Είναι εντυπωσιακό (και ίσως ένα χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας) το ότι, αν και εξελέγη δυο φορές πρωθυπουργός (όσες φορές δηλαδή ήταν υποψήφιος) αλλά και πρόεδρος του κόμματος του, δεν ήταν ποτέ δημοφιλής ούτε στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας , ούτε αναμεσά στα στελέχη του ιδίου του ΠΑΣΟΚ
Η Τουρκία στο πλαίσιο της μεγαλεπήβολης νεοοθωμανικής στρατηγικής της προσπαθεί να αποκτήσει ερείσματα σε όλη τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια και την Δυτική Αφρική, το Sahel και γενικότερα να προσεγγίσει όσους ασπάζονται το Ισλάμ
Η Κρήτη συνδέει τον γεωγραφικό χώρο του Αιγαίου, της Κεντρικής και της Ανατολικής Μεσογείου και αποτελεί το «φυσικό αβύθιστο αεροπλανοφόρο», που εξασφαλίζει τον έλεγχο και την πρόσβαση στον θαλάσσιο άξονα Μεσόγειος - Αιγαίο - Στενά Δαρδανελίων - Μαύρη Θάλασσα
Δεν μπορώ να πω ότι, προσωπικά, είμαι “fun” του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου
«Όλα τα μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας οποιουδήποτε κράτους»
Ενω οι Τούρκοι αξιωματούχοι προσπαθούν να «πείσουν» τη διεθνή κοινή γνώμη για τη δήθεν επιθετικότητα της χώρας μας , ήρθε η ωμή πραγματικότητα να καταστήσει σαφές, ακόμη και στους πλέον δύσπιστους, το επιθετικό τουρκικό αφήγημα
Tο καθεστώς στην Τουρκία δεν φημίζεται για τον σεβασμό στην ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης. Το αντίθετο θα μπορουσε να πεί κανείς. Δεν είναι κατά καιρούς , λίγες, οι εκθεσεις περι της ελευθερίας του Τύπου, που την παρουσιάζουν σε πολύ χαμηλη καταταξη. Κατω ακόμα και από τα πλέον απολυταρχικά καθεστωτα
Η Τουρκία καθημερινά πλέον συντηρεί και αναβαθμίζει την επιθετική ρητορική εναντίον της χώρας μας. Κάθε μέρα και ένα καινούργιο αφήγημα, κάθε μέρα και μία νέα αφορμή για να συντηρείται η ένταση σε υψηλά επίπεδα
Στην πρακτική των non papers καταφεύγει τελευταία, η τουρκική διπλωματία αφού πλέον στα επίσημα «fora», ο αντίλογος της ελληνικής πλευράς, στα τουρκικά επιχειρήματα είναι ισχυρός και βασίζεται σε αδιάψευστα στοιχεία και όχι σε φανταστικές υποθέσεις.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει αποτελέσει το εφαλτήριο για βίαιες αλλαγές και ανακατατάξεις στο διεθνές σύστημα. Μία από αυτές ασφαλώς είναι και η ραγδαία αλλαγή της στάσης της Φινλανδίας και της Σουηδίας αναφορικά με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ.
Μπορεί η φράση του τίτλου («Αλεξανδρούπολη , η Σούδα του Βορρά») , μια φράση που αποδίδεται στον Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγό Κ Φλώρο, να θεωρηθεί από κάποιους λίγο υπερβολική , λίγο ακραία , ίσως και γραφική. Φαίνεται όμως ότι επι της ουσίας , μάλλον απεικονίζει την πραγματικότητα
Η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν, στην Ουκρανία έδειξε πολύ καθαρά , ότι στην χώρα μας είναι μεγάλο το ποσοστό (ίσως μεγαλύτερο από αυτό που φανταζόμαστε), όλων όσων θεωρούν πως θα πρέπει «βρέξει - χιονίσει» να είμαστε συντεταγμένοι πίσω από την εκάστοτε ηγεσία της Μόσχας.
Στον καιρό της ειρήνης, οι Ένοπλες Δυνάμεις πέραν της κύριας αποστολής τους, που είναι η πολεμική προπαρασκευή για την αποτροπή οποιουδήποτε δυνητικού επιβουλέα της ακεραιότητας της χώρας, εφόσον ζητηθεί από τους αρμόδιους κυβερνητικούς-κρατικούς παράγοντες, συνδράμουν στην αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές και στην ανακούφιση των πληγέντων
Πολλοί αναλυτές-και όχι μονον στην χωρα μας- έχουν αναγάγει την προσπάθεια του Ερντογάν να ανακτήσει η Τουρκία την πάλαι ποτέ αίγλη και επιρροή (που δικαιωματικά οφείλει να ασκεί σύμφωνα με τη θεώρησή του οιωνεί απογόνου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας), ως μια ευθεία σύγκρουση στα «πιστεύω» και τις ριζωμένες αξίες του ιδρυτή του σύγχρονου τουρκικού κράτους Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
Μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου, αναμένονται οι κρίσεις στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Και όπως είναι φυσικό, αυτό είναι ένα θέμα που στους κύκλους των στρατιωτικών –και όχι μόνον- αποτελεί βασικό θέμα συζητήσεως, στις συναντήσεις και τα τηλεφωνήματα που γίνονται για τα χρόνια πολλά, λόγω των ημερών.
«Απορώ γιατί οι γαλοπούλες ζητούν να έλθουν γρήγορα τα Χριστούγεννα». Με την παραλλαγή(λόγω των ημέρων) της γνωστής ρήσης «τα αρνιά βιάζονται να έλθει το Πάσχα», σχολίασε πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, την Κυριακή το βράδυ σε συζήτησή μας, το «ξαφνικό» αίτημα Τσίπρα στην Βουλή , το περασμένο Σαββατοκύριακο», για εκλογές εδώ και τώρα
Οι ομοιότητες μεταξύ τους είναι πολλές και πρόδηλες.
Παρακολουθήσαμε το επί σαράντα και πλέον χρόνια χρόνια αιματοβαμμένο και σπαρασσόμενο από εμφύλιο πόλεμο Αφγανιστάν, να πέφτει στα χέρια των ισλαμιστών φονταμενταλιστών Ταλιμπάν, οι οποίοι εισήλθαν ανενόχλητοι στην πρωτεύουσα Καμπούλ, μετά την απόδραση του Προέδρου της χώρας Ashraf Ghani. Φοβούμενος ότι πιθανώς θα έχει την τύχη του παλαιότερου Προέδρου του Αφγανιστάν Mohammad Najibullah, (ο οποίος κρεμάστηκε σε δημόσια θέα από τους Ταλιμπάν για παραδειγματισμό όταν εκείνοι κατέκτησαν για πρώτη φορά την εξουσία το 1996), ο Ghani απέδρασε με «γεμάτες τις τσέπες», αφήνοντας τη χώρα στο απόλυτο χάος
Ο Θάνατος της Φώφης Γεννηματά και οι επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, φυσιολογικά (αλλά δυστυχώς) έφεραν σε δεύτερη μοίρα , επικοινωνιακά το γεγονός στο Πέραμα.
Από ένα καθεστώς που ακολουθεί πρακτικές «μαφίας» στο εσωτερικό, τις οποίες περιέγραψε αναλυτικά προσφάτως ο αυτοεξόριστος Τούρκος αρχιμαφιόζος που έπεσε σε δυσμένεια, δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποιος τήρηση της διεθνούς νομιμότητας στην εξωτερική πολιτική του.
Η επαμφοτερίζουσα στάση της Τουρκίας είναι διαχρονικά χαραγμένη στο DNA της, από την εποχή που το νεοσύστατο τουρκικό κράτος που προέκυψε μετά την επανάσταση του κινήματος των Νεότουρκων το 1908, προσπαθούσε να «σταθεί στα πόδια του» αποκτώντας γεωπολιτική υπόσταση.
Η Ελλάδα και η Αίγυπτος σταθερά οικοδομούν μία σχέση που αποτελεί πρότυπο για την περιοχή μας. Με όρους ισότιμης κυριαρχίας, αμοιβαίου σεβασμού και χωρίς αναθεωρητικές βλέψεις, εργάζονται σταθερά με σκοπό την εδραίωση της ειρήνης, της σταθερότητας και της συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Μία σχέση που δεν είναι απλά αντίβαρο στις αναθεωρητικές βλέψεις άλλων κρατών της περιοχής, αλλά έχει βάθος, συνέχεια και συνέπεια, κάτι που αποδεικνύεται καθημερινά από το εύρος των συνεργειών που έχουν αναπτυχθεί σε όλα τα επίπεδα
Στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, η Τουρκία προσπάθησε να αναδείξει τον ρόλο της εντός της Συμμαχίας και να υπερτονίσει την προσφορά της στα 69 χρόνια που συμμετέχει στον θεσμό. Στο επικοινωνιακό αυτό παιχνίδι χρησιμοποίησε όλα τα διαθέσιμα μέσα από ανακοινώσεις, γραφήματα, Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, τα γνωστά «αμερόληπτα» μέσα ενημέρωσης στο εσωτερικό, ακόμη και τον ίδιο τον Πρόεδρο Ερντογάν. Κάποιος παρατηρητής βλέποντας μόνο αυτήν την πλευρά, μπορεί να είχε πειστεί από αυτή την μονόπλευρη ερμηνεία της πραγματικότητας, δηλαδή την τουρκική ερμηνεία. Ποια είναι όμως η πραγματική εικόνα για την σχέση της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και κατά πόσο τελικά βοηθάει ή ουσιαστικά υπονομεύει τη Συμμαχία προωθώντας αποκλειστικά την δική της ατζέντα;
Ας υποθέσουμε ότι: Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η Τουρκία έχει καταστεί διεθνής πόλος έλξης στρατιωτικών συνεργασιών. Και το καταφέρνει, καθώς το τουρκικό ΓΕΕΘΑ διοργανώνει ένα πολύ μεγάλο πλήθος πολυεθνικών ασκήσεων, στις οποίες συμμετέχουν πρόθυμα χώρες με μεγάλη στρατιωτική ισχύ, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ισραήλ, η Ισπανία, τα ΗΑΕ, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος..
Η επερχόμενη σύνοδος των ηγετών των χωρών του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου έχει ιδιαίτερη σημασία. Η φυσική παρουσία καθώς και η πρώτη επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αναμένεται να θέσουν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών σχετικά με τη λήψη αποφάσεων για τα σοβαρά ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Συμμαχία για την επόμενη δεκαετία
