Δημήτρης Δανίκας

Κάποια επιτροπή τον επέλεξε. Κάποιοι «ανώνυμοι» ή «επώνυμοι» είναι μέλη αυτής της επιτροπής. Κάποια κριτήρια θα υπήρχαν -και υπάρχουν- για την επιλογή τέτοιων «κολυμβητών του πολτού». Κάποιοι εξ αυτών θα έπρεπε να γνώριζαν ότι ο εν λόγω λάτρης του βιασμού ήταν και είναι εγνωσμένων σεξιστικών, ομοφοβικών, ακροδεξιών και άλλων απόψεων. Και φυσικά θα γνώριζαν το «λαμπρό» παρελθόν του. Αλλωστε ο ίδιος παλιότερα είχε παραδεχτεί ότι υπήρξε τρόφιμος φυλακών, κατηγορούμενος για ξυλοδαρμό και κυκλοφορεί έχοντας μαχαίρι πάνω του.

Επομένως, αν τα κριτήρια είναι του ύψους, του πλάτους και του βάθους ενός (φέρ' ειπείν) Αντώνη Αλεξανδρίδη. Αυτού του «κολυμβητή του πολτού». Που έτσι φάτσα φόρα εκστόμισε τη φράση «πάω κάθε μέρα σε μία να αδειάσω το πακέτο, αλλιώς έχει βιασμό». Αν λοιπόν αυτά τα κριτήρια πρυτανεύουν σε αυτό το reality show, ίσως και σε άλλα, τότε το ποιόν όλων των μετεχόντων κυμαίνεται, πάνω κάτω, στο επίπεδο Αλεξανδρίδη.

Κι αν αυτά είναι τα κριτήρια και αυτό είναι το μέσο επίπεδο, τότε το «Big Brother» και κάθε παρόμοιας συνταγής «Big Brother» φέρουν τη βούλα «Αλεξανδρίδης». Και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε αυτονόητο ήταν και είναι ότι κάποια στιγμή κάποιος ή κάποια «κολυμβήτρια» θα αμολήσει τον πολτό της, θα λερώσει το σύμπαν, θα χασκογελάσει και κάθε κανάλι θα μετρήσει τον δείκτη της τηλεθέασης και οι ιθύνοντες θα τρίβουν τα χέρια τους από τη χαρά τους. Σόι πάει το βασίλειο του πολτού.

Οταν λοιπόν μετέχεις σε ριάλιτι και επιτρέπεις να σε δείχνουν τσιτσίδι στις πιο προσωπικές σου στιγμές. Και μάλιστα να είσαι περήφανος και περήφανη γι’ αυτό το θεάρεστο έργο που παράγεις.
Οταν συναναστρέφεσαι με ρεμάλια και σκουπίδια. Η χωματερή ανθρώπινων σκουπιδιών απείρως μεγαλύτερη από τις γνωστές με πάσης φύσεως απορρίμματα.

Οταν είσαι αποφασισμένος και αποφασισμένη να εκποιήσεις, να ξεπουλήσεις το προσωπικό σου σύμπαν με αντάλλαγμα δημοσιότητα και γνωριμίες.

Οταν με τη θέλησή σου καταλήγεις αντικείμενο, δηλαδή ιμάντας του ανελκυστήρα τηλεθέασης. Και μάλιστα με κάθε κόστος.

Οταν εκατοντάδες χιλιάδες λιγούρια ξερογλείφονται απολαμβάνοντας «κολυμβήτριες και κολυμβητές πολτού», βλέποντας μέσα από την τηλεοπτική κλειδαρότρυπα τα ξυγκάτα μαστάρια της δείνα και ακούγοντας να πέφτουν σαν λεκτικές ροχάλες η μία ανοησία μετά την άλλη.

Οταν ένα μέρος της κοινωνίας θρέφεται, ορέγεται και μαζικά «αυνανίζεται» με αυτό το οφθαλμόλουτρο χειρίστης υποστάθμης.

Οταν το ΕΣΡ μόλις προσφάτως κλονίζεται και μάλιστα μετά από δεκάδες ενυπόγραφες διαμαρτυρίες πολιτών. Σάμπως να μην ήξεραν, να μην είχαν ακούσει τίποτα, να μην υπήρχε τίποτα.

Οταν κάθε κανάλι που επιχειρεί, όπως τα κρατικά, να μεταδώσει κάποια προγράμματα, ταινίες και διασκεδαστικές σειρές με κάποια στοιχειώδη αισθητική σπάει τα μούτρα του σε ένα αδιαπέραστο τείχος περιφρόνησης και σιωπής.

Οταν κάποιο ιδιωτικό κανάλι, όπως ο ΣΚΑΪ, έχει κι αυτό σπάσει τα μούτρα του στο παρελθόν, τότε που φιλοδοξούσε να παίξει ρόλο ενός ελληνικού CNN.

Και όταν ο δείκτης τηλεθέασης σκαρφαλώνει ψηλά, χτυπάει κόκκινο, μόνο στην περίπτωση που μεταδώσει, δηλαδή εκσφενδονίσει, τόνους πολτού προς το βλέμμα, την αισθητική, τα κριτήρια κάθε θεατή που αρέσκεται να κολυμπάει κι αυτός στον ίδιο πολτό.

Οταν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά και πολλά άλλα παρόμοια και γνωστά, όπως λόγου χάρη με το πρόσφατο reality που ακούει στο όνομα «Bachelor», όπου πολλά θηλυκά τρέχουν πίσω από κάποιο αρσενικό περιμένοντας ένα νεύμα αποδοχής ή απόρριψης.

Ε, τότε το «πακέτο» και ο βιασμός στα οποία με καμάρι αναφέρθηκε ο (φέρ’´ειπείν) Αλεξανδρίδης είναι πταίσματα. Ο βιασμός είναι μαζικός. Ο βιασμός είναι αισθητικός. Ο βιασμός είναι λατρευτός. Αφού το θέλουμε, αφού γουστάρουμε, ε τότε Αλεξανδρίδης, πολτός και ξερό ψωμί!