Γιάννης Μακρυγιάννης

Σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν υπάρχει σωσμός. Εάν αυτή η χώρα έχει κάποια προοπτική να αποκτήσει μία στοιχειώδη οργάνωση. Να φτάσει στο σημείο να διαθέτει κράτος, αποτελεσματικό κράτος. Να μην ταλαιπωρούνται οι πολίτες της για τους λάθος λόγους, να μην πληρώνουν την ανικανότητα και την αδιαφορία των εξουσιών.

Καταντάει φάρσα τελικά, όταν δεν είναι σκέτη τραγωδία. Η επανάληψη της ιστορίας ακολουθεί ένα σισύφειο μοντέλο.

Αυτή η κυβέρνηση υποσχέθηκε να φτιάξει ένα σύγχρονο κράτος. Ένα κανονικό κράτος. Με επιτελικούς «αρίστους», που δεν θα κάνουν τα τραγικά λάθη προηγούμενων. Και τι «κατάφερε»; Να μοιάζει ως ένα θλιβερό ριμέικ των πιο ανίκανων εκδοχών κάθε μεταπολιτευτικής διακυβέρνησης.

Το συμπέρασμα δεν συνάγεται προφανώς από μία περίπτωση – την περίπτωση της τωρινής κακοκαιρίας. Είχαν προηγηθεί οι φωτιές του καλοκαιριού, η «Μήδεια» και πολλά άλλα. Αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο.

Ήταν μίας μέρας χιόνι! Μίας μέρας. Η Πολιτεία είχε πολλά μέσα να αντιμετωπίσει την κακοκαιρία. Αν δεν είχε, πάλι ευθύνη δική της είναι, αλλά είχε. Οι μετεωρολόγοι την είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως και επαρκώς. Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί περί του αντιθέτου είναι μόνο για λύπηση, όχι για σοβαρή κουβέντα.

Τι όφειλαν να κάνουν; Απλά πράγματα. Να μάθουν από προηγούμενα παθήματα, να σκεφτούν με την κοινή λογική και να συντονιστούν. Προφανώς, κανείς δεν θα είχε την απαίτηση να παραμείνει κάθε δρομάκι ανοιχτό. Αλίμονο. Αλλά να κλείσουν οι κεντρικοί οδικοί άξονες της πρωτεύουσας και να συμβεί αυτό που συνέβη στην Αττική Οδό, δεν το περίμενε κανείς. Να διαλύεται η οικονομία, η κοινωνία και να δίνεται η μία αργία μετά την άλλη επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρατήσει τους μεγάλους αστικούς δρόμους ανοιχτούς, είναι τεράστια ήττα.

Ψάχνεις να βρεις που είναι τα αριστεία και τα επιτελικά κράτη και βλέπεις μόνο χιόνι.

Ο πολυδιαφημισμένος Στυλιανίδης δεν έχει καταλάβει ο άνθρωπος ούτε που έχει μπλέξει – τι του ανέθεσαν του έρμου να συντονίσει αμέτρητους φορείς και ανθρώπους; Ακόμα φτιάχνουμε το υπουργείο, δήλωσε αμήχανος – φτιάξτο, οι πολίτες τι φταίνε όμως; Μου φαίνεται αδιανόητο να επιχειρήσει να περάσει με αυτόν επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας το καλοκαίρι ο Μητσοτάκης. Αργά ή γρήγορα (ίσως και σήμερα;) βλέπω να βρίσκεται εκτός.

Για την Τροχαία τι να πει κανείς; Μία απλή συνεννόηση όφειλε να κάνει με κάθε εμπλεκόμενο φορέα (και με την Αττική Οδό) και δεν την έκανε. «Έσωσε» την εθνική οδό και διέλυσε το αστικό οδικό δίκτυο, αυτό έκανε. Η τροχαία ανήκει κάπου ή μόνη της τα αποφασίζει (και τα κάνει μαντάρα) όλα;

Είπαν για τον στρατό. Από τις 7 το απόγευμα της Δευτέρας το είπαν ότι θα ξεκινούσε τον απεγκλωβισμό των οδηγών στην Αττική Οδό. Οι πρώτοι στρατιώτες έφτασαν στο πεδίο στις 4 τα ξημερώματα. Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να σηκώσουν Ραφάλ.

Οι Βορίδης - Πέτσας μόλις άκουσαν την Κυριακή το απόγευμα την πρόγνωση του καιρού γιατί δεν κινήθηκαν πιο αποφασιστικά, με περιορισμό των λειτουργιών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα; Εκείνη ήταν η κρίσιμη μέρα, όχι η σημερινή.

Ο Καραμανλής των Μεταφορών, είναι κάτι σαν τον Φαντομά. Ούτε το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν κατάφερε να κρατήσει. Για την ηλεκτροδότηση είναι σαν να παίζουμε το ίδιο έργο διαρκώς.

Δεν μιλώ για τη φούσκα μεγέθους αερόστατου που ακούει στο όνομα Πατούλης. Όλο φρου φρου κι αρώματα ο περιφερειάρχης, που παριστάνει τον τοπικό πρωθυπουργό και ζει και αναπνέει πιστεύοντας ότι θα γίνει και κανονικός πρωθυπουργός, μόνο και μόνο επειδή είναι καλός στην επικοινωνία, όπως νομίζει. Δική του ευθύνη ήταν που «χάθηκαν» οδικοί άξονες, όπως η Μεσογείων, η Κατεχάκη και άλλοι στο κέντρο της Αθήνας.

Αλήθεια, όλο αυτό θα φύγει χωρίς καμία παραίτηση πολιτικού υπεύθυνου;

ΥΓ: Το δόγμα «τα πάντα στους ιδιώτες» εκτέθηκε για μία ακόμα φορά. Δεν είναι οι ιδιώτες δια πάσα νόσο, αν και για πάσα μαλακία τους βλέπω ικανότατους.