Οι τηλεοπτικές και ιντερνετικές σειρές που παράγονται την τελευταία δεκαετία, δεν μπαίνουν απλώς στο μυαλό μας. Μας το κλέβουν.
Ξεκινάς με το πρώτο επεισόδιο. Περνούν τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, οι ώρες, ολόκληρη η νύχτα (μπορεί και το Σαββατοκύριακο) χωρίς να το καταλάβεις.
Αρχίζεις με χαλαρή διάθεση για να «κλείσει» η μέρα ξεκούραστα, μακριά από σκέψεις που σε βασανίζουν 24ώρες το 24ωρο. Καταλήγεις να έχεις δει δύο ολόκληρες σεζόν και να αποκτάς εμμονή με την εξέλιξη του σεναρίου.
Το σκέφτεσαι συνέχεια, συζητάς γι’ αυτό στη δουλειά, στις εξόδους σου. Πετάς injokes αναφορές και ατάκες, λες και τις αναγνωρίζουν όλοι. Έχεις τσακωθεί με τους «αγενείς» που επιμένουν στα spoilers, ενώ αδημονείς για τον επόμενο κύκλο. Έχει συμβεί σε όλους μας, καθώς αυτά τα συναισθήματα μάς προκαλούν οι σειρές των τελευταίων ετών, που συναγωνίζονται ισάξια τον κινηματογράφο, έχοντας γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας.
Σε ποια να πρωτοαναφερθούμε; Στο επικό House of Cards που μας καθήλωσε με την «αιμοσταγή» πλοκή του; Στο Game Of Thrones που μετέτρεψε τα σπίτια μας σε ένα είδος μίνι-κινηματογραφικής αίθουσας; Στο Walking Dead, τo Homeland, το Vikings, το Black Mirror, ή τα νεοαφιχθέντα Stranger Things, Young Pope και Westworld που δημιούργησαν τεράστιο hype και ανταπεξήλθαν με το παραπάνω σε αυτό;
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι τηλεοπτικές και ιντερνετικές σειρές που παράγονται την τελευταία δεκαετία, δεν μπαίνουν απλώς στο μυαλό μας. Μας το κλέβουν. Μας κερδίζουν από τα πρώτα λεπτά με τα πρωτότυπα σενάρια που σέβονται τη νόηση των τηλεθεατών, με τους καλογραμμένους διαλόγους και, κυρίως, με τους εξαίρετους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν σε αυτές, επιβεβαιώνοντας πλήρως τη φράση «η τηλεόραση είναι το νέο σινεμά».
Αυτό είναι το τρίπτυχο του (μισού) entertainment σήμερα: Σπίτι, φίλοι, σειρές.
Ο καναπές είναι όλος δικός σου, η μυρωδιά φρεσκοκαβουρδισμένων ποπ-κορν σπάει μύτες από την εξώπορτα, η παρέα σου συγκεντρώνεται ό,τι ώρα θέλει και κάνει ό, τι ακριβώς της αρέσει με άνεση στον χώρο σου. Κανένα οδηγός, καμία τήρηση κανόνων. Ο καθένας βολεύεται όπου και όπως του αρέσει και η… φάση είναι «ξεκινά ο τηλεοπτικός μαραθώνιος στο σπίτι».
Οι αισθήσεις σου είναι κολλημένες στην οθόνη, που για να είμαστε ειλικρινείς λιγότερη σημασία έχει αν είναι σε μέγεθος κινηματογραφικής αίθουσας ή όχι. Ναι, η εικόνα παίζει πρωταρχικό ρόλο σε μια σειρά, αλλά ο ήχος έχει καθοριστική συμβολή. Αν είσαι πραγματικός series lover ξέρεις ότι τα ηχεία είναι ικανά να απογειώσουν την εμπειρία ή να την καταστρέψουν στην κυριολεξία.
Η δράση, η μουσική, ο φόβος, η αγωνία, η χαρά, κάθε συναίσθημα που δημιουργείται και εναλλάσσεται με την πλοκή της σειράς, λαμβάνει ρεαλιστικές διαστάσεις από ένα τόσο δα λεπτό εξάρτημα, που ακούγεται στο όνομα ηχομπάρα.
Ναι, αυτή η συσκευή που συνδέεται στην τηλεόραση είναι δυνατόν να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι εκεί που εκτυλίσσεται η δράση, επιτρέποντας στα μπάσα να ταράζουν τα σωθικά σου.
Αν μάλιστα είσαι πιο απαιτητικός και τη συνδυάσεις με ένα subwoofer (υπογούφερ), τότε το «βάσανο» του ξενυχτιού θα σε ακολουθεί για πολύ καιρό.
Είναι ο τέλειος συνδυασμός που κινεί τα ερεθίσματά και τις αντιδράσεις του εγκεφάλου σου, αυτός που θα σε βιδώσει για ώωωρες μπροστά από την (μικρή σου) οθόνη και θα σε αναγκάσει να αναζητάς εθιστικά το next big thing (συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια).
