Οι επόμενες κινήσεις της Μέι: Πώς μπορεί να μείνει πρωθυπουργός, χωρίς αυτοδυναμία

Με βάση το exit poll, από τις χθεσινές εκλογές στη Βρετανία προκύπτει αυτό που οι Βρετανοί ονομάζουν hung parliament (Βουλή χωρίς αυτοδύναμο κόμμα). Αυτό σημαίνει ότι: 

1ον. Καταρχήν η Τερέζα Μέι θα εξακολουθήσει να είναι πρωθυπουργός. Εφόσον ο κόμμα της έρχεται πρώτο, θα αναζητήσει συμμάχους για να παραμείνει πρωθυπουργός. Κι αυτό θα το κάνει με τους ακόλουθους τρόπους:  

Είτε θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού - το 2010, ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους του Νικ Κλεγκ - είτε θα παραμείνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση μειοψηφίας με στήριξη από άλλα κόμματα. Το ενδεχόμενο αυτό στην περίπτωση των Συντηρητικών δεν είναι εύκολο, δεδομένου ότι οι Φιλελεύθεροι -που δεν ήθελαν τις πρόωρες εκλογές- δεν ήθελαν ποτέ το Brexit, ιδίως το «σκληρό Brexit» που υπόσχεται η πρωθυπουργός. 

Θα μπορούσαν οι Συντηρητικοί να συνεργαστούν με κάποια από τα κόμματα της Βορείου Ιρλανδίας, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση να συγκεντρώσουν 14 έδρες. 

Ένα άλλο σενάριο θέλει την ίδια την Τερέζα Μέι να φεύγει από το προσκήνιο και να αναλαμβάνει άλλος την πρωθυπουργία. Ενδεχομένως ένας πολιτικός που πιστεύει περισσότερο το Brexit από την ίδια. 

-Το κόμμα της Σκωτίας NP αναμένεται να σαρώσει στη Σκωτία (πήρε 56 από τις 59 έδρες το 2015) και δεν θα δυσκολευόταν ιδιαίτερα να συνεργαστεί μαζί του, εφόσον η Νίκολα Στέρτζεον περνούσε τη δική της ατζέντα για το πότε θα γίνει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας.

-Υπάρχουν ακόμα οι Φιλελεύθεροι (με τελείως διαφορετικές θέσεις στην οικονομία, αλλά κέρδισαν 8 έδρες το 2015 και κινούνται σε αυτά τα επίπεδα), οι Ουαλοί του Plaid Cymru (3 έδρες το 2015), ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στη Βόρειο Ιρλανδία (1 έδρα), οι Πράσινοι με επίσης 1 έδρα.


Ενίσχυση των Εργατικών  
Οι Εργατικοί συγκέντρωσαν 232 έδρες το 2015 και αν βρεθούν στα επίπεδα των 247, όπως υπολογίζουν ορισμένοι, και τα παραπάνω κόμματα κρατήσουν τις δυνάμεις τους, τότε μπορεί ο Τζέρεμι Κόρμπιν να γίνει ο 14ος πρωθυπουργός της βασίλισσας Ελισάβετ Β’.

Φυσικά μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα ήταν ιδιαίτερα κεντροαριστερή, καθώς οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ όλων αυτών των κομμάτων, είναι τεράστιες, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συνοχή της. Για να μην αναφερθεί κανείς στα προβλήματα και τις ανταρσίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Κόρμπιν από τους βουλευτές του.