Μετά τον θεατρικό θρίαμβο δίπλα στον Ντένζελ Ουάσινγκτον στη Νέα Υόρκη και λίγο προτού τον δούμε στο «Αρτώ/Βαν Γκογκ» στην Αθήνα, ο διάσημος ηθοποιός μιλάει για την υποκριτική και τη ζωή του μετά τον καρκίνο
Συνέντευξη στη Μαρία Λεμονιά
Ο Τζιν Ζιλέτ έγινε αγαπητός μέσα από τους ρόλους του σε δημοφιλείς σειρές του Netflix, της Disney+ και των δικτύων NBC και CBS, όπως τα «Law & Order», «The Good Wife», «The Blacklist», «Punisher» και «Madam Secretary». Το φθινόπωρο καταφτάνει στην Αθήνα, έχοντας στο τσεπάκι του μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες της καριέρας του ως συμπρωταγωνιστής του Ντένζελ Ουάσινγκτον και του Τζέικ Τζίλενχαλ στον περίφημο «Οθέλλο». Η παράσταση έκοψε τα περισσότερα εισιτήρια της σεζόν 2024-2025 στην Αμερική και σημείωσε τις υψηλότερες εισπράξεις μιας μη μιούζικαλ παραγωγής στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ.
«Το Μπρόντγουεϊ είναι μια ολόκληρη ιστορία», αναφέρει για τη σχέση του με το ποιοτικό θέατρο ενώ μιλάμε στο τηλέφωνο - είναι πρωί για τη Νέα Υόρκη και απόγευμα για εμάς. «Γι’ αυτό και όποιος αγαπά το θέατρο και βρίσκεται έστω και για μία ημέρα στη Νέα Υόρκη θα φροντίσει να δει μία παράσταση εκεί. Η σκηνή του Μπρόντγουεϊ φιλοξενεί υπέροχους ηθοποιούς και εξαιρετικές παραστάσεις». Παρότι η δημοφιλία του προέρχεται από τις τηλεοπτικές δουλειές του, η λατρεία του για το θέατρο είναι εμφανής και, όπως και οι περισσότεροι ηθοποιοί, εκθειάζει τη ιδιαίτερη ενέργεια που έχει το θεατρικό σανίδι.
«Παρόλο που μου αρέσει να δουλεύω σε τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, το θέατρο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στη ζωή μου. Στο θέατρο δίνεις το 100% του εαυτού σου και η άμεση επαφή με το κοινό, η θερμή ανταπόκρισή του, δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα. Είτε συγκινείται ο κόσμος και δακρύζει, είτε γελά, το βλέπεις μπροστά σου, συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, εισπράττεις την ενέργεια».
Ο Τζιν Ζιλέτ έρχεται τον Οκτώβριο για δεύτερη φορά στην Ελλάδα προκειμένου να ερμηνεύσει τον μονόλογο «Αρτώ/Βαν Γκογκ» σε ένα κείμενο της Ιόλης Ανδρεάδη και του Αρη Ασπρούλη για την ψυχική ασθένεια, τον εγκλεισμό, την κανονικότητα και την τέχνη με αφορμή τον σπουδαίο διανοητή και καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, Αντονέν Αρτώ (1896-1948). Η παράσταση θα ανέβει στο Θέατρο Σημείο από 1 έως 19 Οκτωβρίου και πρόκειται για το ίδιο έργο που έκανε μεγάλη αίσθηση το 2022, όταν παρουσιάστηκε στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, όπως και τώρα. Χαρακτηρίστηκε μάλιστα ως «υπερβατικό», με τον ίδιο πρωταγωνιστή να καταπλήσσει τους θεατές με το υποκριτικό του βάθος. Τι συνδέει όμως τον Αρτώ και τον Βαν Γκογκ, όπως αναδεικνύεται μέσα από το κείμενο; «Μα, τι άλλο;», απαντά ο Ζιλέτ, «και οι δύο οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία από τον περίγυρο της εποχής τους, καθώς η μη αποδοχή της πρωτοπορίας και της ετερότητάς τους ουσιαστικά τους καταδίκασε».
Ο Αμερικανός πρωταγωνιστής έχει ιδιαίτερη αδυναμία και στην Ελλάδα. «Λατρεύω τη χώρα σας, είτε έρχομαι για να παίξω είτε για διακοπές. Ζείτε σε έναν τόπο ευλογημένο, με Ιστορία, φιλοσοφία και ενσυναίσθηση. Απολαμβάνω να περπατάω στο κέντρο της Αθήνας και να περιεργάζομαι τις αρχαιότητες, τον κόσμο, τα μέρη. Και σίγουρα είμαι ενθουσιασμένος που θα ξαναπαίξω στο μοναδικό αυτό θεατρικό και θα συνεργαστώ για ακόμη μία φορά με τους εξαιρετικούς δημιουργούς του. Ανυπομονώ να έρθω σε επαφή με το αθηναϊκό κοινό για ακόμη μία φορά».
Η παράσταση «Αρτώ/Βαν Γκογκ» ταξιδεύει τα τελευταία χρόνια εκτός συνόρων με μεγάλη επιτυχία, καθώς έχει παρουσιαστεί σε ιστορικά θέατρα όπως το ανατρεπτικό «The Tank Theatre» της Νέας Υόρκης, αλλά και διεθνή φεστιβάλ όπως τα International Theatre Festival Monodrama της Σόφιας και Crossroads Stage Autumn Theater Festival της Φιλιππούπολης αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.
«Είναι ένα έργο που βοηθά το κοινό να μπει στην ψυχολογία του Βαν Γκογκ, μιας προσωπικότητας που άλλαξε την οπτική του κόσμου για την τέχνη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κοινό μέχρι και σήμερα συγκινείται μπροστά σε μια δημιουργία του, που μπορεί να είναι ένας πίνακας με λουλούδια. Ο τρόπος που αυτός ο καλλιτέχνης έβλεπε ακόμη και τη φύση αναδεικνύει τη σύνθετη ψυχολογία του και τον τρυφερό ψυχισμό του. Καλλιτέχνες όπως ο Βαν Γκογκ αφήνουν σημαντικό έργο, πάνε την τέχνη ένα βήμα παρακάτω και τελικά μένουν στην Ιστορία ως κλασικοί. Κι αυτό δεν χωράει σε κανέναν διάλογο του τύπου “μου αρέσει, δεν μου αρέσει”».
Το ταξίδι του Τζιν Ζιλέτ στον κόσμο της υποκριτικής ξεκίνησε από πολύ νωρίς. «Από το Δημοτικό!», όπως μου διευκρινίζει με ενθουσιασμό. «Δεν θυμάμαι να μπήκα ποτέ σε σκέψεις για το αν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Αντίθετα, έδειχνα αποφασισμένος από πολύ μικρή ηλικία. Για τους περισσότερους ηθοποιούς, αν όχι για όλους, η υποκριτική είναι κάτι σαν οξυγόνο.
Η σχέση μαζί της είναι σχεδόν μαζοχιστική. Υπάρχει ένα διαρκές άγχος και ανησυχία για τον αν όλα θα πάνε καλά. Προσωπικά, κάθε φορά που προετοιμάζομαι για έναν ρόλο έχω και την αίσθηση ότι θα είναι ο τελευταίος της καριέρας μου. Αλλά πάντα κάτι γίνεται και παρουσιάζεται μια άλλη πρόταση, οπότε μπαίνω αμέσως και σε μια νέα διαδικασία προετοιμασίας. Αυτός όμως ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας της δουλειάς μας είναι που τελικά με κρατά και σε εγρήγορση».
Από τη συνεργασία του με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον ο Αμερικανός ηθοποιός έχει μόνο καλές εντυπώσεις: «Ηταν μια εξαιρετική δουλειά, την οποία απόλαυσα όσο κι εκείνος. Ο Ντένζελ, εκτός από εξαιρετικός ηθοποιός, είναι και ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Υπήρξα τυχερός στην καριέρα μου. Επαιξα δίπλα σε υπέροχους ηθοποιούς, με τους οποίους αναπτύξαμε στη συνέχεια πολύ ωραίες σχέσεις. Οταν υπάρχει χημεία, αντανακλάται και στη δουλειά».
Εχοντας αντιμετωπίσει τον καρκίνο πάνω από μία φορά στη ζωή του, πιστεύει στο «ζήσε τη ζωή χωρίς να σκέφτεσαι το αύριο, το σήμερα είναι που μετρά» και νιώθει ευγνωμοσύνη που κάθε μέρα ξυπνά, ανοίγει τα μάτια του και αντικρίζει τον ουρανό της Νέας Υόρκης. «Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο όταν ήμουν 35 ετών, οπότε, ναι, είναι τρομακτικό. Εγώ ανακάλυψα ότι είχα καρκίνο όταν ήμουν 40 χρόνων και έχασα την καλύτερη δουλειά που είχα ποτέ - θα συμμετείχα σε ένα πρότζεκτ στην Ιαπωνία. Ολα αυτά έγιναν μέσα σε δύο εβδομάδες», αναφέρει για τη δική του εμπειρία με την ασθένεια που τον ανάγκασε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός όγκου και των λεμφαδένων του.
«Πριν από μερικά χρόνια δεν ήξερα αν επρόκειτο να ζήσω. Εκτοτε έμαθα να αντιμετωπίζω τη ζωή διαφορετικά. Να μην αφήνω το στρες να με καταβάλλει και να νιώθω ευγνωμοσύνη για κάθε στιγμή. Η ζωή σού στέλνει μηνύματα και εσύ καλό είναι να τα λάβεις, να τα επεξεργαστείς και να αλλάξεις. Ομολογώ ότι αυτή υπήρξε μια δύσκολη περίοδος της ζωής μου, που όμως δεν θέλω να ξεχάσω, ώστε να ευχαριστώ καθημερινά το σύμπαν που είμαι ακόμα ζωντανός. Η ζωή μού έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και είμαι τυχερός γι’ αυτό. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας καθημερινά δεν τα καταφέρνουν. Γι' αυτό νιώθω ευγνωμοσύνη και μόνο ευγνωμοσύνη».
Εκτός σκηνής και τηλεοπτικών πλατό ζει μια ήρεμη ζωή μαζί με τη σύζυγό του Λόρα Τέσμαν, επίσης ηθοποιό, γεμίζοντας την καθημερινότητα με πολλή τέχνη, συχνά ταξίδια και στιγμές οικογενειακής ευτυχίας στο σπίτι. «Εμαθα να ζω απολαμβάνοντας και το τελευταίο δευτερόλεπτο με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Τα σοκ που μας στέλνει κάποιες φορές το σύμπαν είναι για να μας υπενθυμίσουν ότι τίποτα από αυτά που μας χαρίστηκαν δεν είναι δεδομένο. Οσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί κάποιος τόσο καλύτερα».
