που στήθηκαν ενώπιον του Αγνωστου Στρατιώτη επιστρέφουν μνήμες «Αγανακτισμένων», 2012, που εξοργίζουν. Το πολιτικό περιεχόμενο των Τεμπών, δημοσκοπικά, εξαντλήθηκε.

Στους 19 υπολειπόμενους μήνες πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα ανταποκριθεί αποφασιστικά στα πραγματικά προβλήματα που αποκαρδιώνουν και απελπίζουν τον πολίτη. Ο ψηφοφόρος δεν επιλέγει κυβέρνηση αναζητώντας την τελειότητα. Αποφασίζει κάνοντας τις αναγκαίες προσαρμογές των απαιτήσεών του, αλλά και τις δέουσες συγκρίσεις. Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των μνηστήρων της εξουσίας είναι καταλυτική. Η αυτοδυναμία του είναι εφικτή. Απαιτεί διϋπουργική συνεργασία, συντονισμό και πολλή δουλειά από όλους.

Ενα μόνο σκεφθείτε: μπορούν ο περιπεσών εν πολλαίς αμαρτίαις τέως πρωθυπουργός Τσίπρας ή ο μέλλων, αυτοβαυκαλιζόμενος Ανδρουλάκης να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα στο σημερινό, σκοτεινό, φοβιστικό, διεθνές περιβάλλον;

Ωιμέ και Οίμοι, τάλαινα Ελλάς!
*Αλέξης Πολίτης, Το Δημοτικό Τραγούδι, Τα Κλέφτικα, σ. 44, Εκδ. ΕΡΜΗΣ, Αθήνα 1976.