Ζωή σε 7 τ.μ.: Ο δάσκαλος που επέλεξε ένα τροχόσπιτο για να ζει

Ο Αντόνιο Ντομένεκ, δάσκαλος δημοτικού, ζει τα τελευταία έξι χρόνια σε ένα τροχόσπιτο μόλις 7 τετραγωνικών μέτρων. «Το να βρεις σήμερα ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα είναι σκέτη τρέλα», λέει, συνοψίζοντας μια πραγματικότητα που βιώνουν πλέον χιλιάδες Ευρωπαίοι. Αποφασισμένος να αποκτήσει αυτονομία χωρίς να επιβαρύνει τον ήδη πιεσμένο προϋπολογισμό του, άφησε πίσω του τη συγκατοίκηση και επέλεξε την πιο οικονομική λύση: ένα μικρό, κινητό σπίτι κοντά στην εργασία του.

Η επιλογή του δεν είναι τυχαία. Η στεγαστική κρίση αναδεικνύεται τους τελευταίους μήνες ως η μεγαλύτερη ανησυχία των πολιτών, σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Κοινωνιολογικών Ερευνών (CIS). Σχεδόν το 40% των Ισπανών δηλώνουν ότι ανησυχούν πρωτίστως για την πρόσβαση σε κατοικία - ποσοστό που έχει διπλασιαστεί μέσα σε έναν χρόνο και ξεπερνά τα επίπεδα ανησυχίας για την οικονομία, τη μετανάστευση ή την πολιτική κατάσταση.

Τα στοιχεία της αγοράς επιβεβαιώνουν την πίεση: σε διάστημα ενός έτους, οι τιμές πώλησης κατοικιών αυξήθηκαν κατά 15,7%, ενώ τα ενοίκια ενισχύθηκαν κατά 11%. Σε αστικά κέντρα όπως η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη, το κόστος ενοικίασης φτάνει τα 20 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, σύμφωνα με τη Metrópoli, γεγονός που μετατρέπει την κατοικία σε πολυτέλεια για μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η έλλειψη διαθέσιμων ακινήτων, που εκτιμάται μεταξύ 400.000 και 700.000 μονάδων, εντείνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα και στρέφει ολοένα και περισσότερους προς εναλλακτικές λύσεις, από προκατασκευασμένα σπίτια μέχρι τροχόσπιτα.

Ο Αντόνιο ανήκει σε αυτή τη νέα κατηγορία πολιτών που αναζητούν βιώσιμες λύσεις έξω από το παραδοσιακό στεγαστικό μοντέλο. Μιλώντας στην εφημερίδα «El Análisis: Diario de la Noche», περιγράφει πως, μόλις ξεκίνησε ως αναπληρωτής δάσκαλος, αντιλήφθηκε ότι θα μετακινείται από σχολείο σε σχολείο σε όλη την Κοινότητα της Μαδρίτης. Η προοπτική να ξοδεύει ώρες στις μετακινήσεις και να διαθέτει μεγάλο μέρος του μισθού του για ενοίκιο, τον οδήγησε στο τροχόσπιτο. «Ήθελα να είμαι κοντά στη δουλειά μου, όχι να περνάω δύο ώρες κάθε μέρα στον δρόμο», λέει.

Παρότι υπογραμμίζει ότι η επιλογή του ήταν συνειδητή, δεν κρύβει την αγανάκτησή του για τη στεγαστική πραγματικότητα. Το κυνήγι ενός «αξιοπρεπούς» και οικονομικά προσιτού διαμερίσματος, όπως λέει, μοιάζει όλο και περισσότερο με αναζήτηση «κάτι αστείου». Την ίδια ώρα, εμφανίζεται ήρεμος για τις συνθήκες διαβίωσης στο τροχόσπιτο. «Πριν ξεκινήσω, έψαξα προσεκτικά τις περιοχές όπου θα μπορούσα να σταθμεύω με ασφάλεια. Ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα. Το καλοκαίρι ταξιδεύω σε όλη την Ισπανία και μέχρι σήμερα όλα έχουν κυλήσει ομαλά. Ήμουν τυχερός», σημειώνει.

www.gazzetta.gr