Άνοιξαν τα σχολεία!

«Από χθες όλη η οικογένεια δοκίμασε αυτήν την αγία συγκίνηση. Άρχισαν τα μαθήματα των σχολείων!

Ετοιμάσθηκαν οι σάκκες, πέτσινες, μουσαμαδένιες, πάνινες, μικρές και μεγάλες, ωσάν χαρτοφυλάκια υπουργών ή ωσάν κυνηγετικά σακκίδια των ώμων, με ωραία λουριά, με γερή κλειδωνιά, με χωρίσματα για την ταξινόμησι των βιβλίων και των τετραδίων.

Είνε η πρώτη αληθινή ιδιοκτησία του μικρού αυτή η σάκκα. Είνε σαν ένα σπίτι δικό του, που το κλειδώνει και το ανοίγει όποτε θέλει, δύστροπος και καχύποπτος νοικοκύρης.

Η σάκκα εγέμισε με τετράδια κάτασπρα, χονδρά, ψιλά, χαρακωμένα, όλα τα τετράδια που αγοράστηκαν μέρες τώρα από τη μητέρα στον περίπατό της εις τα χαρτοπωλεία, μαζί με τον ανυπόμονο μαθητή ή τη μαθήτρια.

Εκεί έγινε η πρώτη εκδήλωσις του μαθητικού μένους. Οι κασετίνες με τα σύνεργα, τα χρωματιστά μολύβια, οι ξύστρες που τα λιγοστεύουν στο πι και φι, η γομολάστιχα με τον ελέφαντα, ζωγραφισμένο, τα πεννάκια με τις διάφορες μύτες, στρογγυλεμένες, αιχμηρές, πλατυκωμένες, η κοντή ρίγα, η χρωματιστή, ένα σωρό εργαλεία.

Πρώτη μέρα στο σχολείο και οι δάσκαλοι και οι δασκάλες έχουν να του αφηγούνται τόσο ωραίες ιστορίες. Και ο μικρός μας φίλος θα απορή και θα εξίσταται όταν γυρίση στο σπίτι, και θα κάμη την πρώτην έκθεσιν ιδεών στη μητέρα του και στον μπαμπά, που τον συνώδευσε ως την πόρτα του σχολείου το πρωί.

Θα απορή ότι με τα εικοσιτέσσαρα γράμματα του αλφαβήτου, αραδιασμένα φύρδην-μίγδην, όλο τα ίδια, λέγονται και γράφονται τόσα πράγματα, ατελείωτες ιστορίες, πολύπλοκα προβλήματα, μυριάδες ιδέες.

Ά! Αυτή η ανάκρισι των μαθητών, όταν γυρίσουν την πρώτη μέρα από το σχολείο!
Θα γίνη πρώτα-πρώτα η πιστή περιγραφή του δασκάλου ή της δασκάλας:
-Πως τον λένε;
-Κύριε
-Το όνομά του ποιο είνε;
-Κύριε τον λένε όλοι, μαμά!...
Και κατόπιν θα περιγραφούν οι συμμαθηταί, και ιδιαιτέρως εκείνοι που εκάθησαν πλάι του. Σε ποια γραμμή είνε το θρανίο του, που είνε το παράθυρο, με ποιους έπαιξε στο διάλλειμα, από πού ήπιε νερό, που πήγε για το άλλο νερό, και ατελείωτες, ατελείωτες ερωτήσεις...
Ο μικρός δεν αγανακτεί διά την ιεράν αυτή εξέτασι. Δίδει λεπτομερεστάτας περιγραφάς, με εικόνας ζωηράς, με κρίσεις και σχόλια...
Και ακούει ο μπαμπάς, τρισευτυχισμένος. Χαμογελάει η μητέρα με αγαλλίασι, και πάλι ετοιμάζεται η σάκκα, γεμίζεται και με τα πρώτα βιβλία, και το πρωί-πρωί πάλιν οι γονείς θα ιδούν το γόνο τους να φεύγη και να χάνεται μακρυά στο δρόμο.
Την αιώνια, τη μεγάλη συγκίνησι που μας δίδει ο μήνας αυτός της ενάρξεως των μαθημάτων δεν την αναπληρώνει καμμιά άλλη. Ο μήνας του παιδιού είνε ασφαλώς για την ελληνική οικογένεια ο καλλίτερος μήνας του χρόνου!».
(Αθηναϊκά Νέα, 1936, Ν. Γιοκαρίνης)
Εξαιρετικά αφιερωμένο –όπως έλεγαν παλιά- σε όλα τα παιδιά που θα γεμίσουν σε λίγο με τα ¨τιτιβίσματά τους¨ όλους τους δρόμους και τις γειτονιές. Ιδιαίτερα βέβαια στη Λίζα, τον Νίκο και τον Μάνο, τα τρία αγαπητά γειτονόπουλα που δέχτηκαν να φωτογραφηθούν για τις ανάγκες της σημερινής ανάρτησης!
Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς
Από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του ¨Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες –Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας¨ και ¨Καλό Βόλι –Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής 1864-1940.