Τέρι Τζόουνς: «Αντίο» στον καλλιτέχνη που απενοχοποίησε το γέλιο

Ένα πρωί, ο Μπράιαν Κοέν, ο απρόβλεπτος πρωταγωνιστής της κινηματογραφικής επιτυχίας των Μόντι Πάιθον  «Η ζωή του Μπράιαν», άνοιξε τα παράθυρα της κρεβατοκάμαράς του και είδε από κάτω το πλήθος να τον αποκαλεί...Μεσσία. «Δεν είναι ο Μεσσίας, είναι ένα πολύ άτακτο παιδί» θα απαντήσει η μητέρα του στον απογοητευμένο όχλο γράφοντας ιστορία. Γιατί αυτή η φράση της διάσημης κυρίας Κοέν, την οποία υποδύθηκε μοναδικά ο Τέρι Τζόουνς, συγκαταλέγεται στις πιο κλασικές και αγαπημένες ατάκες του παγκόσμιου σινεμά.

Η υποκριτική, ωστόσο, ήταν ένας μόνον από τους τομείς στους οποίους διέθετε μεγάλο ταλέντο ο κορυφαίος αυτός καλλιτέχνης του 20ού αιώνα που σημάδεψε ανεξίτηλα με την παρουσία του το απαιτητικό είδος της κωμωδίας προκαλώντας αβίαστο και χωρίς καμία τύψη γέλιο, σε ολόκληρη την υφήλιο,με το σκοτεινό, ακραίο και σοκαριστικά ωμό ενίοτε χιούμορ του. Κι ίσως αυτή η απενοχοποίηση του γέλιου να ήταν το πιο σημαντικό επίτευγμα της ούτως ή άλλως σπουδαίας καριέρας του.

Με αυτό το ίδιο χιούμορ, εξάλλου, που καταγράφτηκε, σε όλες του τις εκφάνσεις, στο πλούσιο έργο που άφησε πίσω του, αντιμετώπισε και τον ίδιο τον θάνατό του, όπως διαπιστώσαμε από τις δηλώσεις των μελών της οικογένειάς του: «Ο Τέρι πέθανε το βράδυ της 21ης Ιανουαρίου σε ηλικία 77 ετών με τη σύζυγό του Άννα Σόντερστρομ στο πλευρό του μετά από μία μακρά, εξαιρετικά γενναία αλλά πάντα με χιουμοριστική διάθεση μάχη με σπάνια μορφή άνοιας» ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωση η οποία συνέχιζε ως εξής: «Έχουμε όλοι χάσει έναν καλό, αστείο, ζεστό, δημιουργικό και πραγματικά αγαπητό άνθρωπο του οποίου η ασυμβίβαστη ατομικότητα, η αμείλικτη διάνοια και το εξαιρετικό χιούμορ έδωσαν ευχαρίστηση σε αμέτρητα εκατομμύρια επί έξι δεκαετίες».

Γιατί το χιούμορ για εκείνον δεν υπήρξε απλά ένα μέσο της δουλειάς του αλλά μια σταθερή και απολύτως συνειδητοποιημένη στάση ζωής. Και αυτός, πιθανότατα, ήταν ο λόγος, εκτός από το σπάνιο ταλέντο του, που είχε τόσο μεγάλη αποδοχή από το απανταχού κοινό του. Με τον ίδιο αυτό κώδικα του χιούμορ όμως, τον αποχαιρέτησε και η υπόλοιπη παρέα των Μόντι Πάιθον αποδεικνύοντας, περίτρανα, πως για να είσαι καλός σε κάτι πρέπει, πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα να το πιστεύεις βαθιά.


Προφανώς οι Μόντι Πάιθον δεν θα γίνονταν αυτό που έγιναν χωρίς τον Τέρι Τζόουνς, το δεύτερο μέλος του «Ιπτάμενου Τσίρκου», μετά τον Γκρέιαμ Τσάπμαν που πέθανε το 1898 από καρκίνο, που έφυγε για άλλες...εξωγήινες πολιτείες. Δεν θα είχαν φέρει την επανάσταση στην βρετανική τηλεόραση ούτε θα είχαν εισχωρήσει τόσο δυναμικά και αποτελεσματικά στον κινηματογράφο. Αυτός ήταν το πολύτιμο «μάτι» τους, ο άνθρωπος που, υπό την σκηνοθετική του ιδιότητα,

προσέγγιζε ιδανικά και κατέγραφε τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές τους. Ταυτόχρονα όμως ήταν και ένας αναντικατάστατος πρωταγωνιστής τους, εκείνος που ενσάρκωνε κάποιους από τους πλέον χαρακτηριστικούς ρόλους των ξεκαρδιστικών ιστοριών τους με τις οποίες μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Ποιος δεν θυμάται, άλλωστε, τον λαίμαργο Mr.Creosote στην ξεκαρδιστική ταινία «Το νόημα της ζωής»;

Ο Τέρι Τζόουνς, όμως, ήταν πολλά περισσότερα, από μέλος μιας θρυλικής κωμικής συντροφιάς που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της. Ήταν, παράλληλα, ένας εξαιρετικός συγγραφέας – ποιητής, του οποίου η πένα μπορούσε με την ίδια ευκολία να γράψει ένα υπέροχο παιδικό παραμύθι αλλά και ένα σκληρό μανιφέστο κηρύσσοντας τον «Πόλεμο στον Πόλεμο της Τρομοκρατίας».
«Ήμουν πολύ τυχερός που μπορούσα ταυτόχρονα να παίζω, να σκηνοθετώ και να γράφω χωρίς να αναγκαστώ να επιλέξω ένα από τα τρία» είχε εξομολογηθεί κάποτε ο ίδιος. Πιθανότατα, όμως, και να έπρεπε να διαλέξει, δεν θα τα κατάφερνε. Γιατί οι πολυσχιδείς προσωπικότητες είναι αδύνατο να κοπούν σε κομμάτια. Και, αναμφισβήτητα, το Τέρι Τζόουνς ανήκε σ' αυτήν σπάνια την κατηγορία.