Σμαράγδα Καρύδη-Θοδωρής Αθερίδης: Ξανά μαζί «Από έρωτα»

Ήταν Πάσχα του 2004, όταν βγήκα συγκλονισμένος από το θέατρο Εγνατία της Θεσσαλονίκης, έχοντας δει την παράσταση Από Έρωτα, που, μετά τη μεγάλη επιτυχία της στην Αθήνα, είχε μετακομίσει προσωρινά στη συμπρωτεύουσα. Ο Θοδω­ρής Αθερίδης, η Σμαράγδα Καρύδη και η Αλίνα Κωτσοβούλου πρωταγωνιστού­σαν σε μια πολύ δυνατή ιστορία αγάπης που σε έκανε να κλαις και να γελάς.

Στον Πειραιά, σε ένα όμορφο σπίτι που βλέπει θάλασσα, η Θοδωρής, η Σμα­ράγδα, η Παναγιώτα Βλαντή και ο Γιώρ­γος Χρυσοστόμου κάνουν τα τελευταία γυρίσματα, γιατί το Από Έρωτα γίνεται ταινία, σε παραγωγή του Κώστα Λα­μπρόπουλου και διανομή από τη Village.



«Θυμάμαι δύο νεαρά αγοράκια, φιλα­ράκια, μετά την παράσταση, να έρχονται συγκινημένα στο καμαρίνι μου και απλώ­νοντας το χέρι να μου λένε: «Δώσε τώρα τα 20 ευρώ για το ουίσκι που θα πάμε να τσακίσουμε». Έχω την αίσθηση ότι ειδικά τις ραγισμένες καρδιές θα τις αγγίξει και θα τις ταξιδέψει η ταινία, καθώς διαχειρί­ζεται την απώλεια του έρωτα. Από έρωτα αξίζει κανείς να πάθει τα πάντα, γιατί όταν πονάς, οι άλλοι σε ζηλεύουν και λένε ότι εσύ ζεις. Θυμάμαι, ξέρεις, ότι ήμουν με ένα φίλο μου και προσπαθούσα να διαχειριστώ ένα χωρισμό μου. Μου είπε, τότε, ότι με ζηλεύει, γιατί αυτό που ένιωθα δεν το είχε νιώσει ποτέ. Τότε διέγνωσα την αναπηρία του. Αν δεν ερωτευτείς, χάνεις κάτι σημαντικό από τη ζωή σου» λέει ο δημιουργός της ταινίας, Θοδωρής Αθερί­δης, στο People. Τον ρωτάω εάν αυτό το έργο του είναι και το πιο αγαπημένο του. «Δεν είναι ότι το αγαπάω πιο πολύ από τα άλλα, αλλά υπάρχει κόσμος που το έχει λατρέψει. Όλα τα υπόλοιπα έργα μου εί­ναι κωμωδίες. Από την αρχή, πάντως, η αδελφή μου μου, Ρένα, επέμενε ότι αυτό πρέπει να γίνει ταινία και μάλιστα από τον Luc Besson, θεωρώντας ότι μπορεί να παί­ζουμε και σφαλιάρες μαζί του, επειδή γίναμε όλοι αναγνωρίσιμοι. Ο Τζώνυ Κα­λημέρης, που τότε ήταν με τον Αντώνη Καφετζόπουλο στην Bad Movies, μου είχε προτείνει να το κάνουμε ταινία. Τελικά, προηγήθηκε το Μια Μέλισσα τον Αύγου­στο» συνεχίζει ο Θοδωρής.

Εκτός από σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ο Θοδωρής είναι ο Αντώνης Γκαλιμάνης στην ταινία, ο οποίος ετοιμάζεται να παντρευ­τεί τη Μολδαβή νοσηλεύτρια Νατάσσα (Παναγιώτα Βλαντή), όταν τον επισκέ­πτεται αιφνιδιαστικά στο σπίτι η Άννα (Σμαράγδα Καρύδη), μια δημοσιογρά­φος, με την οποία είχε σχέση στο παρελ­θόν. Η Παναγιώτα Βλαντή είναι ενθουσιασμένη που επιτέλους ξανακάνει σινεμά και συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Θοδωρή. «Υπήρχε ένα καλλιτε­χνικό φλερτ με τον Θοδωρή. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θα κάνει ταινία το πρώτο του θεατρικό έργο. Εγώ στο θέ­ατρο δεν το είχα δει. Μας είχαν προτείνει με τον Θοδωρή μια δουλειά στον ΑΝΤ1 πριν από καιρό, μετά τα Μαύρα Μεσάνυ­χτα, και είχαμε δεχτεί και οι δύο. Δεν έγινε όμως τελικά, γιατί έπεσε πάνω στην κρίση. Έπειτα μιλήσαμε για το θέατρο, αλλά δεν μας κάθισε πέρσι. Και τώρα ήρθε η ταινία. Το διάβασα, μου είπε ότι θα κάνω τη Μολδαβή νοσηλεύτρια και είπα “ναι”. Το παλεύω τώρα με την προφορά. Ο Θοδωρής είναι παιδική χαρά, πολύ δο­τικός άνθρωπος. Δεν υπάρχουν εντάσεις στο γύρισμα. Το πιο πειραχτήρι της ται­νίας ήταν ο Γιώργος Χρυσοστόμου. Με τη Σμαράγδα επικοινωνούμε με το βλέμμα και αγαπώ ό,τι είναι αυτό το κορίτσι: Μα­γκάκι και ντόμπρα. Τι μπορεί να πάθει κανείς από έρωτα; Τα πάντα. Λάμπεις, ομορφαίνεις, γελάς. Κι αν είναι απογοή­τευση, δεν τρως και αδυνατίζεις» λέει η Παναγιώτα στο People. Η ίδια, πάντως, οφείλω να ομολογήσω πως είναι στα κα­λύτερά της, μετά από μια μελαγχολική περίοδο που πέρασε στην προσωπική της ζωή. Βρίσκεται σε «πολύ καλή φάση, αναδιοργάνωσης και restart», όπως λέει.



Ο Θοδωρής έγραψε το έργο του το καλοκαίρι του 2003. «Ήθελα να γράψω μια ερωτική ιστορία τόσο δυνατή όσο το Ρωμαίος και Ιου­λιέτα, μια ιστορία που να υπερβαίνει ακόμη και το θάνατο. Για τις ιστορίες μου, εγώ δεν κάνω προσχέδιο, με αρχή, μέση και τέλος. Ξεκινάω να γράψω μια σκηνή και από εκεί ανακαλύπτω το παρελθόν των ηρώων. Είναι συναρπαστικό πράγμα για μένα το γράψιμο και λειτουργώ αυτο­σχεδιαστικά. Είχα ξεκινήσει από το καλο­καίρι του 2012 το ρεπεράζ για τα γυρίσματα.Το σενάριο γράφτηκε ξανά, προσαρμόστηκε η δράση και αναπτύχθη­καν και άλλοι ρόλοι. Θυμάμαι πως θα κατέβαινα στην Αίγινα και έχασα το πλοίο. Είχα δύο ώρες στη διάθεσή μου. Έφυγα με τη μηχανή προς το Πέραμα. Πέρασα από την Ιχθυόσκαλα Κερατσι­νίου, από το Ναυτικό Όμιλο. Ανακάλυψα την Πειραϊκή. Πήγα εκεί ξανά και ξανά με τη Σμαράγδα και τη Βίκυ (Βολιώτη) για να τους δείξω το μέρος που ερωτεύ­τηκα. Εκεί ήθελα να μένει ο ήρωας της ταινίας, ο πυροσβέστης Αντώνης Γκαλι­μάνης. Ένα σπίτι το ξεχώρισα από την αρχή και τελικά, από τα οκτώ στα οποία κάναμε κρούση, αυτό επιλέχθηκε για τα γυρίσματα. Μου αρέσει που τα συστα­τικά της ταινίας παραπέμπουν σε παλιά ελληνική, από εκείνες που είχαν πάθος, σαν τη Στέλλα του Κακογιάννη. Μην πα­ρεξηγηθώ, εννοώ στο χρώμα, στο ύφος. Από κάπου περιμένεις ότι θα ακουστεί το μπουζούκι να παίζει. Σαν να περιέχει η ταινία αυτό το κλασικό ελληνικό τρί­πτυχο, έρωτας – θάλασσα – μπουζούκι, αλλά προσαρμοσμένα στο σήμερα, στην εποχή μας. Την Πειραϊκή, πάντως, την καψουρεύτηκαν όλοι, έπαθαν αρρώστια» ξεκαθαρίζει ο Θοδωρής στο People.



Καθόμαστε με τη Σμαράγδα στα σκαλάκια της μονοκατοικίας όπου γίνονται τα γυρίσματα. Απέ­ναντι η θάλασσα. «Αυτό το θεα­τρικό ήταν η πρώτη μου συνεργασία με τον Θοδωρή. Κάναμε μαζί ένα σίριαλ τότε και μας είχε δώσει ο Λάκης Λαζό­πουλος, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, το θέατρο Αθηνών για να κάνουμε κάτι. Ο Θοδωρής ήθελε να γράψει. Εγώ παράλ­ληλα διάβαζα έργα. Θυμάμαι, λοιπόν, όταν μου το έστειλε και το διάβασα στην παραλία, γέλασα και έκλαψα και είπα “ναι, θα το κάνουμε”. Σε συγκινεί, σε κι­νητοποιεί ως έργο. Είναι πολύ πιο ωραίο τώρα. Μπήκαν νέα στοιχεία και όλοι εκείνοι οι θεατρικοί μονόλογοι έγιναν εικόνες. Υπάρχει μια καταιγιστική αλλη­λουχία εικόνων και δράσης. Στην ταινία είμαι μια δημοσιογράφος που τη σώζει ο Αντώνης από τα γραφεία μιας εφημερί­δας που πήραν φωτιά. Έτσι γνωρίζονται και ερωτεύονται. Νιώθει ότι του ανήκει, αφού την έσωσε, και ζει μαζί της ένα με­γάλο έρωτα μέχρι που χωρίζουν. Η ταινία ξεκινάει από εκεί που η Άννα επιστρέφει, δύο ημέρες πριν ο Αντώνης παντρευτεί μια άλλη γυναίκα» λέει η Σμαράγδα. Ο Θοδωρής πώς είναι μετά από μια δεκαε­τία; Πώς της φαίνεται; «Γίνεται πολύ κα­λύτερος, και υποκριτικά και σκηνοθετικά. Νομίζω πως σε αυτή την ταινία κάνει εκπληκτικά πράγματα, ξέρει να βγάζει από τον ηθοποιό αυτό που θέλει. Είναι θαυμαστός ο Θοδωρής» προσθέτει. Επι­μένω ρωτώντας αν είναι το Από Έρωτα ό,τι καλύτερο έχει γράψει ο Θοδωρής, κατά τη γνώμη της. «Μπορεί και να είναι το καλύτερο έργο που έχει γράψει, βαθύ και συναισθηματικό. Μου έχει τύχει να βουρκώσω και να σταματήσουμε το γύ­ρισμα. Και όταν βλέπουμε το υλικό, επί­σης, δακρύζω. Είμαι ειλικρινά πολύ χαρούμενη για αυτή τη δουλειά».









Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ