Η «χαμένη» γενιά του τένις: Οι «Big Three» και οι ανερχόμενοι Σίνερ, Αλκαράθ... κατάπιαν τον Τσιτσιπά και τους συνομήλικούς του

Το Roland Garros του 2025 φωτίζει μια θλιβερή πραγματικότητα για μια ολόκληρη γενιά του ανδρικού τένις: οι τενίστες που γεννήθηκαν στη δεκαετία του ’90 –και που κάποτε θεωρούνταν οι επόμενοι μεγάλοι αστέρες– βρίσκονται πια στο ημίφως μιας καριέρας που ποτέ δεν έφτασε τις κορυφές που προμήνυε το ταλέντο τους.

Αυτή η "γενιά σάντουιτς" παγιδεύτηκε ανάμεσα στη μακροχρόνια κυριαρχία των Big Three (Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς) και την εκρηκτική άφιξη των Κάρλος Αλκαράθ και Γιανίκ Σίνερ, οι οποίοι δείχνουν να έχουν ήδη αναλάβει τα ηνία του αθλήματος. Οι μεγάλες υποσχέσεις μετατράπηκαν σε ανεκπλήρωτες προσδοκίες.

Η πτώση των «συνεχιστών»

Τις τελευταίες ημέρες στο French Open, οι ήδη μειούμενες ελπίδες τους να παραμείνουν στην ελίτ μειώθηκαν περαιτέρω. Ο Ντανίλ Μεντβέντεφ, 29 ετών και ο μόνος ενεργός από αυτή τη γενιά που έχει κατακτήσει Grand Slam, έχασε την Τρίτη από τον Νο. 81 του κόσμου Κάμερον Νόρι. Την Τετάρτη, ο Κάσπερ Ρουντ (26) ηττήθηκε σε τέσσερα σετ από τον Νο. 41 του κόσμου Νούνο Μπόρχες και αποκάλυψε αργότερα ότι ταλαιπωρείται σχεδόν δύο μήνες από πρόβλημα στο γόνατο. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς (επίσης 26), δύο φορές φιναλίστ σε Grand Slam και κάποτε «Next Big Thing», ηττήθηκε από τον Ματέο Τζιγκάντε, τον 23χρονο Ιταλό Νο. 167 που δεν έχει βρεθεί ποτέ στο top 100 του κόσμου.

Καθώς ο δεύτερος γύρος πλησιάζει στο τέλος του, ο Νο. 3 του κόσμου Αλεξάντερ Ζβέρεφ (28) και ο 15ος Αντρέι Ρούμπλεφ (27) παραμένουν, αλλά κανένας δεν βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα. Ένα λυκόφως έχει πέσει στο Παρίσι πάνω σε μια ομάδα τενιστών των οποίων το «παράθυρο ευκαιρίας» όχι μόνο δεν έκλεισε απότομα, αλλά δεν άνοιξε ποτέ πραγματικά.

Μόνο δύο άνδρες που γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1990 έχουν κερδίσει Grand Slam: ο Μεντβέντεφ και ο Ντόμινικ Τιμ, ο οποίος αποσύρθηκε το 2024 και απέδωσε την σχετικά πρόωρη αποχώρησή του από το άθλημα στις απαιτήσεις του να συμβαδίζει με τους Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς και Άντι Μάρεϊ.

Αυτοί οι παίκτες εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 2010, όταν το ATP Tour χρειαζόταν μια νέα γενιά παικτών για να προσφέρει μέλλον σε ένα άθλημα που είχε γίνει πιο επίκαιρο από ό,τι ήταν εδώ και χρόνια, χάρη στις αντιπαλότητες των «Big Three». Ο Ζβέρεφ, ο Τσιτσιπάς, ο Μεντβέντεφ και ο Ματέο Μπερετίνι, ο Ιταλός που αναγκάστηκε να χάσει αυτό το French Open λόγω τραυματισμού, ήταν οι κύριοι μεταξύ αυτών. Ο Ρουντ και ο Ρούμπλεφ δεν θεωρήθηκαν ποτέ με τον ίδιο τρόπο, αλλά οι τρεις τελικοί Grand Slam του πρώτου – μία ήττα από τον Αλκαράθ, μία από τον Ναδάλ και μία από τον Τζόκοβιτς – πριν κλείσει τα 25 άλλαξαν την εικόνα.

Όλοι τους είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα, με τον Μεντβέντεφ να περνά 16 εβδομάδες στο Νο. 1 του κόσμου και να κατακτά το US Open του 2021. Όλοι τους έχουν κερδίσει τίτλους ATP Masters 1000 και όλοι εκτός από έναν έχουν φτάσει σε τελικό Grand Slam, αλλά, εκτός από τον Ζβέρεφ, όλοι νιώθουν πιο μακριά από ποτέ από την κατάκτηση ενός.

Σε μακροπρόθεσμη ανάλυση, οι «Big Three» κέρδισαν 66 Grand Slams μεταξύ τους. Ο Αλκαράθ και ο Σίνερ έχουν μοιραστεί τα τελευταία πέντε μεγάλα τουρνουά. Από τους αρχικούς τέσσερις, οι 16 εβδομάδες του Μεντβέντεφ στο Νο. 1 του κόσμου ωχριούν σε σύγκριση με τις συνολικές 1.034 εβδομάδες των «Big Three», Αλκαράθ και Σίνερ – 947 μεταξύ Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς· 36 για τον Αλκαράθ και 51 (και συνεχίζονται) για τον Σίνερ.

Αγώνας με τον εαυτό τους – και την εποχή

Οι δυσκολίες δεν είναι μόνο αγωνιστικές. Ο Μεντβέντεφ άλλαξε πλέγμα στη μέση του αγώνα με τον Νόρι, αναζητώντας ένα πλεονέκτημα. Ο Τσιτσιπάς αναγνώρισε επίσης πριν από το τουρνουά ότι οι υπόλοιποι παίκτες είναι πιο δυνατοί. «Νιώθω ότι η σύνθεση είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι ήταν τότε (2021)», είπε σε συνέντευξη Τύπου. «Οι παίκτες είναι πολύ πιο ώριμοι. Τα χτυπήματα έχουν αλλάξει. Το τένις είναι πολύ διαφορετικό τώρα από ό,τι ήταν πριν εμφανιστούν ο Γιανίκ και ο Κάρλος».

Ο Ρουντ παραδέχεται ότι το στυλ παιχνιδιού του είναι ευάλωτο απέναντι σε ισχυρούς, επιθετικούς παίκτες. Ακόμα και όταν κέρδισε στη Μαδρίτη, τον «προσγείωσε» ανώμαλα ο Σίνερ στη Ρώμη με σκορ 6-0, 6-1. Η εικόνα του Ρουντ εκείνου του αγώνα αποτυπώνει την αμηχανία μιας γενιάς που βλέπει τη νέα εποχή να ξεδιπλώνεται χωρίς αυτούς.

Ο Ρούμπλεφ, μετά την απογοητευτική εμφάνιση στην Αυστραλία και τη νίκη μετ’ εμποδίων επί του Νο. 227 Χάρις στο Παρίσι, δηλώνει με πικρία: «Αλκαράθ και Σίνερ είναι οι καλύτεροι. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Προσπαθώ να βελτιωθώ… Θα δούμε.»

Η περίπτωση Ζβέρεφ – πιο κοντά από ποτέ, μα και πιο μακριά

Ο Ζβέρεφ έφτασε σε δύο πρόσφατους τελικούς Grand Slam, αλλά η συντριβή από τον Σίνερ στη Μελβούρνη κατέδειξε το χάσμα που εξακολουθεί να υπάρχει. «Μακάρι να μην είχα απέναντί μου τους τρεις μεγαλύτερους όλων των εποχών για δέκα χρόνια», είπε πριν το Roland Garros, αν και συμπλήρωσε: «Ήταν προνόμιο να τους αντιμετωπίσω.»

Ένα τέλος, μία μετάβαση

Αυτό που συμβαίνει τώρα στους Μεντβέντεφ, Τσιτσιπά, Ζβέρεφ και λοιπούς δεν είναι καινούργιο. Πάντοτε κάποιοι χάνουν το τρένο της εποχής. Αλλά σε αντίθεση με άλλες εποχές, αυτή η γενιά ένιωσε ότι το δικό της τρένο δεν έφτασε ποτέ. Και πλέον βλέπει πως η νέα εποχή έχει ήδη ξεκινήσει, χωρίς εκείνους στο τιμόνι.

Οι στιγμές μεγαλείου δεν λείπουν από το βιογραφικό τους. Αλλά το τέλος πλησιάζει με την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. 


Ειδήσεις σήμερα:

Κόφτη με ΑΙ και έλεγχο στα ΑΜΚΑ προανήγγειλε ο Άδωνις Γεωργιάδης μετά την αποκάλυψη του κυκλώματος του ΕΟΠΥΥ με τις ψευδείς συνταγές

Η Αίγυπτος κλείνει τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης Σινά, δημεύει την περιουσία της και κάνει έξωση στους μοναχούς

ΟΠΕΚΕΠΕ: Ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη δίκη για απάτη με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις – Στο εδώλιο επτά κατηγορούμενοι