25 °C
Βλέποντας τις εικόνες μίας παραλυμένης χώρας, μίας παραδομένης πόλης, τις εικόνες απελπισμένων ανθρώπων να αναζητούν από κάπου να πιαστούν, δεν είναι η οργή και η αγανάκτηση που σε κυριεύει. Είναι η απογοήτευση, η βαθιά, η αμετακίνητη και ανυποχώρητη απογοήτευση. Η οργή δεν έχει αντοχή, εκδηλώνεται, φεύγει. Η απογοήτευση όμως είναι επίμονη, μένει και γίνεται με τον καιρό θλίψη
Σε μία χώρα που η κουβέντα για πρόωρες κάλπες ξεκινάει σχεδόν από την επομένη των εκλογών, τα σχετικά σενάρια κινδυνεύουν με το σύνδρομο του βοσκού, που έκανε αστεία περί λύκου.
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε κανείς σε αυτή την κρίσιμη καμπή της πανδημίας, είναι οι αντιφατικές δηλώσεις, συμπεριφορές και αποφάσεις της κυβέρνησης. Και το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να περιμένει κάποιος ρεαλιστής, με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία, είναι να μην υποπέσει σε αντιφάσεις η κυβέρνηση.
«Η πανδημία θα τελειώσει το επόμενο δίμηνο, καθώς η υπερμεταδοτικότητα της μετάλλαξης «Ο», σε συνδυασμό με την ήπια νόσο που προκαλεί θα κάνει πραγματικότητα την ανοσία της αγέλης, χωρίς βαρύ κόστος σε ανθρώπινες ζωές».
Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί μία δήθεν «γενική επιστημονική παραδοχή», που λέει ότι επειδή η μετάλλαξη «Ο» του κορωνοϊού είναι εξαιρετικά πιο μεταδοτική «θα κολλήσουμε όλοι». Ότι πρόκειται για μία αναπόφευκτη συνθήκη, μία μοίρα που μας περιμένει όλους ανεξαιρέτως.
Όλες οι σοβαρές χώρες επιχειρούν να ανασυγκροτηθούν για να αντιμετωπίσουν την επέλαση της μετάλλαξης Όμικρον του κορωνοϊού. Η πανδημία δεν αστειεύεται, είναι φανερό. Είναι όμως δύσκολο να ληφθούν μέτρα αυστηρών περιορισμών, οι οικονομίες και οι κοινωνίες (και οι ψυχολογίες) δεν αντέχουν. Δεν υπάρχουν όμως και εύκολες λύσεις. Το εμβόλιο εκ του αποτελέσματος δεν αρκεί
Σε μία χώρα που μετράει τον τελευταίο χρόνο 17 γυναικοκτονίες και στην οποία αποκαλύφθηκαν πλείστες όσες υποθέσεις κακοποίησης γυναικών, η αυστηρή αντιμετώπιση πάσης φύσεως φαινομένων έμφυλης βίας, όπως και το λεγόμενο revenge porn, είναι απολύτως επιβεβλημένη και η παραμικρή ανοχή ασυγχώρητη
Όπως φάνηκε από την εξέλιξη της εκλογικής αναμέτρησης στο Κίνημα Αλλαγής, το εύκολο για τον Νίκο Ανδρουλάκη ήταν να κερδίσει την αρχηγία. Τα (πολύ) δύσκολα όμως ξεκινάνε από σήμερα. Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν έγινε ξαφνικά τεθωρακισμένο που θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα του, ούτε η εκλογή ενός νέου και δυναμικού αρχηγού σημαίνει a priori ότι θα καταρρεύσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει πολύ δρόμο και πολλά εμπόδια να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει ακόμα στην προσπάθειά του να κάνει την παράταξή του ισχυρή
Υπήρξαν από το βράδυ της Κυριακής πολλές φωνές για το (μη) νόημα να δοθεί συνέχεια στην εκλογική αναμέτρηση στο Κίνημα της Αλλαγής. Στελέχη με ειλικρινή αγωνία εξέφρασαν την άποψη ότι ο Γιώργος Παπανδρέου οφείλει να αποσυρθεί από το β’ γύρο αναγνωρίζοντας τη δυναμική (και όχι απλώς τους αριθμούς) του εκλογικού αποτελέσματος.
Η εμπλοκή του Γιώργου Παπανδρέου στη μάχη για την αρχηγία του Κινήματος Αλλαγής είναι αλήθεια ότι έδωσε πρόσθετο ενδιαφέρον σε μία διαδικασία που είχε μεν τραβήξει την προσοχή, αλλά ήθελε και λίγη ίντριγκα παραπάνω. Η φιλοδοξία του πρώην πρωθυπουργού να βρεθεί ξανά στην πρώτη γραμμή, ανεξαρτήτως των κινήτρων που είχε, είναι γεγονός ότι κινητοποίησε πολύ κόσμο της ευρύτερης παράταξης. Είτε για να τον στηρίξει, είτε για να τον καταψηφίσει – είναι γνωστό άλλωστε ότι έχει φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς.
Ότι η πανδημία έχει ξεφύγει το ξέραμε. Φαίνεται καθημερινά με τους εφιαλτικούς αριθμούς, κυρίως στις απώλειες ζωών. Ξέραμε επίσης ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο. Το λέει η πλειοψηφία της κοινής γνώμης σε όλα τα τελευταία γκάλοπ.
Η πανδημία είναι εδώ λοιπόν. Ούτε νικήθηκε ποτέ, ούτε ντράπηκε να επανέλθει μόλις έφυγαν οι τουρίστες. Και, κυρίως, δεν πτοήθηκε από τις διακηρύξεις περί… «ελευθερίας», στις οποίες επέμειναν ασύστολα, ανεύθυνα, ανερυθρίαστα και ξεδιάντροπα οι κυβερνητικοί επί μήνες, σπέρνοντας περισσότερη χαλαρότητα κι απ’ όση συναντά κανείς τα απογεύματα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης
Σε λίγο συμπληρώνεται ένας μήνας από τότε που οι υποψήφιοι για την ηγεσία στο Κίνημα Αλλαγής έγιναν οι συγκεκριμένοι έξι, με τον Γιώργο Παπανδρέου να μπαίνει τελευταίος στην κούρσα και κάποια πρώτα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Πάντα με καλή διάθεση και χωρίς παρεξηγήσεις.
Η κυβερνητική διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνει λοκντάουν, παρότι τα κρούσματα φλερτάρουν με τριψήφιο αριθμό, έχει ενδιαφέρον. Ο Μάκης Βορίδης μάλιστα είπε ότι δεν θα έχουμε λοκντάουν ακόμα κι αν το εισηγηθούν οι ειδικοί. Προφανώς, εκτός από λοκντάουν δεν έχουμε και ειδικούς πλέον – τουλάχιστον δεν γίνονται δεκτοί οι ειδικοί που διαφωνούν με την κυβέρνηση, μόνο όσοι συμφωνούν μαζί της.
Η χώρα μας πρέπει να είναι η μοναδική που έχει χειρότερες επιδόσεις απέναντι στην πανδημία από την ώρα που άρχισαν οι εμβολιασμοί, σε σχέση με την εποχή που δεν είχαμε εμβόλια. Νωρίτερα, πρέπει να ήμασταν η μοναδική, ίσως, χώρα που εν μέσω lockdown ο αριθμός των κρουσμάτων (και δυστυχώς των νεκρών) ανέβαινε, αντί να μειωθεί.
Η διαρκής και ασυγκράτητη άνοδος των κρίσιμων επιδημιολογικών αριθμών δεν πρέπει να ξαφνιάζει κανέναν. Δυστυχώς! Με βάση τους χειρισμούς των αρμοδίων εδώ και πάρα πολύ καιρό, ήταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα ξαναζούσαμε τον εφιάλτη σε μία από τις χειρότερες μορφές του. Πάνω από 4000 κρούσματα, σταθερά κοντά στους 400 οι διασωληνωμένοι και 250-300 νεκροί κάθε εβδομάδα εδώ και κάμποσο διάστημα. Και όλα δείχνουν ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το νέο φονικό κύμα - για τους επόμενους δύο τρεις μήνες τουλάχιστον
Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έδειξε ποτέ σημάδια αναχωρητισμού, ούτε έμεινε εντελώς στην άκρη του πολιτικού σκηνικού από δική του βούληση – κοινώς, δεν ακολούθησε, καλώς ή κακώς, το δρόμο του Κώστα Καραμανλή, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.
Η περίεργη όσο και προκλητική απόφαση του εφετείου – την οποία πάντως επανεξετάζει ο Άρειος Πάγος - για την αποφυλάκιση του χρυσαυγίτη και καταδικασμένου σε δεκαετή κάθειρξη εγκληματία Πατέλη, έρχεται να υπενθυμίσει το πλέον βέβαιο σε όλη αυτή την υπόθεση με τη δράση των φασιστοειδών στη χώρα: ότι η επαγρύπνηση και η μάχη κατά των ναζί, των ακροδεξιών εγκληματικών οργανώσεων και των κάθε λογής ρατσιστικών και φασιστικών οργανώσεων, δεν τελείωσε με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής.
Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή το αφόρητο συγκοινωνιακό πρόβλημα, αποκαλύπτεται για μία ακόμα φορά, αλλά με έναν μάλλον απροσδόκητο τρόπο, το δράμα της Αθήνας
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι βασικοί πολιτικοί συσχετισμοί δεν έχουν αλλάξει. Η ΝΔ προηγείται σταθερά και άνετα του ΣΥΡΙΖΑ, αν και καταγράφει φθορές και απώλειες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται αυτές τις απώλειες, αλλά η κυριαρχία του στην κεντροαριστερά, ως ο εναλλακτικός πόλος στην κυβέρνηση, δεν αμφισβητείται. Η κινητικότητα στους άλλους χώρους, δεν επιφέρει αξιοσημείωτη και αδιαμφισβήτητη επίδραση στο πολιτικό σκηνικό.
Ξαφνικά ανακαλύψαμε πώς θα λύσουμε δια παντός το αμυντικό πρόβλημα της χώρας. Μέχρι τώρα μάλλον δεν το ξέραμε, αλλά ευτυχώς έστω και αργά το μάθαμε: αγοράζοντας όπλα! Πολλά όπλα
Όπως στο μπάσκετ, έτσι και στην πολιτική, ισοπαλίες δεν υπάρχουν. Ή κερδίζεις ή χάνεις από ένα γεγονός, μία εξέλιξη, μία εμφάνιση. Ακόμα κι αν με κάποιο περίεργο μέτρο, καταφέρει κάποιος να πει ότι, ναι, οι πολιτικοί αρχηγοί βγήκαν από τη ΔΕΘ, όπως ακριβώς μπήκαν, - χωρίς αλλαγή συσχετισμών δηλαδή -, θα υπάρχει ο καταλυτικός παράγοντας του πολιτικού χρόνου, που κυλάει και καθορίζει σημαντικά την εξίσωση στο πολιτικό παιχνίδι.
Για όσους στο Κίνημα Αλλαγής δεν το είχαν καταλάβει μέχρι τα τώρα, ο Μητσοτάκης το είπε όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν από το βήμα της ΔΕΘ: Η ΝΔ με τις δικές του επιλογές, «εκφράζει όλο το πολιτικό φάσμα από τα Δεξιά μέχρι το Κέντρο και την Κεντροαριστερά». Αν ήταν σε ελληνική ταινία θα μπορούσε να πει, κοιτάζοντας προς τη Χαριλάου Τρικούπη πάντα, «θα σας εξαφανίσουμε»!!!
Με αφορμή το αντιπολιτευτικό κρεσέντο, στο οποίο επιδίδεται εδώ και κάποιο καιρό, αλλά κυρίως τον τελευταίο μήνα, διαπιστώνω ότι το Κίνημα Αλλαγής έχει μπει στο στόχαστρο παραγόντων και δημοσιολογούντων, εκ δεξιών του
Οι ανασχηματισμοί συνήθως δείχνουν την πολιτική ισχύ που έχει τη συγκεκριμένη περίοδο ένας πρωθυπουργός και σε ποιο πολιτικό σημείο είναι μία κυβέρνηση. Εάν δηλαδή έχει αντοχές, έχει ευρύτερη αποδοχή ή όχι, εάν προχωρά απρόσκοπτη, παλινωδεί ή παρουσιάζει πισωγυρίσματα.