Capoeira στη Νέα Σμύρνη

Την πρώτη φορά που άκουσα για την Capoeira, ήταν πριν από λίγα χρόνια από τη φίλη μου τη Μέμη: «Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις», μου είπε τότε. «Δεν μπορώ να στο περιγράψω επακριβώς με λόγια». Και είχε δίκιο. Τώρα, και με αφορμή το φεστιβάλ και τα σεμινάρια Capoeira που διοργανώνονται από 23 έως 25 Οκτωβρίου στην Αθήνα, συνάντησα τον Φεϊμί Κισά Ομέρ. Κατάγεται από την Ξάνθη και είναι φοιτητής στη Γυμναστική Ακαδημία όπου και κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ.



Σκοπός μας είναι να με ξεναγήσει στον κόσμο μιας τέχνης, που συνδυάζει χορό, πολεμικές τέχνες, κουλτούρα και άφθονη μουσική. Η Capoeira μπήκε στη ζωή του 24χρονου πολύ νωρίς, συγκεκριμένα από στην Γ’ Δημοτικού, όταν για πρώτη φορά είδε μια ομάδα της επί τω έργω. Ακολούθησαν άλλες δύο φορές και τότε κατάλαβε ότι αυτό ήταν που ήθελε να κάνει. «Μου άρεσε επειδή συνδύαζε πολλά στοιχεία όπως μουσική, ακροβατικά, κινησιολογία, ιστορία και κουλτούρα», λέει. Αναφέρεται στις αφρο-βραζιλιάνικες ρίζες αυτής της εντυπωσιακής έκφρασης χορού που ακολουθεί τους χαρακτηριστικούς ήχους των εξωτικών μουσικών οργάνων berimbau, pandeiro, atabaque, reco reco και agogo, τα οποία σε κάνουν να ξεχνάς ότι πρόκειται για απλή γυμναστική.

Συμπληρώνονται 11 χρόνια που ο Φεϊμί είναι πιστός «οπαδός» της Capoeira και, έχοντας φτάσει σε επίπεδο δασκάλου σήμερα μετά από την καθοδήγηση του δικού του καθοδηγητή και ιδρυτή της ομάδας, Mestre Pitbull, μεταδίδει τις γνώσεις του σε ομάδες μαθητών όπως αυτή που μου σύστησε στο «Hermes Club» της Νέας Σμύρνης. Άτομα με διαφορετικές επαγγελματικές δραστηριότητες, διαφόρων ηλικιών, από 16 έως 46, γίνονται «ένα» και λίγα λεπτά αργότερα στροβιλίζουν τα κορμιά τους σε ένα -για μένα τον απ' έξω- απολαυστικό θέαμα.



Ο συνομιλητής μου το εξηγεί απλά: «Η Capoeira, φτιαγμένη από Αφρικανούς σκλάβους που ξεριζώθηκαν από τα χωριά τους για να μεταφερθούν από Ευρωπαίους δουλέμπορους στη Νότιο Αμερική, έφεραν μαζί τους την κουλτούρα τους, τα όνειρά τους, ή όσα τους είχαν απομείνει μετά τη στέρηση της ελευθερίας τους. Ανακάλυψαν έτσι ένα χορό-“όπλο”, που ενώ φαινομενικά έμοιαζε στα απάνθρωπα αφεντικά τους ως αδιάφορος, στην πραγματικότητα ήταν μια πολεμική τέχνη “μεταμφιεσμένη” σε μια δύναμη που κάποτε θα τους χάριζε πάλι την ελευθερία τους», μου εξηγεί.



Αναρωτιέμαι αν κάποιος που ενδιαφέρεται να μάθει Capoeira απαιτείται να είναι γυμνασμένος. «Όχι», απαντάει. «Επειδή η Capoeira δεν ακολουθεί στεγανά συστήματα γυμναστικής, ο συμμετέχων δεν χρειάζεται να δώσει κανενός είδους “εξετάσεις” φυσικής αντοχής. Στην πορεία ανακαλύπτει ότι μπορεί να κάνει πράγματα που ούτε καν φανταζόταν πριν, και αυτό είναι σημαντικό κομμάτι από την ομορφιά της ελευθερίας που προσφέρει».



Το ωραιότερο στάδιο της Capoeira αποτελεί το «παιχνίδι» που παίζει η ομάδα στον κύκλο “roda”, και όπου όλοι, χωρισμένοι σε ζεύγη, αυτοσχεδιάζουν θέτωντας ερωτήσεις και λαμβάνοντας απαντήσεις μέσω της γλώσσας του σώματός τους. Η πολεμική τέχνη συναντά μια εξωτική χορογραφία αυτοσχέδιου μπαλέτου που μένει αξέχαστη στον θεατή. Η Capoeira τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα με τουλάχιστον 10 σχολές, οι περισσότερες των οποίων λειτουργούν στην Αθήνα. Στη Νέα Σμύρνη, και στην οδό Κράτητος 49, τα μαθήματα διαρκούν από Δευτέρα έως Παρασκευή, σε τμήματα αρχαρίων και προχωρημένων. Κάθε τάξη έχει διάρκεια δύο ωρών για τρείς φορές την εβδομάδα με μηνιαίο κόστος συμμετοχής 50 ευρώ.