Γιάννης Μακρυγιάννης

Ας μιλήσουμε όμως για την ενημέρωση. Διότι κατά πώς φαίνεται κάτι τρέχει με την ενημέρωση (;) της κοινής γνώμης στη χώρα μας. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κάτι δεν πάει καλά. Κάποιοι, εκ των εχόντων εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις, θεωρούν ότι η ενημέρωση είναι απλά προέκταση της εξουσίας τους. Και άλλοι, που έχουν υποχρέωση να στηλιτεύουν τέτοια φαινόμενα, δεν μιλούν. Γίνεται ενοχλητικό να μετατρέπεται ένας βασικός πυλώνας της δημοκρατίας μας σε κομπάρσο – στην καλύτερη περίπτωση.

Για να μην γίνει παρεξήγηση: Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στους τελευταίους μήνες. Μιλάω για ένα διαχρονικό φαινόμενο. Ας μην σπεύσουν κάποιοι να δουν πολιτικές προσεγγίσεις πίσω από μία δημοσιογραφική τοποθέτηση. Με ενόχλησε αφάνταστα – για να πάω αρκετά πίσω, ώστε να γίνει κατανοητή η οπτική – όταν ο Ηλίας Μόσιαλος ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του Γιώργου Παπανδρέου κατήργησε το καθημερινό μπρίφινγκ και αργότερα διάφοροι, που πέρασαν από αυτή τη θέση προτιμούσαν να κάνουν πρωινή περαντζάδα από τα κανάλια, υποβαθμίζοντας τη διαδικασία των ερωτοαπαντήσεων στην αίθουσα τύπου. Ή όταν ο Τζανακόπουλος νόμιζε ότι με τσαμπουκάδες θα καταφέρει να ελέγξει το παιχνίδι της ενημέρωσης, ακόμη και με κακοστημένες παραστάσεις – για να μην πω και ερωτήσεις. Τα πλήρωσε και τα πληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κάτι τέτοια. Με ενόχλησε κάθε επίθεση που έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ, αλλά και οι αθλιότητές του στην ΕΡΤ, όταν, για παράδειγμα απέκλειε κάθε ενοχλητική φωνή (βλέπε κριτική από αριστερά, όπως Λαφαζάνης), νομίζοντας ότι η Αγία Παρασκευή τού ανήκε ολοκληρωτικά.

Τα ίδια δυστυχώς εξακολουθούν να συμβαίνουν και τώρα. Εδώ η «κανονικότητα» μοιάζει φριχτά με τη «μη κανονικότητα». Τρία «τυχαία» παραδείγματα:

Η ΕΡΤ εξαφανίζει ή υποβαθμίζει προκλητικά σχεδόν κάθε παρέμβαση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης – θα το λέω, εφόσον συμβαίνει, για την εκάστοτε αντιπολίτευση. Το δε τρίτο κόμμα (ΚΙΝΑΛ τώρα) είναι συχνά σαν να μην υπάρχει για την κρατική τηλεόραση.

Ο Δένδιας κρίνει από μόνος του ότι θέματα όπως αυτό που προέκυψε εδώ και πολλές ημέρες στον Έβρο – και μόλις χθες δέησε να ενημερώσει την ελληνική Βουλή – δεν αξίζουν ούτε ένα μονόστηλο. Να μας θυμίσει όταν φύγει από την πολιτική να γίνει αρχισυντάκτης ή και διευθυντής σε κάποιο μέσο, αφού έχει άποψη – εκτός κι αν θέλει να κάνει ταυτόχρονα και πολιτική και διεύθυνση μέσων ενημέρωσης!

Κι ακόμα ένα: Είναι απαράδεκτο το ότι έγινε αποδεκτός ο αποκλεισμός των δημοσιογράφων από την καθημερινή ενημέρωση των Τσιόδρα – Χαρδαλιά. Η υποβολή γραπτών ερωτήσεων για ένα τέτοιο θέμα και όχι η απευθείας διατύπωση πρόσβαλε και τη δημοσιογραφία και τη νοημοσύνη μας. Σημειώνω απλώς ότι αυτή η κακόγουστη ιστορία της τακτικής «ενημέρωσης» τέλειωσε πριν υποχρεωθούν να βάλουν δημοσιογράφους στην αίθουσα.



ΥΓ 1: δεν αναφέρομαι στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, όπου, είτε η εποπτεία ανήκει είτε στο ΕΣΡ (για τα ραδιοτηλεοπτικά), είτε η ευθύνη και το δικαίωμα είναι ολοκληρωτικά των δημοσιογράφων για το πώς ασκούν το επάγγελμα ή λειτούργημα - δυστυχώς έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα και εσχάτως, αλλά αυτό είναι θέμα κυρίως του κοινού.

ΥΓ 2: η κρίση της πανδημίας έδειξε πόσο μεγάλη είναι η αξία της ενημέρωσης και πόσο κρίσιμο μέγεθος είναι ο «ενημερωμένος πολίτης». Ας μην το πετάξουμε στα σκουπίδια.

ΥΓ 3: Ορισμένες φορές είναι ευτύχημα που υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κι αν δεν προσέξουν τα μέσα ενημέρωσης και ο δημοσιογραφικός κόσμος, το μέλλον (μας) διαγράφεται ζοφερό. Εκτός κι αν έχει άλλη άποψη η ΕΣΗΕΑ, οπότε μπορεί να κάνει ένα twit να μας δείξει πώς σκέφτεται τα πράγματα!