Γιώργος Αγγελόπουλος: «Η μικρού μήκους ταινία αξίζει μεγαλύτερη προβολή»

Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ξεκίνησε το 1978 από μια ομάδα τοπικών φίλων του κινηματογράφου που με περιορισμένα μέσα αλλά απεριόριστο πάθος οραματίστηκαν έναν χώρο όπου η μικρή φόρμα θα είχε τον χώρο που της άξιζε. Σήμερα, 48 χρόνια μετά, έχει εξελιχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς του είδους παγκοσμίως, εντάσσοντας τις ελληνικές μικρού μήκους ταινίες στον ευρωπαϊκό κινηματογραφικό χάρτη και δίνοντας βήμα σε δεκάδες σκηνοθέτες που πρωταγωνιστούν στη διεθνή σκηνή: από τον Γιώργο Λάνθιμο και την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη μέχρι τη Ζακλίν Λέντζου, τον Μπάμπη Μακρίδη και τον Βασίλη Κεκάτο.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, πρώην στέλεχος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και άνθρωπος με βαθιά γνώση τόσο της δημιουργικής όσο και της διοικητικής πλευράς του σινεμά, αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση με στόχο να ενισχύσει τον ρόλο του φεστιβάλ σε όλα τα επίπεδα. «Θέλω να φέρω τους νέους δημιουργούς στο προσκήνιο. Ενα φεστιβάλ μικρού μήκους οφείλει να ανακαλύπτει και να αναδεικνύει άγνωστες φωνές που δεν έχουν ακόμη τον τρόπο ή τα εφόδια να συστήσουν το έργο τους στο κοινό. Στόχος μου είναι να διασφαλίσουμε ότι οποιοσδήποτε ταλαντούχος δημιουργός που έχει κάτι να πει μέσω της μικρού μήκους φόρμας θα έχει τη δυνατότητα και το βήμα να το κάνει από το φεστιβάλ μας χωρίς φίλτρα ή περιορισμούς».

Μιλώντας για τη δική του εμπειρία από διαφορετικές θέσεις στον κινηματογραφικό χώρο, εξηγεί: «Ως δημιουργός κατανοώ σε βάθος τις ανάγκες, τις αγωνίες και τα όνειρα των κινηματογραφιστών, ενώ η διοικητική μου εμπειρία με βοηθά να σχεδιάζω στρατηγικές και να οργανώνω τις δομές που θα στηρίξουν αυτές τις φωνές. Θέλω να αξιοποιήσω αυτή τη διπλή οπτική για να υπηρετήσω το φεστιβάλ ως σημείο επαφής ανάμεσα σε επαγγελματίες και κοινό και ως ένα περιβάλλον δημιουργικότητας και έμπνευσης». Για τον Αγγελόπουλο το φεστιβάλ δεν είναι μόνο η προβολή ταινιών, αλλά μια ευρύτερη πολιτιστική πράξη με διάρκεια. «Θεωρώ ότι το φεστιβάλ μπορεί να είναι πολύ περισσότερα από το παραδοσιακό μοντέλο που κυριαρχεί στα φεστιβάλ κινηματογράφου. Στόχος μου είναι η δράση του να μην περιορίζεται σε μια εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, αλλά να αποκτήσει μεγαλύτερη θεσμική υπόσταση και να ενεργοποιηθεί με διάφορους τρόπους καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου». Αυτό θα επιτευχθεί, όπως εξηγεί, μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα, συνεργασίες με διεθνή φεστιβάλ και νέες δράσεις που ενισχύουν τη σύνδεση δημιουργών και κοινού. «Η μικρού μήκους ταινία στην Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει τη δυναμική και την ορατότητα που έχει και μια μεγάλου μήκους ταινία», τονίζει.





Για τους νέους δημιουργούς, η μεγαλύτερη πρόκληση παραμένει κοινή και γνωστή εδώ και χρόνια: «Εξακολουθεί να είναι η χρηματοδότηση και η πρόσβαση στους απαραίτητους πόρους ώστε να πραγματοποιήσουν τις ιδέες τους. Παρά τις δυσκολίες όμως, οι ελληνικές μικρού μήκους καταφέρνουν να ξεχωρίζουν σε διεθνές επίπεδο, αποδεικνύοντας την ευρηματικότητα και την αποφασιστικότητα των δημιουργών μας. Αν είχαμε τη δυνατότητα να τους παρέχουμε περισσότερη υποστήριξη, σίγουρα το ταλέντο τους θα μπορούσε να λάμψει ακόμα πιο δυνατά».

Στην ερώτηση ποια είναι η προσωπική του κινηματογραφική φαντασίωση, γελά, αλλά απαντά: «Είναι δύσκολο να διαλέξω έναν. Θα έλεγα τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τον οποίο θεωρώ ίσως τον σημαντικότερο σκηνοθέτη όλων των εποχών. Η τελειομανία του, η εμμονή στη λεπτομέρεια και η ικανότητά του να συνδυάζει καλλιτεχνική τόλμη με τεχνική αρτιότητα θα ήταν μοναδικό σχολείο για κάθε κινηματογραφιστή. Από την άλλη, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι ένας δημιουργός που επίσης αγαπώ, για διαφορετικούς λόγους. Εχει μια προσωπική σύνδεση με κάθε του έργο και μια ζηλευτή τρυφερότητα και ανθρωπιά στον τρόπο που χειρίζεται τους χαρακτήρες και τις ιστορίες του. Θα διάλεγα λοιπόν τον πρώτο για το μυαλό του και τον δεύτερο για την καρδιά του».

Το φεστιβάλ δεν είναι μόνο κινηματογραφικό γεγονός, αλλά και μια εμπειρία που διαμορφώνει κοινότητες. «Θέλω ο επισκέπτης που φεύγει από τη Δράμα να νιώθει ένα αίσθημα πληρότητας και χαράς. Να έχει απολαύσει εξαιρετικές ταινίες, να έχει ζήσει έντονες κινηματογραφικές στιγμές και να έχει κάνει ουσιαστικές συζητήσεις. Το φεστιβάλ δεν είναι μόνο θέαση. Είναι μάθηση, είναι επαφή, είναι μια κοινότητα που μεγαλώνει κάθε χρόνο και δημιουργεί αναμνήσεις», επισημαίνει ο Γιώργος Αγγελόπουλος και φαίνεται πως φέτος, περισσότερο από ποτέ, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας δείχνει ότι έχει όχι μόνο παρελθόν και παρόν, αλλά και ένα μέλλον με αληθινό σινεμά, βαθιά ενσυναίσθηση και χώρο για όλους ◆


Ευχαριστούμε τον θερινό κινηματογράφο «Κάρμεν» (Παπαδά 40, Αθήνα) για τη φιλοξενία της φωτογράφισης