Γιάννης Μακρυγιάννης

Η νίκη στην κούρσα της ηγεσίας ήταν πιο εύκολη απ’ ό,τι αναμενόταν. Αποδεικνύεται ότι το αίτημα της ανανέωσης ήταν πολύ πιεστικό. Ειδικά από την ώρα που μπήκε στο κάδρο ο Γιώργος Παπανδρέου. Η «απειλή», ο κίνδυνος να επιστρέψει ο χώρος σε ένα κυνήγι του παρελθόντος, να αναδυθούν εσώψυχα και να βυθιστεί σε μία θλιβερή ομφαλοσκόπηση για την πρόσφατη τραγική ιστορία του, ώθησε τον κόσμο να πάει με μεγαλύτερη δυναμική στον εκπρόσωπο της νέας γενιάς. Ο Γιώργος τρόμαξε τους ανθρώπους της παράταξης και γι’ αυτό η εμφάνισή του κινητοποίησε τόσες πολλές δυνάμεις. Μόνο, που τις κινητοποίησε για να τον καταψηφίσουν, όχι για να τον ψηφίσουν – εκεί έγινε ένα μπέρδεμα, που κάποιοι το κατάλαβαν αργά.

Ο κόσμος ήταν (και είναι) κουρασμένος με το ρόλο του κομπάρσου, που έχει η κεντροαριστερά στο πολιτικό σκηνικό. Και αναζήτησε μια βαθιά τομή, μία μεγάλη αλλαγή, έστω κι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης κατηγορήθηκε για ασάφειες και εμφανίστηκε ως επιλογή ρίσκου.

Το θέμα για τον ευρωβουλευτή είναι από δω και πέρα. Πώς θα αξιοποιήσει την εντολή, σε πολιτική ισχύ και χρόνο, που πήρε από τη συντριπτική πλειοψηφία της παράταξής του.

Το ΚΙΝΑΛ έχει δομικό πολιτικό πρόβλημα. Κινείται ανάμεσα στις δύο ισχυρές δυνάμεις του δικομματισμού και πρέπει να βρει ζωτικό χώρο. Αυτό είναι εύκολο να το λέει κάποιος, αλλά δύσκολο να το πετύχει. Σε συνθήκες χαλαρής πολιτικής αντιπαράθεσης, υπάρχουν ελπίδες. Αλλά σε συνθήκες ακραίας όξυνσης και «τελικών επιλογών», όπως θα είναι οι εκλογές, μετά από εκείνες της απλής αναλογικής, για τη κυβερνητική λύση που θα θέλει ο τόπος, τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα.

Ο Μητσοτάκης κυβερνά και έχει τον δημοσκοπικό αέρα να εμφανίζεται ως το φαβορί να κερδίσει τις εκλογές και ο Τσίπρας είναι αξιωματική αντιπολίτευση και εκείνος που μπορεί να παρουσιάσει, με τα σημερινή δεδομένα, εναλλακτική κυβερνητική λύση. Δύσκολη εξίσωση για κάθε κόμμα που ακολουθεί.

Όπως δείχνουν τα χθεσινά αποτελέσματα, κάποιες δυνάμεις που ήθελαν τον Παπανδρέου, αναχώρησαν ήδη για άλλες πολιτείες – εξ ου και ο πρώην πρωθυπουργός δεν έλαβε ούτε τις ψήφους της πρώτης Κυριακής. Δεν είναι βέβαιο ότι ψηφοφόροι με κεντροδεξιές τάσεις ικανοποιήθηκαν από το αποτέλεσμα. Άρα πρέπει να εκτιμηθεί η όποια φυγόκεντρη τάση. Και μετά να υπολογιστεί τι θα φέρει ή τι μπορεί να φέρει ο Ανδρουλάκης στην παράταξη.

Η νέα γενιά που αναλαμβάνει το τιμόνι του ΚΙΝΑΛ θέλει χρόνο και ασκήσεις προσαρμογής. Δεν θα είναι εύκολο. Ούτε είναι δεδομένη η καλή προαίρεση με την οποία θα αντιμετωπιστεί η νέα ηγεσία σε βάθος χρόνου. Έχει βέβαια την ορμή, το πάθος και τη μεθοδικότητα, όπως έδειξε η πολυετής διαδρομή προς την αρχηγία, να ανταπεξέλθει σε προκλήσεις.

Αλλά μην ξεγελαστούν με τη νίκη επί του παρελθόντος. Οι δύσκολες μάχες είναι στο μέλλον.