Γιάννης Μακρυγιάννης

Η μία, εύκολη για τους αρμόδιους, απάντηση είναι ότι φταίνε οι ανεμβολίαστοι. Ως ένα βαθμό έχουν δίκιο. Αλλά αυτούς τους ανεμβολίαστους ή ένα σημαντικό μέρος των αρνητών, δεν «χαϊδεύει» η κυβέρνηση όταν τους αφήνει να κάνουν όσα κάνουν στις εκκλησίες; Χωρίς μέτρα, χωρίς ελέγχους, χωρίς αιδώ.

Η απάντηση «φταίνε οι ανεμβολίαστοι» και η παιδαριώδης όσο και επικίνδυνη θεωρία ότι πρόκειται για «πανδημία που αφορά στους ανεμβολίαστους», υπηρετεί επικοινωνιακές και πολιτικές επιδιώξεις, αλά δεν έχει καμία επιστημονική βάση. Κολλάνε, αρρωσταίνουν και διασωληνώνονται και εμβολιασμένοι – ενίοτε πεθαίνουν κιόλας. Εντός των στατιστικών προβλέψεων θα πει κάποιος. Ναι, αλλά καθίστε να δείτε πόσο αλλάζουν, δυστυχώς προς το χειρότερο, κάθε φορά οι στατιστικές προβλέψεις.

Προφανώς έχει σημασία το ποσοστό εμβολιασμένων. Αλλά φταίνε αποκλειστικά οι ανεμβολίαστοι; Ή μήπως συμβαίνει και κάτι άλλο;

Με εμβολιασμένο πλήρως το 69,8% του ενήλικου πληθυσμού, πώς γίνεται να φλερτάρουμε με τα υψηλά ρεκόρ όταν στη χώρα δεν υπήρχε ούτε ένας εμβολιασμένος; Με 7 στους 10 εμβολιασμένους, γιατί είμαστε πάνω από τους μισούς διασωληνωμένους, απ’ όσους είχαμε όταν δεν είχε ξεκινήσει καν το πρόγραμμα εμβολιασμού;

Με τη λογική όσων επιμένουν ότι μόνο το εμβόλιο καθορίζει την πορεία της πανδημίας, τότε θα έπρεπε να έχουμε τις αντίστοιχες αναλογίες, που προκύπτουν από τα ποσοστά των εμβολιασμένων: όχι πάνω από 1200-155 κρούσματα, όχι περισσότερους από 200 διασωλημένους και όχι πάνω από 20 νεκρούς την ημέρα.

Ίσως η απάντηση που γυρεύουμε να είναι στα λόγια του David Nabarro, ο οποίος είναι αξιωματούχος του Π.Ο.Υ., εντεταλμένος του ΟΗΕ για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης στην Ευρώπη: «Νομίζω ότι οποιαδήποτε χώρα αποφασίζει να βασιστεί αποκλειστικά στο εμβόλιο και όχι σε άλλα μέτρα δημόσιας υγείας, παραπλανά τον λαό της», λέει και επισημαίνει ως αιτίες της νέας έξαρσης τα συγκεχυμένα μηνύματα που στέλνουν στον κόσμο τους οι πολιτικές ηγεσίες και την έλλειψη στοχευμένης επικοινωνίας Δημόσιας Υγείας και Διαχείρισης Υγειονομικής Κρίσης.

Εδώ λοιπόν, αφήνουν ανεξέλεγκτη την μετάδοση του ιού, με την περίφημη «απελευθέρωση» των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Κανένας έλεγχος, κανένα ουσιαστικό μέτρο δημόσιας υγείας, ελλιπές σύστημα επιδημιολογικής επιτήρησης, μηδαμινή στήριξη, εάν όχι και αποδυνάμωση μέσα στην πανδημία του δημόσιου συστήματος υγείας.

Σύμφωνοι ότι οι εμβολιασμοί είναι πιο χαμηλά από το μέσο όρο της Ευρώπης και αυτό συμβάλει ως ένα βαθμό στο να είμαστε από τις χειρότερες χώρες του δυτικού κόσμου στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Αλλά την ίδια ώρα λείπει μία ολοκληρωμένη πολιτική δημόσιας υγείας.

Όσο για το εμβόλιο; Δυστυχώς, αυτός είναι ο λαός – και όσο καλοπιάνουν κοινωνικές ομάδες, όπως τους θρησκευόμενους αρνητές, που είναι μεγάλη πληγή για τον μη εμβολιασμό, θα το κάνουν χειρότερο. Βλέπετε, η κυβέρνηση δεν κυβερνά τους Πορτογάλους, ούτε τους Νορβηγούς (έχουν πάνω από 90% εμβολιασμένους) – αλλά τους Έλληνες. Και τους Έλληνες πρέπει να καθοδηγήσει και να προστατέψει. Της αρέσει, δεν της αρέσει. Διότι δεν έχει εφευρεθεί ακόμα σύστημα μία κυβέρνηση να εκλέγεται από έναν λαό και να θέλει να κυβερνήσει άλλο λαό, που να τρέχει να κάνει εμβόλιο από μόνος του. Εκτός κι αν βλέπουν ως «λύση» για την ανοσία της αγέλης, το να νοσήσουν όλοι!