Οταν η μόδα συναντά το σινεμά

Μα τι σχέση έχει η μόδα με τον κινηματογράφο θα αναρωτηθεί κάποιος; Όχι, δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα προφανή παραδείγματα, όπως το «Ο Διάβολος φορούσε Prada» και το παλιότερο «Πρετ-α-Πορτέ» του Ρόμπερτ Άλτμαν, για να τον κάνουμε να το ξανασκεφτεί. Υπάρχουν ουκ ολίγες σπουδαίες ταινίες, που κορυφαίοι σχεδιαστές μόδας ή και ολόκληροι οίκοι έβαλαν το χεράκι τους για να διαμορφώσουν το fashion style των ηρώων.

Κάπως έτσι η Όντρεϊ Χέμπορν χρωστάει ένα από τα πιο σικάτα φορέματα της καριέρας της στον Ουμπέρτ ντε Ζιβενσί (ναι, δικό του είναι το θρυλικό μαύρο φόρεμά της στο “Breakfast at Tiffany’s”). Ο Ζαν Πολ Γκοτιέ χάρισε το μαγικό του άγγιγμα στην “Kika” του Αλμοδόβαρ, που είχε ενθουσιαστεί από τις ενδυματολογικές επιλογές του Γκοτιέ στην περιοδεία της Μαντόνα “Blond Ambition” το 1990, απ’ όπου και το περίφημο κωνικό σουτιέν. Εδώ μάλιστα να θυμίσουμε ότι η πρώτη επίδειξη μόδας του Γκοτιέ το 1979 αντλεί την έμπνευσή της από το σινεμά και συγκεκριμένα τις ταινίες του James Bond. Επίσης, στον κινηματογράφο χρωστάει την εκτόξευση της καριέρας του και ο Ισπανός μόδιστρος Πάκο Ραμπάν, που έγινε διάσημος όταν έντυσε την Τζέιν Φόντα ως “Barbarella” το 1968.



Αυτά είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα που θέλουν τη μόδα να διατηρεί διαχρονικά μία μάλλον ερωτική σχέση με το σινεμά. Η εκδήλωση όμως «Μόδα και Κινηματογράφος», που διοργανώνει και φιλοξενεί η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το Σαββατοκύριακο 23 και 24 Μαΐου, δε μένει σε αυτό, αλλά επιχειρεί να αναδείξει μέσα από μία σειρά προβολών και συζητήσεων τον καθοριστικό ρόλο του κοστουμιού στην κινηματογραφική αφήγηση.

Ο κινηματογράφος είναι πάντρεμα τεχνών. Ο costume designer συνεργάζεται στενά με τον σκηνοθέτη της εκάστοτε ταινίας, πολύ απλά διότι το κοστούμι ενός ήρωα δεν είναι ακόμα ένα ρούχο, αλλά το σημαίνον. Προσδιορίζει τον ήρωα, διαμορφώνει την ταυτότητά του, γιατί η εικόνα στο σινεμά είναι η αρχή και το τέλος. Αυτό ήταν ακόμα πιο εμφανές την περίοδο του βωβού κινηματογράφου, όπου η απουσία λόγου (και ηχοχρώματος φωνής) χάριζε στο κοστούμι ακόμα πιο κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητας του ήρωα. Η συμβολή δε του costume designer γίνεται ακόμα πιο καθοριστική στο υπερρεαλιστικό σινεμά.

Ερωτήματα, όπως «πώς μας επηρεάζει συναισθηματικά η γκαρνταρόμπα των ηθοποιών, κάνοντάς μας να κολλήσουμε στη δράση;» ή «ο στόχος του ενδυματολόγου είναι να δημιουργήσει ένα οπτικά αξέχαστο θέαμα ή κοστούμια που να εντάσσονται αρμονικά στην αφηγηματική εξέλιξη της ταινίας;», φιλοδοξούν να βρουν απαντήσεις. Αυτές θα δοθούν μέσα από τις ομιλίες ακαδημαϊκών και ανθρώπων του χώρου σε συνδυασμό με στοχευμένες προβολές ταινιών, όπως το δυστοπικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας του Φασμπίντερ «Δικτυακός κόσμος», η «Ωραία της Ημέρας» του Μπουνιουέλ, το «Μωρό της Ρόζμαρι» του Πολάνσκι, το «Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας» του Χέρτζογκ, αλλά και τηλεοπτικών επεισοδίων από τις σειρές «Ντάλλας», “House of Cards” και «Οι Εκδικητές».



Την πρώτη ημέρα, ο Steven Noble, ο βραβευμένος costume designer του οσκαρικού «Η θεωρία των πάντων», αλλά και των παλιότερων «Κάτω από το δέρμα» και “Trainspotting”, η ερευνήτρια στο Τμήμα Μόδας και Υφασμάτων του Royal College of Art του Λονδίνου, Claire Pajaczkowska, και ο Dr Nick Rees-Roberts, Λέκτορας Σπουδών Κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, συζητούν πάνω στον ρόλο των κοστουμιών στον σουρεαλιστικό κινηματογράφο. Λίγο αργότερα ακολουθεί ομιλία του Jonathan Faiers, καθηγητή στο Τμήμα Μόδας και Υφασμάτων του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, με θέμα «Τα ρούχα σκοτώνουν: Το κοστούμι ως σημαίνον».

Την Κυριακή η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον ρόλο και την προσωπικότητα του ίδιου του ενδυματολόγου, αλλά και τη μελέτη των γυναικείων κοστουμιών με την Dr. Helen Warner, λέκτορα στη Σχολή Πολιτικής, Φιλοσοφίας, Γλώσσας & Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, να καταθέτει την άποψή της. Ένα Σαββατοκύριακο που θα σας κάνει να δείτε τη μόδα και το σινεμά με άλλο μάτι μέσα από ακόμα μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.