Μιχάλης Ζαμπίδης: «Αυτή την περίοδο είμαι μόνος»

Ποια μπορεί να είναι η πρώτη ανάμνηση ενός «ανελέητου» kick boxer; Κι όμως, είναι το πρώτο πάρτι γενεθλίων που του οργάνωσαν οι γονείς του στο σπίτι, όταν ήταν 4 χρόνων, η πρώτη φορά που βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ενός τόσο μεγάλου «κοινού». «Είχαν μαζευτεί φίλοι και συγγενείς, πολύς κόσμος. Η συγκεκριμένη εικόνα είναι πολύ ιδιαίτερη και ανεξίτηλη. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση τότε που όλοι αυτοί είχαν έρθει για μένα» θυμάται με συγκίνηση.
Μικρός, ήταν το ζιζάνιο της οικογένειας. Σκανταλιάρης και υπερκινητικός. «Ήμουν αεικίνητος και όλη την ώρα σε συναγερμό. Είχα πολύ κακή σχέση με την ξεκούραση και τον ύπνο». Ο αδελφός του είναι επτά χρόνια μεγαλύτερος και οδηγός φορτηγού. «Εγώ φορούσα γάντια του μποξ και ο Σαμουήλ έπαιζε με φορτηγάκια. Του άρεσε πολύ η οδήγηση. Όταν ήμασταν μικροί, τον πείραζα συνέχεια. Εκείνος μου φώναζε και κάποιες φορές μαλώναμε. Τώρα που μεγαλώσαμε, τα θυμόμαστε και γελάμε. Έχουμε πολύ καλή σχέση. Υπάρχει σεβασμός και αγάπη» εξομολογείται στο People.



Σε ηλικία 6 ετών ξεκινάει να ασχολείται με την ενόργανη γυμναστική, αλλά σύντομα μεταπηδά στο καράτε, το box και το kick box. «Από μικρός είχα πάντα προσήλωση σε αυτό με το οποίο ασχολούμουν και αφιέρωνα το 100% της προσοχής μου. Το kick boxing συνδυάστηκε σε μεγάλο βαθμό με τα στοιχεία του χαρακτήρα μου. Στην προσωπική μου ζωή είμαι Σπαρτιάτης, μαζεμένος και θέλω τάξη και πρόγραμμα στην καθημερινότητά μου». Ο Μιχάλης έχει στο ενεργητικό του 175 αγώνες. Υπήρξε κάποια στιγμή που πραγματικά φοβήθηκε και σκέφτηκε να τα παρατήσει; «Το 2001 στη Μελβούρνη. Έπαιζα με τον Mike Cope. Τον είχα σχεδόν κερδίσει, είχε πέσει ήδη μία φορά κάτω και σχεδίαζα πώς θα τον βγάλω νοκ άουτ. Ανάμεσα στα χτυπήματα, κατάφερε να μου περάσει μια γονατιά, με αποτέλεσμα να μου σκίσει πολύ άσχημα το φρύδι. Ήταν ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός μου. Θυμάμαι πως ο γιατρός με έραβε επί μία περίπου ώρα. Στο δωμάτιο του νοσοκομείου υπήρχε ένας καθρέφτης. Όταν γύρισα να δω το πρόσωπό μου, το σκίσιμο ήταν τόσο μεγάλο, που είδα το κόκαλο του κρανίου μου. Ήταν ανατριχιαστικό. Εκεί ένιωσα ένα τεράστιο χάσιμο. Πίστευα πως δεν θα καταφέρω να αγωνιστώ ξανά» αποκαλύπτει στο People. Μετά το ατύχημα, παραμένει στην Αυστραλία για επτά περίπου μέρες. Μόνος και τραυματισμένος, πάλεψε με τον εαυτό του και τα κατάφερε. Όχι μόνο δεν αποσύρθηκε, αλλά έγινε ο βασιλιάς του ρινγκ.

Η μεγάλη μάχη για τη ρεβάνς
Στις 28 Μαρτίου θα ταξιδέψει μέχρι τη Μόσχα, για να αγωνιστεί με τον Ρώσο Batu Khasikov και να πάρει τη ρεβάνς. Με το συγκεκριμένο αθλητή είχαν αγωνιστεί στις 5 Μαΐου του 2011. Τότε ο αγώνας σταμάτησε, διότι μετά από μια γονατιά έσπασε το σαγόνι του Μιχάλη. «Το περίεργο είναι πως έχω δεχτεί πολύ πιο δυνατά χτυπήματα. Σε αυτό δεν ζαλίστηκα καθόλου. Το σαγόνι μου, όμως, είχε υποστεί κάταγμα. Εκεί κατάλαβα τι σημαίνει πόνος. Δεν θα ήθελα να μου ξανασυμβεί ποτέ». Μου κάνει εντύπωση που ο Ρώσος δεν ήρθε στην Ελλάδα για τη ρεβάνς. «Ο Batu Khasikov αγωνίζεται μόνο στη Ρωσία. Είναι στην πρώτη γραμμή του κοινοβουλίου με τον Vladimir Putin. Ως άνθρωπος είναι σκληρός, πειθαρχημένος και δουλεύει με στρατηγική. Νομίζω πως έχουμε πολλά κοινά στοιχεία. Εκείνος δεν θέλει με τίποτα να χάσει κι εγώ πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσω» παραδέχεται. Μέχρι σήμερα, έχει συναντήσει κάποιον αθλητή που να ήταν πραγματικά αγενής; «Ο Τούρκος Gurkan Ozkan, ο οποίος μου επιτέθηκε σε μια συνέντευξη Τύπου. Μου πέταξε νερό και μίλησε άσχημα. Ευτυχώς, το διαχειρίστηκα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα, αν και μετά ήθελα μια μέρα για να ηρεμήσω. Η δική μου απάντηση στον Ozkan δόθηκε στο ρινγκ» (όπου ο Μιχάλης τον κέρδισε με νοκ άουτ).




Οι καλύτερες στιγμές στο ρινγκ
Υπάρχει κάποιο «τελετουργικό» που ακολουθεί πριν από κάθε αγώνα; «Οραματίζομαι τον αγώνα, τις τεχνικές που θα ακολουθήσω, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα επιτεθώ, ενώ παράλληλα προσπαθώ να αποφύγω οποιαδήποτε αρνητική έκπληξη. Υποσυνείδητα, προετοιμάζω το σενάριο του αγώνα και γενικότερα κάνω μια συναισθηματική αποστασιοποίηση. Δεν αφήνω να με καταβάλουν το άγχος και ο φόβος για το άγνωστο». Μετά από 175 αγώνες, υπάρχει κάποιος που θα του μείνει αξέχαστος; «Το 2003 στη Μελβούρνη, με τον Gurkan Ozkan. Έγινε μια μάχη δώδεκα γύρων. Για πρώτη φορά στην καριέρα του, έπεσε νοκ άουτ στον τελευταίο γύρο. Αλλά και το 2005 με τον Τούρκο αθλητή Kara Murat, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο αγώνας ήταν sold out και το γήπεδο είχε 12.000 φιλάθλους».



Από τα ρινγκ στο Dancing With The Stars
Το 2010 συμμετείχε στο Dancing With the Stars. Εκείνη την περίοδο ήταν κάτι εντελώς καινούριο και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Είχε ενδοιασμούς, μέχρι να δώσει θετική απάντηση στην παραγωγή; «Στην αρχή, μου φάνηκε λίγο αστείο. Μου είπαν πως θα χορεύω και νόμιζα πως μου έκαναν πλάκα. Από την άλλη, ήταν ένα show για καλό σκοπό και η παρουσία μου αυθόρμητη και ειλικρινής». Τελικά, ο Μιχάλης χόρεψε για πολλές Κυριακές, αφού βγήκε πέμπτος στο show χορού. Τι κέρδισε μέσα από αυτήν τη συμμετοχή; «Ο κόσμος με γνώρισε και εκτός ρινγκ, χωρίς βίαια ένστικτα. Αυτό που διαπίστωσα για ακόμα μία φορά είναι πως με δουλειά, πίστη και αφοσίωση μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Ήμουν για αγώνα στην Ιταλία και επέστρεψα στην Ελλάδα. Πονούσαν τα πόδια μου και είχα μόνο τρεις μέρες για να βγάλω τη χορογραφία και ξαφνικά, μετά από έναν αγώνα, εμφανίζομαι στο στούντιο του ΑΝΤ1 και χορεύω live. Τα έχασα! Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα» εξομολογείται.



«Αυτή την περίοδο είμαι μόνος»
Όλοι γνωρίζουν τον Μιχάλη ως αθλητή, αλλά κανείς δεν κατάφερε να κοιτάξει λίγο από την κλειδαρότρυπα της προσωπικής του ζωής. Γιατί αποφεύγει να μιλάει για τα προσωπικά του; «Αγωνίζομαι για τις αξίες μου. Ανεβαίνω στο ρινγκ και φέρνω ένα αποτέλεσμα. Το να είμαι έξω για φαγητό με τη σχέση μου και να υπάρχουν φωτογράφοι για να απαθανατίσουν τη στιγμή δεν έχει κανένα νόημα». Είναι υπέρ των μακροχρόνιων σχέσεων; «Η μεγαλύτερή μου σχέση κράτησε τεσσεράμισι χρόνια. Πάντα οι σχέσεις μου ήταν μακροχρόνιες». Τολμώ να τον ρωτήσω αν έχει κοπέλα αυτή την περίοδο. «Είμαι μόνος μου» απαντάει, χωρίς να δίνει «πάσα» για περισσότερες λεπτομέρειες. Ωστόσο, παραδέχεται πως στην προσωπική του ζωή δεν είναι τόσο πειθαρχημένος όσο στον αθλητισμό. «Είμαι κτητικός και ζηλεύω με όρια. Αν όμως με προκαλέσεις, ζηλεύω πολύ. Πιστεύω πως, αν μια γυναίκα προκαλεί ζήλια, χάνει και τις ισορροπίες. Στις σχέσεις μου πάντα είχα ισορροπία. Είναι βασικό ο άνθρωπός σου να σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια. Στο μεγαλύτερο ποσοστό των σχέσεών μου ήμουν καλά, ήρεμος και αφοσιωμένος σε αυτό που έκανα και κάνω» εξηγεί, εννοώντας το kick boxing. Όταν τα πράγματα σε μια σχέση ξεφεύγουν και υπάρχει αρνητική διάθεση, προτιμά να αποχωρεί. «Μου έχει τύχει να υπάρχει αρνητική ενέργεια σε μια σχέση, αλλά το πιο σημαντικό είναι να είσαι ήρεμος. Ειδικά με τη ζωή που κάνω, όταν η κατάσταση πάει εκεί, απλά κάνω πίσω» παραδέχεται. Ο ίδιος έχει πει πολλές φορές στους γονείς του πως ο γάμος είναι ένα μεγάλο ρινγκ. Πότε σκοπεύει να μπει και να «παλέψει» στο γήπεδο της συζυγικής ζωής; «Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Το κομμάτι της οικογένειας είναι σοβαρό και σημαντικό. Όταν αποφασίσεις να κάνεις αυτό το βήμα, πρέπει να είσαι καθ’ όλα έτοιμος και συνειδητοποιημένος, ώστε να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου». Ο Μιχάλης έχει ήδη μια ανιψούλα. Βλέποντας την κόρη του αδελφού του, η επιθυμία να κάνει παιδιά μεγαλώνει; «Ναι. Όσο περνούν τα χρόνια και βλέπω την οικογένεια του αδελφού μου, τόσο περισσότερο μου γεννιέται η επιθυμία. Μου αρέσει η ζεστασιά και η αφοσίωση μιας οικογένειας. Άλλωστε, είμαι άνθρωπος με πρόγραμμα. Ίσως γι’ αυτό “παντρεύτηκα” το kick boxing».





Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.