Η πιο… τζαζ γιορτή του χρόνου έφτασε.
Τις γιορτές οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε εκείνους που συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα και βιώνουν την καθημερινότητα χωρίς να περιμένουν κάτι και σε εκείνους που τις μισές (ίσως και όλες) ημέρες του Δεκεμβρίου ζουν σε άκρως χριστουγεννιάτικο mood. Δεν θα αναφερθούμε στην πρώτη κατηγορία των φίλων μας, καθώς το countdown για την πιο αγαπησιάρικη γιορτή του χρόνου έχει μπει ήδη σε τροχιά μέτρησης, επομένως οι δεύτεροι προσελκύουν δικαιωματικά την προσοχή μας.
Αυτή λοιπόν η μερίδα του κόσμου, με το που γυρίσει η σελίδα στο ημερολόγιο και δείξει την πρώτη ημέρα του δωδέκατου και τελευταίου μήνα του έτους, κάνει switch on και τα αλλάζει όλα. Διάθεση, ντύσιμο, επιλογές στις εξόδους, τις
ταινίες και εννοείται στη
μουσική. Η playlist στο κινητό τους παίζει μόνο γιορτινά τραγούδια που έχουν μείνει στην ιστορία και όσο οι μέρες περνούν, αυτού του είδους τα soundrtracks ακούγονται από οποιοδήποτε ηχείο μπορείς να φανταστείς. Από τα
ακουστικά που συνδέουν στο smartphone ενώ ψάχνουν στην αγορά χριστουγεννιάτικα δώρα, και τις
ηχομπάρες που τραντάζουν όλο το σπίτι, μέχρι τα
ηχεία που χωρούν στην παλάμη του χεριού και τα κουβαλούν μαζί τους στη δουλειά.
Όλοι έχουμε έστω ένα φίλο που σε κάθε γιορτινό σουαρέ αφήνει τους ήχους από τα σαξόφωνα να δώσουν ρυθμό στις συζητήσεις και στα ενδιάμεσα κενά να μας παρασύρουν σε γρήγορα φλασάκια σκέψεων (ερωτικών -μελαγχολικών - γλυκών - ονειροπόλων).
Σίγουρα θα σου έρθει στο μυαλό κάποιος συγγενής που στα εθιμοτυπικά οικογενειακά τραπέζια θα βαλθεί να σε ταξιδέψει με τρομπέτες σαν του Miles Davis και του Chet Baker, όσο σου διηγείται ιστορίες δίπλα στο τζάκι.
Είναι πολύ πιθανό να ανακαλέσεις στη μνήμη σου τον συνάδελφο (πρώην ή νυν) που επιμένει κάθε χρόνο τέτοια εποχή να συνοδεύει τη δουλειά στο γραφείο με jazz κομμάτια (playlist που ενδέχεται να παίζει στο repeat για πάνω από οχτώ ώρες).
Αλήθεια όμως, είτε αλλάζεις είτε όχι το modus vivendi αυτές τις ημέρες, υπήρξε στιγμή που άκουσες το «Fly me to the moon», το «New York, New York», το «You Make Me Feel So Young» ή το «I Got You Under My Skin» του Frank Sinatra και να μην σε «κατέκτησε» έστω και για λίγα λεπτά η τζαζ μελωδία;
Χαμήλωσε τον φωτισμό, βάλε σε ένα «αθώο» χαμηλό, βαρύ, χοντρό ποτήρι το αγαπημένο σου ουίσκι και «ντύσε» το σπίτι σου με ήχους από πιάνο, κιθάρα, κοντραμπάσο και κρουστά. Θα μείνεις έκπληκτος από την... αλά Νέα Ορλεάνη ατμόσφαιρα που αυτόματα δημιουργείται. Θα είναι σαν να ταξιδεύεις με τη χρονομηχανή και να μεταφέρεσαι σε κάποιο απαγορευμένα γοητευτικό, speakeasy κόσμο. Σαν εκείνον της αμερικανικής κουλτούρας των 20's που σέρβιρε γουλιές του βασιλιά των αποσταγμάτων, σε υπόγειους, κρυμμένους χώρους.
Αν στο σκηνικό προσθέσεις καλό φαγητό και μια παρέα αγαπημένων σου προσώπων, τότε ο χώρος σου μπορεί και επίσημα να ονομαστεί «σπίτι». Δεν μοιάζει άδειο, δεν είναι βαρετό, δεν του λείπει τίποτα. Με μόλις τέσσερα «συστατικά» (μουσική, φίλοι, φαγητό, ποτό) η συνταγή έδεσε για τα καλά και ξαφνικά μπήκες σε χριστουγεννιάτικο mood αβίαστα, χωρίς καν να το καταλάβεις. Και εδώ που τα λέμε αξίζει…
Λοιπόν, δεν ανεβάζεις λίγο παραπάνω το volume αυτές τις γιορτές;
