Νανά Καραγιάννη: «Κορόιδευα τον εαυτό μου για χρόνια»

Η Νανά είναι καλά». «Η Νανά πάχυνε». «Η Νανά είναι ευτυχισμένη». Συνεντεύξεις «προόδου» και χαρούμενες αναρτήσεις στο Facebook για μια «πραγματικότητα» παρασάγγες μακριά απ’ την αληθινή. Πόσο ευγενικό είναι να λες στο συνομιλητή σου, που πάσχει από ανορεξία, ότι δεν συμμερίστηκες καμία από τις δηλώσεις που έκανε τα τελευταία χρόνια; «Θα πούμε μόνο αλήθειες» ήταν η κοινή συμφωνία για το ραντεβού μας στην καινούρια της γειτονιά, την Κυψέλη. «Αλήθειες, κι ας πονάνε» πρόσθεσε εκείνη. Η Νανά δεν έχει παχύνει, τόσο όσο θα έπρεπε αλλά και η ίδια θα ήθελε. Η Νανά μόλις υπέγραψε το διαζύγιό της για ένα γάμο που ουσιαστικά είχε λήξει πολλούς μήνες πριν. Αλλά η Νανά είναι ευτυχισμένη και αποφασισμένη να δώσει τη μάχη που αφορά κυριολεκτικά στη δική της ζωή, για να είναι καλά, μετά από πολύ καιρό.

Η πρώτη φορά που ακούστηκε για σένα και την ανορεξία ήταν όταν συμμετείχες στην ομάδα του Πρωινού Καφέ στον ANT1. Πόσα κιλά ζύγιζες μέχρι τότε;

Επειδή τα κιλά δεν με απασχολούσαν, δεν είχα καν ζυγαριά στο σπίτι. Απέκτησα την πρώτη φορά που νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο και μου είπαν ότι έπρεπε να παρακολουθώ το βάρος μου. Μέχρι τότε καταλάβαινα ότι έχανα ή έπαιρνα κιλά από τα ρούχα που φορούσα.

Ένιωθες χοντρή;

Όχι. Ήμουν ευχαριστημένη με την εμφάνισή μου. Δεν αισθανόμουν «καλλονή», δεν είχα άλλωστε ποτέ αυτοπεποίθηση με την εικόνα μου, αλλά δεν ανησυχούσα για να την αλλάξω. Ήμουν κανονική σε βάρος ή και λίγο παραπάνω, αλλά δεν είχα μπει στη διαδικασία να κάνω δίαιτα.

Και ξαφνικά, το 2007, η εικόνα σου σταδιακά άλλαξε. Οι συνάδελφοί σου στο γραφείο ανησύχησαν. «Η Νανά αδυνατίζει συνεχώς. Γιατί;» ήταν η απορία όλων.

Και η απάντηση ήταν ότι έτρωγα όλο και λιγότερο.

Είχες πάψει να σου αρέσεις;

Όχι. Έγινε εντελώς ασυναίσθητα. Συζητώντας αργότερα με τους γιατρούς, διαπιστώσαμε ότι η αιτία βρίσκεται σε θέματα που δεν είχα επεξεργαστεί με τον εαυτό μου. Οικογενειακά ζητήματα, διάφορες στενοχώριες που δεν είχα εκφράσει. Μια κατάσταση συσσωρευμένων προβλημάτων, που σε μένα ξέσπασε μ’ αυτό τον τρόπο. Άλλοι οδηγούνται στην κατάθλιψη, στα ναρκωτικά ή στον αλκοολισμό. Σταδιακά μείωνα τις ποσότητες του φαγητού, χωρίς να το συνειδητοποιώ.

Και όταν ο περίγυρος σου έλεγε ότι αδυνάτισες;

Στην αρχή, δεν έδινα σημασία. Μετά, κολακευόμουν. Σκεφτόμουν «Τι ωραία! Αδυνατίζω χωρίς να το προσπαθώ». Έβλεπα ότι τα ρούχα άρχισαν να μου πέφτουν, αλλά ένιωθα πιο όμορφη. Άργησα πολύ να καταλάβω ότι «λιώνω».


Το διαπίστωσαν, όμως, οι τηλεθεατές, που άρχισαν να διαμαρτύρονται στον ANT1 για την κατάστασή σου.

Όταν μου έλεγαν από το κανάλι για τους τηλεθεατές που τηλεφωνούσαν, δεν το πίστευα. Νόμιζα ότι ήθελαν να με πικάρουν. Μου φαινόταν αδύνατο να συμβαίνει αυτό. Τα θεωρούσα όλα υπερβολές, γιατί εγώ δεν έβλεπα τίποτα κακό σε μένα. Κι άλλωστε… ποια ήμουν εγώ που θα ασχολούνταν μαζί μου οι τηλεθεατές; Χρειάστηκε να περάσει καιρός για να δω τι έβλεπαν οι άλλοι σε μένα.

Θεωρείς ότι υπήρξαν σκληροί μαζί σου;

Τότε μου φαίνονταν υπερβολικοί. Αλλά δεν τους κάκιωσα ποτέ.

Το κανάλι επέλεξε να σταματήσει τη συνεργασία σας…

Μετά από πολλές προειδοποιήσεις. Και ξέρω ότι στενοχωρήθηκαν πολύ. Δεν μπορούσα, όμως, να καταλάβω τι μου έλεγαν. Προσπαθούσα, αλλά όταν πλησίαζα στο να κάνω μια λογική σκέψη, κολλούσα. Έλεγα «όλα είναι υπερβολές».

Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Star και γενικότερα με άλλες σου δουλειές. Αυτό σε δυσκόλεψε περισσότερο;

Κάθε συνεργασία που τελείωνε για αυτόν το λόγο έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα και βαριά. Ένιωθα ότι όλα είναι μάταια, ότι πολεμάω μ’ ένα τέρας, μπροστά στο οποίο είμαι αβοήθητη. Ένα τέρας που ήρθε για να τα καταστρέψει όλα – και συνέβη αυτό σε μεγάλο βαθμό. Ένα τέρας που δεν είναι διαχειρίσιμο – και πράγματι δεν είναι χωρίς βοήθεια.

Πήγες, ωστόσο, σε κλινική.

Οι γιατροί ήταν πολύ καλοί μαζί μου, αλλά όλο αυτό έγινε με λάθος τρόπο, αφού απέξω απ’ το δωμάτιο ήταν κάμερες και φωτογράφοι. Η δημοσιότητα μου έκανε κακό.

Πίστευες το αντίθετο;

Δεν το καταλάβαινα τότε, αλλά μου το είπαν και οι γιατροί στη συνέχεια. Δεν γινόταν να θεραπευτώ έτσι. Εγώ ήμουν ενθουσιασμένη, νόμιζα ότι τελειώνω με την ανορεξία. Τελικά, απλώς ανέβηκε λίγο ο δείκτης στη ζυγαριά.

Προσπάθησες. Ερωτεύτηκες. Παντρεύτηκες. Ξανακύλησες. Γιατί;

Είναι τα up και τα down της ανορεξίας αυτά.

Είναι δύσκολο για έναν ανορεκτικό να τρώει;

Το δύσκολο είναι να έχεις μέσα σου «μαυρίλα» και να μην τη μοιράζεσαι. Να μην ανοίγεις την καρδιά σου, να προσπαθείς να λύνεις μόνος σου τα προβλήματα, για να μη στενοχωρήσεις κανέναν και να μην τον επιβαρύνεις.

Απ’ την άλλη, όμως, βγάζεις φωτογραφίες όπου χαμογελάς, δείχνεις χαρούμενη.

Ναι. Δεν θέλω να σκοτίζω τον κόσμο με ό,τι με απασχολεί. Κι ούτε θέλω το πρόβλημά μου να μου καταστρέψει άλλο οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου. Και θα βγω, και θα διασκεδάσω, και τους φίλους μου θα δω. Για ένα διάστημα δεν κυκλοφορούσα καθόλου. Αυτό ήταν πολύ θλιβερό. Και δεν θα το ξαναζήσω.

Ο άνθρωπος που παντρεύτηκες σου συμπαραστάθηκε;

Ναι. Ο Γιάννης με στήριξε και δεν το ξεχνώ. Υπήρξαν πολλά δημοσιεύματα που του έριχναν ευθύνες για τη δική μου κατάσταση. Αυτό ήταν άδικο. Τον πλήγωσαν και λυπάμαι πολύ. Όσον αφορά στη δική μας σχέση, μια τέτοια αρρώστια λειτουργεί σαρωτικά, αλλά υπήρχαν κι άλλα προβλήματα. Σαφώς δεν ήθελα να φτάσουμε στο διαζύγιο και προσπάθησα να μη φτάσουμε εδώ. Αλλά αυτός ο γάμος ήταν καλύτερα και για τους δύο μας να λήξει. Έχουμε βάλει ήδη την πρώτη υπογραφή.

Οι συγγενείς σου τι ρόλο έχουν σε όλη αυτή την περιπέτεια;

Μετά το χωρισμό μας με τον Γιάννη, μου συνέβη κάτι πολύ θετικό: έπειτα από χρόνια, ήρθα ξανά πολύ κοντά με τη μαμά μου. Όχι χιλιομετρικά, γιατί μένουμε πολύ μακριά, αλλά ενώθηκαν και πάλι οι καρδιές μας. Η σχέση μας ζεστάθηκε. Με κάνει ευτυχισμένη το ότι μιλάμε συχνά, ότι της λέω τα πάντα. Δεν είχαμε καμία επαφή και ήταν το μεγάλο μου μαράζι. Τώρα τη νιώθω κοντά μου, κι ας μην είναι. Κι ας μου λείπει.

Η Νανά σήμερα. Τι λένε οι γιατροί που παρακολουθούν το βάρος σου;

Είναι πολύ χαρούμενοι που από τις 16 Σεπτεμβρίου 2013 δεν έχει μειωθεί. Αντιθέτως, έχω πάρει βάρος. Το θεωρούν πολύ σημαντικό, γιατί δεν έχει ξανασυμβεί από τότε που μπήκε στη ζωή μου η ανορεξία.

Εσύ είσαι ευχαριστημένη;

Έχω επίγνωση της εικόνας μου ή, τουλάχιστον, είμαι περισσότερο ρεαλίστρια από ποτέ. Ξέρω ότι τα κιλά μου είναι λίγα, προσπαθώ να μη με βλέπω σε παραμορφωτικό καθρέφτη. Είμαι, όμως, ευχαριστημένη απ’ τον εαυτό μου και περήφανη, γιατί τόλμησα να πάρω σημαντικές αποφάσεις. Και ενήργησα μεθοδικά, χωρίς να επιβαρύνω κανέναν με κανέναν τρόπο, ψυχολογικό (τουλάχιστον με τη θέλησή μου) ή πρακτικό, για να ακολουθήσω έναν καινούριο τρόπο ζωής.

Ποιον τρόπο;

Της απελευθέρωσης απ’ το πρόβλημά μου. Θέλω να ζήσω πια κανονικά. Έχω τη δουλειά μου στα κομμωτήρια ikonomakis –και τους ευχαριστώ τόσο πολύ γι’ αυτό!–, νοίκιασα ένα μικρό σπιτάκι, έχω τους φίλους μου, που με λατρεύουν και τους λατρεύω. Θέλω πολύ να τα καταφέρω, έστω και με αντίξοες συνθήκες.

Τι σου δίνει την ώθηση να προσπαθήσεις πραγματικά αυτή τη φορά;

Βαρέθηκα τον εαυτό μου. Θέλω να αλλάξω πράγματα στη ζωή μου. Κουράστηκα. Με κατέστρεψε όλο αυτό. Φτάνει. Ήρθε η στιγμή. Και άργησε και πολύ.

Ένας δύσπιστος θα έλεγε «υπήρξαν κι άλλες φορές που δήλωνες “καλύτερα”, αλλά δεν ήσουν».

Δεν ήθελα να στενοχωρώ κανέναν. Τι μου έφταιγαν οι άλλοι; Ούτε μου άρεσε να κλαίγομαι. Κανέναν δεν ήθελα να κοροϊδέψω, δεν είχα κακή πρόθεση. Τον εαυτό μου κορόιδευα για χρόνια. Κι ελπίζω να μην το κάνω ποτέ ξανά πια.

Η καινούρια σου ζωή περιλαμβάνει και ένα βιβλίο.

Που θα γράψουμε μαζί. Θα αναρωτηθεί κάποιος: «Ποια είναι η Νανά που θα γράψει βιβλίο;». Σίγουρα δεν θα είναι για τα «έργα» μου σ’ αυτό τον κόσμο, αλλά για την εμπειρία μου με την ανορεξία, που αφορά πολύ περισσότερο κόσμο απ’ όσους μπορεί κανείς να φανταστεί. Κι αν μπορεί κάποιος να ταρακουνηθεί, να προφυλαχτεί ή απλώς να ενημερωθεί, ας το διαβάσει.

Είχες φτάσει στα είκοσι πέντε κιλά. Ο θάνατος σε φόβισε ποτέ;

Όχι. Αρνούμαι να πιστέψω ότι θα «έφευγα» από την ανορεξία.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.