Συναντιόμαστε στο Μοσχάτο, στο στούντιο όπου ο Γιάννης Πλούταρχος ηχογραφεί τα νέα του τραγούδια. Πιάνει την κιθάρα του και παίζει ένα από τα καινούρια του κομμάτια. Ατμοσφαιρική, ρομαντική μουσική και στίχος όλο συναίσθημα, κλασικός Πλούταρχος. Όμως δεν έχει ακόμη αποφασίσει αν θα μπει στο νέο του cd, όπως λέει. Άλλωστε, η επιλογή για τα κομμάτια του δίσκου τώρα γίνεται – παράλληλα με τις εμφανίσεις του Γιάννη στο θέατρο Παλλάς, σε ένα μουσικό αφιέρωμα με τίτλο «Ο Γιάννης Πλούταρχος Τραγουδάει Μίμη Πλέσσα». «Ο Μίμης είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες και από τους καλύτερους τζαζίστες, βραβευμένος και στο εξωτερικό, κάτι που δεν είναι γνωστό. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος και είμαι πολύ συγκινημένος, γιατί έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια του και τώρα συνεργάζομαι μαζί του ερμηνεύοντας κάποια από αυτά». Η είδηση για τη συνεργασία των δύο καλλιτεχνών ήρθε σαν φυσική εξέλιξη. «Εδώ και χρόνια, ο κόσμος με έχει ταυτίσει με τη δεκαετία του ’60-’70 και αυτό συνέβη επειδή είμαι νοσταλγός εκείνης της εποχής μουσικά. Επίσης, στα πρώτα μου βήματα με είχαν ταυτίσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο, ο οποίος είχε ερμηνεύσει πολλά τραγούδια του Μίμη. Έχω την εντύπωση πως ο κόσμος περίμενε τη συνεργασία μου με τον Μίμη» λέει.
Ο Γιάννης Πλούταρχος εμφανίστηκε πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όμως αίσθηση έκανε στις αρχές του 2000 με το άλμπουμ Μικρές Φωτογραφίες. «Είχε ρομαντικό ήχο και αρκετά χασάπικα, με αποτέλεσμα να κερδίσω μια θέση στην καρδιά του κόσμου. Μου αρέσει να ερμηνεύω τη ρομαντική πλευρά του ήρωα» λέει.
Η πορεία μέχρι σήμερα έκρυβε περισσότερες χαρές ή απογοητεύσεις; «Κρατάω μόνο τις χαρές. Και οι λύπες είναι σπουδαίες, γιατί μαθαίνεις, όμως προτιμώ να κρατάω μόνο τις χαρές. Έχω φάει και χαστούκια. Για μένα η δουλειά μου είναι η ωραιότερη, όμως είναι δύσκολη, καθώς έρχεσαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Αυτό προσευχόμουν και ακούστηκε. Ό,τι έχω ζητήσει από τον Θεό μού το έχει προσφέρει. Έχω την αίσθηση πως, όταν ζητάς κάτι με πολλή αγάπη, σου το δίνει» εξομολογείται.
Φοβήθηκε μήπως κριτικάρουν την απόφασή του να αφήσει για λίγο τις νυχτερινές πίστες και να εμφανιστεί στο θέατρο Παλλάς; «Το τραγούδι υπάρχει παντού και δεν βάζω ταμπέλα στους χώρους. Δεν αλλάζω δρόμο, δεν κάνω θεατρικό ή μιούζικαλ. Τραγουδάω αγαπημένα τραγούδια, με τα οποία μεγαλώσαμε, και μάλιστα τα νυχτερινά κέντρα στο δεύτερο πρόγραμμά τους στηρίζονται σ’ αυτά. Η διαφορά είναι πως θα τραγουδήσω νωρίτερα και μπορεί να έρθει να μας δει κόσμος που δεν ξενυχτάει» λέει.
Δεν μπορώ να ξεχάσω πως στο νυχτερινό κέντρο Θέα, όπου εμφανιζόταν μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, ο κόσμος περίμενε υπομονετικά στην ουρά μπροστά στο καμαρίνι του μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, προκειμένου να τον δουν από κοντά και να βγάλουν μια φωτογραφία. «Πώς να μην αγαπάω και να μη σέβομαι αυτό τον κόσμο, που κάθεται ατελείωτες ώρες έξω από το καμαρίνι μέχρι να μπει μέσα; Θεωρώ πως είναι πολύ μεγάλη υποχρέωση του καλλιτέχνη να μιλάει με τον κόσμο. Ακούω τον κόσμο γιατί με αγαπάει και αυτή η αγάπη που μου δείχνει είναι μεγάλη και σπουδαία για μένα» σχολιάζει με χαμόγελο.
Υπήρξαν στιγμές στην επαγγελματική του πορεία που έχασε τον Γιάννη; «Ποτέ δεν έχασα τον Γιάννη! Είναι ένας σκληρός αγώνας, γιατί είχα να παλέψω με τα πάθη μου, αλλά μέχρι στιγμής είμαι καλός μαχητής. Καταπολέμησα ο ίδιος τα πάθη μου και μπόρεσα να επιβληθώ στον εαυτό μου» παραδέχεται.
Προσωπικά δεδομένα
Η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του. «Είναι τόσο όμορφο αυτό που έχω δημιουργήσει, που δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να ξεπουλήσω την ίδια μου τη δημιουργία. Χαλιναγώγησα τα πάθη μου. Αυτό που έχω δημιουργήσει είναι τόσο σπουδαίο, που δεν μπορεί να με επηρεάσει κανένα πάθος και να αντικαταστήσω τα πρόσωπα των παιδιών μου, της γυναίκας μου και όσων αγαπάω, γιατί έχω παλέψει με τόσο κόπο για αυτά. Το κρατάω με νύχια και δόντια και με πολλή αγάπη... Ίσως είναι αυτός ο λόγος που ο κόσμος με αγαπάει» λέει ο Γιάννης Πλούταρχος.
Και οι... σειρήνες δεν τον επηρέασαν όλα αυτά τα χρόνια; «Αυτό που σου είπα, ότι πολέμησα τα πάθη μου, είναι σημαντικό, γιατί μέσα σε αυτή τη δουλειά έχεις πολλές προκλήσεις και είμαι μια χαρά... αρσενικότατος. Όμως, εκεί βάζεις φρένο και λες “τι θέλω να κάνω στη ζωή μου και πώς θέλω να ζήσω;”. Ειλικρινά δεν βάζω κανένα πάθος πάνω από αυτό που έχω δημιουργήσει» παραδέχεται.
Ακριβώς είκοσι χρόνια πριν και μόλις 23 ετών γνώρισε τη Μαρία. Αλήθεια, τότε είχε διαισθανθεί πως θα γινόταν η γυναίκα της ζωής του; «Ναι, το είχα καταλάβει, και μάλιστα της είχα πει “Θα είσαι η γυναίκα μου”. Με κέρδισε ο άνθρωπος που είδα» λέει.
Η προσωπική ζωή του ζευγαριού δεν είναι γνωστή, γι’ αυτό κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, στον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους. «Δεν ξεκίνησε κάτι δυνατό με πολύ πάθος, που να μην μπορώ να το ελέγξω. Ξεκίνησε με πολύ ωραίο τρόπο, πικραμένοι και οι δύο από διάφορα πράγματα, και ενώσαμε τις μοναξιές μας. Μέσα σε μια διαδρομή που κάναμε, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, είπαμε ο ένας στον άλλο όλη μας τη ζωή και από τότε είμαστε μαζί. Σε εκείνο το ταξίδι είπαμε τα πάντα, και τα καλά και τα άσχημα. Ήταν σαν να μιλούσαμε στον καθρέφτη και είπαμε ό,τι βιώσαμε, ό,τι αισθανθήκαμε και τι αναζητούσαμε. Στάθηκα τυχερός! Θυμάμαι ακόμη το αγροτικάκι που είχα εκείνη την περίοδο, το οποίο δεν είχε καθίσματα, ήταν τρακαρισμένο από παντού, και μάλιστα ντρεπόμουν να το παρουσιάσω στη Μαρία. Μετά από ένα μήνα, της είπα ότι είχα αυτοκίνητο» λέει νοσταλγικά για την εποχή που την κυκλοφορούσε με ταξί.
Αλήθεια, πώς είναι η ζωή στο σπίτι με πέντε παιδιά; «Γίνεται χαμός στο σπίτι. Τα παιδιά μου είναι από 16 μέχρι 3 ετών. Η αλήθεια είναι πως μέσα από τα παιδιά μαθαίνω κι εγώ. Μιλάνε τόσο αυθόρμητα, που σου λένε μεγάλες αλήθειες και συνήθως σε αποστομώνουν με τις απαντήσεις που δίνουν. Η ζωή είναι όμορφη, με τις χαρές και τις πίκρες της» αναφέρει.
Ωστόσο, προφυλάσσει την οικογένειά του από τη δημοσιότητα. «Αν πουλήσεις την προσωπική σου ζωή, παύει να είναι προσωπική. Μετά λέγεται “κέντρο διερχομένων”» απαντάει.
Υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουμε για τον Γιάννη Πλούταρχο; «Ό,τι είμαι ο κόσμος το γνωρίζει. Και ίσως αυτή είναι η επιτυχία μου. Δεν βλέπουν δύο ανθρώπους. Αυτός που είμαι πάνω στην πίστα είμαι και όταν κατεβαίνω...» εξομολογείται στο People.
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
