Harry’s Bar: Το μυθικό στέκι του διεθνούς jet set στη Βενετία δεν θ' ανοίξει

Όταν ο Χάρι Πίκερινγκ, ένας νεαρός πλούσιος Αμερικανός σταμάτησε ξαφνικά να πηγαίνει στο ξενοδοχείο Europa στην Βενετία, όπου ο Τζιουζέπε Τσιπριάνι εργαζόταν σαν barman, ο τελευταίος αναρωτήθηκε το γιατί.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, οι καλοί πελάτες σαν τον Χάρι ξεχώριζαν και όταν ο Τσιπριάνι τον βρήκε τυχαία, ο τελευταίος του είπε ότι οι γονείς του, είχαν αντιληφθεί την μποέμ ζωή και το ατέλειωτο πάρτι με ποτό που είχε στήσει, οπότε αποφάσισαν να του «κόψουν» τα εμβάσματα.

Ο Τζιουζέπε του δάνεισε 10.000 Ιταλικές λίρες-περίπου 500 δολάρια-για να τον βοηθήσει και αυτή η «χείρα βοηθείας» που έτεινε στον Πίκερινγκ, στάθηκε η αρχή για την γέννηση ενός μύθου.
Δύο χρόνια μετά ο Χάρι επέστρεψε στην Βενετία και η πρώτη του δουλειά ήταν να πάει στο μπαρ του Europa, για να βρει τον άνθρωπο που τον βοήθησε.

Κάθισε, παρήγγειλε ποτό και όταν ο Τζιουζέπε τον σέρβιρε έβγαλε από την τσέπη του χρήματα  λέγοντάς του: «Κύριε Τσιπριάνι σας ευχαριστώ πολύ για όλα. Αυτά είναι τα λεφτά σας και για να σας δείξω πόσο σας εκτιμώ αυτά είναι άλλες 40.000 λίρες επιπλέον, ποσό αρκετό για να ανοίξετε ένα μπαρ. Θα το ονομάσουμε Harry’s Bar».



Ο Τσιπριάνι δεν είχε κανένα λόγο να μην το κάνει και το 1931, στην αποβάθρα του Αγίου Μάρκου, άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του το εμβληματικό bar-restaurant που έγινε σημείο αναφοράς του διεθνούς jet set.
Μόνο που αυτό το σημείο αναφοράς της Βενετίας και όχι μόνο, δεν προτίθεται να επαναλειτουργήσει σύμφωνα με τις δηλώσεις του Αρίγκο Τσιπριάνι σε εφημερίδα της πόλης.

«Δεν θα ανοίξω την Δευτέρα», ανέφερε στην Corriere del Veneto ο γιος του Τζιουζέπε τονίζοντας εμφατικά: «Με αυτές τις οδηγίες είναι αδύνατο. Είναι γραμμένες από άσχετους ανθρώπους και αν παραμείνουν, δεν θα ανοίξουμε όχι την Δευτέρα, αλλά ποτέ».



Ο Αρίγκο τόνισε επίσης ότι αν άνοιγε το Harry’s Bar με τα νέα μέτρα προστασίας, θα ήταν αναγκασμένος να απολύσει τους 50 από τους 75 υπαλλήλους που απασχολεί στην επιχείρησή του.
«Είμαι 88 ετών» συμπλήρωσε ολοκληρώνοντας την μικρή του συνέντευξη «και θα μπορούσα κάλλιστα να αποσυρθώ πλέον», κάτι που μόνο ευχάριστα δεν ήχησε στους φανατικούς πελάτες του.

Αυτούς που συνωστίζονταν στο μπαρ για να πιουν ένα Bellini-κανείς φυσικά δεν μένει στο ένα-ή να απολαύσουν ένα πιάτο ζυμαρικών με ένα μπουκάλι κρασί, αν και κανείς δεν έμενε στο ένα μπουκάλι.
Όπως άλλωστε έγραψε πριν από δεκαεννιά χρόνια υπάρχουν μπαρ που «γέννησαν» πασίγνωστα κοκτέιλ και  εστιατόρια που γέννησαν μυθικά πλέον πιάτα, αλλά υπάρχουν ελάχιστα που να κατάφεραν και τα δύο.
Ένα από αυτά-αναμφίβολα το πιο διάσημο-είναι το Harry’s bar.

Ο Έρνεστ, ο Τρούμαν, ο Αρίστος και τα άλλα παιδιά!

Πολλοί πιστεύουν ότι αν οι τοίχοι του Harry’s μπορούσαν να μιλήσουν για τα όσα έχουν ειπωθεί από τους διάσημους πελάτες του, σε στιγμές ευθυμίας, σοβαρών συζητήσεων ή φλερτ δεν θα κλείνανε απλώς σπίτια όπως λέμε στην Ελλάδα, αλλά μάλλον πύργοι και ισχυρές δυναστείες.



Ο Χέμινγουεϊ το λάτρεψε τόσο που το συμπεριέλαβε στο μυθιστόρημα «Μέσα από το ποτάμι και τα δένδρα» ενώ ήταν τακτικός θαμώνας του, απολαμβάνοντας συνήθως ένα dry martini, όχι όμως το ήδη διάσημο που σέρβιρε το Harry’s, το οποίο είχε μια αναλογία 10/1, δηλαδή δέκα μέρη τζιν και ένα μέρος βερμούτ.
Ήταν ο πρώτος που παρήγγειλε εκεί το Montgomery’s Martini, έναν δυναμίτη με αναλογία 15/1, δηλαδή δεκαπέντε μέρη τζιν και ένα μέρος ξηρού βερμούτ!



Κανείς δεν ξέρει ποιος ήταν ο πρώτος πελάτης που απόλαυσε το περίφημο Bellini-κοκτέιλ με χυμό ροδάκινου και προσέκο-το οποίο γεννήθηκε εκεί και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Αντιθέτως η δίαιτα στην οποία έπρεπε να εντρυφήσει η κόμισα Μοσενίγκο η οποία απαγόρευε το ψητό κρέας που τόσο αγαπούσε, ώθησε τον Τζιουζέπε Τσιπριάνι να ανακαλύψει το καρπάτσο μοσχαριού, με τις λεπτοκομμένες φέτες, στο οποίο έδωσε το όνομα ενός Ιταλού ζωγράφου.

Η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα εκτός Ιταλίας και όσοι διάσημοι επισκέπτονταν την Βενετία, θεωρούσαν πλέον απαραίτητο να το επισκεφτούν.
Οι τιμές του ήταν πάντα τσιμπημένες, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που απασχολούσε τον βαρόνο Φιλίπ Ντε Ρότσιλντ, τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον Σταύρο Νιάρχο, την Μαρία Κάλας, τον Τσάρλι Τσάπλιν, την Μπάρμπαρα Χάτον και την Πέγκι Γκούγκενχαϊμ.
Κάποιους μόνο από τους famous πελάτες ενός μυθικού χώρου που ελάχιστα άλλαξε στα ογδόντα εννιά χρόνια λειτουργίας του, παραμένοντας σχεδόν αναλλοίωτο στον χρόνο.



'Οπως είπε άλλωστε  ο «πρίγκιπας της γαστρονομίας» Κουρνόσκι «το άκρον άωτον του chic για τους πλούσιους και διάσημους είναι να έρθουν να δειπνήσουν σε αυτό εδώ το μαγαζάκι.
Ένα «μαγαζάκι» που τίμησαν δεόντως ο Ζαν Κοκτώ, ο Πάμπλο Πικάσο, ο πολύς Τρούμαν Καπότε, ο Φρανσουά Πινό, ο Τζορτζ Κλούνι με την Αμάλ Αλαμουντίν και αναρίθμητοι άλλοι.

Τόσοι που θα χρειαζόταν ένα βιβλίο για να απαριθμήσεις περιστατικά και καταστάσεις που διαδραματίστηκαν στο Harry’s Bar, που προς το παρόν κρατάει ερμητικά κλειστές τις πόρτες και τα κελάρια που αναπαύονται τα εξαιρετικά κρασιά του, στις σωστές θερμοκρασίες περιμένοντας την επιστροφή του στην κανονικότητα που όλοι έχουν αγαπήσει.
Μέχρι τότε οι σκιές του Έρνεστ να πίνει το ένα ντάκιρι μετά το άλλο και του Αρίστου να σπάει πιάτα για να ανάψει το κέφι θα περιφέρονται στο μπαρ από ξύλο ακαζού, εκεί όπου οι μπάρμεν του Harry’s άρχιζαν να ετοιμάζουν και να σερβίρουν Bellini από τις επτά ακριβώς το απόγευμα.
Τότε που κατέφταναν οι πρώτοι διψασμένοι και έτοιμοι για κάποια βράδια που δεν ξέχασαν ποτέ, πελάτες του…


Ειδήσεις σήμερα:

Ταμείο ανάκαμψης ύψους 500 δισ. ευρώ προτείνουν Γερμανία και Γαλλία

Κρεσέντο τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο: Πάνω από 50 παραβιάσεις και μπαράζ υπερπτήσεων

Καιρός: Σκόνη και μικρή υποχώρηση της ζέστης την Τρίτη