Masterclass από τη διάσημη ενδυματολόγο Κάθριν Τζορτζ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Πώς φτιάχνονται τα κοστούμια μιας διάσημης ταινίας

Την έχουμε δει να διαλέγει τα πιο αξέχαστα κουστούμια για τη σειρά της δεκαετίας, όπως χαρακτήρισαν το “Succesion” της HBO, ειδικά στο κρίσιμο μέρος του πιλότου που λειτούργησε καταλυτικά για την πρόοδο της σειράς, να μελετά κάθε σκηνή και φτιάχνει το κατάλληλο ενδυματολογικό περιβάλλον στο «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» ή να ντύνει επίσημα τους Ρίτσαρντ Γκιρ, τη Ρεμπέκα Χολ και τη Κλοέ Σεβινι για το υποβλητικό “Δείπνο”. Τελευταία δουλειά της σταθερής συνεργάτιδας σπουδαίων δημιουργών όπως ο Τζιμ Τζάρμους, η Λιν Ράμσει και ο Μπονγκ Τζουν Χο ήταν το πολυσυζητημένο ''Father Mother Sister Brother'' του Τζιμ Τζάρμους με την οποία άνοιξε τις πύλες του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Ο λόγος για τη γνωστή ενδυματολόγο Κάθριν Τζορτζ μια από τις πιο έμπειρες στον χώρο και με τεράστια πείρα από διαφορετικά είδη κινηματογραφικών πρότζεκτς στο Χόλλυγουντ, στη Μεγάλη Βρετανία και την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων έχει υπάρξει συνδετικός κρίκος. Η Τζορτζ αποκαλύπτοντας τα μυστικά που συνδέουν την υψηλή τέχνη της ενδυματολογίας στο σινεμά με τη μόδα έδωσε μάλιστα ένα ξεχωριστό masterclass στην κατάμεστη αίθουσα Παύλος Ζάννας, στο πλαίσιο του 66ου ΦΚΘ: μοιράστηκε με το κοινό τις εμπειρίες της, μίλησε για τα πρώτα της βήματα στη βιομηχανία της μόδας στην Αγγλία προτού μεταβεί στις ΗΠΑ, για τις μεγάλες εταιρείες μόδας όπως η Yves Saint Laurent, που πλέον συνεργάζονται σταθερά με τις ταινίες όπως την τελευταία του Τζάρμους αλλά και για τη νέα της συνεργασία σε μια μεγάλη παραγωγή που γυρίζεται τώρα στο Λονδίνο εμπνευσμένη από τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς.

Η Κάθριν Τζορτζ που πήρε τον λόγο από τη συντονίστρια και θεωρητικό του κινηματογράφου Γκέλυ Μαδεμλή μίλησε για τα πρώτα της βήματα στον χώρο της μόδας και του κινηματογράφου, αλλά και τις επιρροές και αναφορές της, οι οποίες δρομολόγησαν την απόφασή της ασχοληθεί με την ενδυματολογία: «Μεγάλωσα στο Μπέλφαστ, όπου τη δεκαετία του ’80 ξεκίνησα να αγοράζω και να μεταποιώ vintage ρούχα –παρόλο που στη μητέρα μου δεν άρεσε η ιδέα να φοράω παλιά ρούχα–, και κάπως έτσι ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για το σχέδιο μόδας. Τα Σάββατα παρακολουθούσα ασπρόμαυρες ταινίες με τη θεία μου, οι οποίες πυροδότησαν την αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Θέλησα λοιπόν να συνδυάσω αυτά τα δύο ενδιαφέροντα. Έκανα αιτήσεις σε σχολές μόδας, σπούδασα στο Ντέρμπι της Αγγλίας, δούλεψα για οκτώ χρόνια στη βιομηχανία της μόδας στο Λονδίνο και, αφότου αποφοίτησα, αποφάσισα να μετακομίσω στις ΗΠΑ, όπου ζούσε ο αδερφός μου. Ξεκίνησα να εργάζομαι σε ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού ως freelancer και παράλληλα ως σερβιτόρα για να συγκεντρώσω χρήματα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με την ενδυματολογία στον κινηματογράφο», δήλωσε προτού προχωρήσει σε αναδρομή σε μία από τις πρώτες της δουλειές ως ενδυματολόγος, την ταινία Παράπλευρες απώλειες (2009) του Όρεν Μούβερμαν, στην οποία χρειάστηκε να προχωρήσει σε μεγάλη έρευνα για τις στρατιωτικές στολές, προκειμένου να είναι συμβατές με τον χαρακτήρα που υποδύθηκε ο ηθοποιός Μπεν Φόστερ. Δεν είναι η μόνη ταινία που χρειάστηκε να κάνει ενδελεχή και σχολαστική έρευνα: το κάνει τώρα με τον Ντίκενς αλλά και με τα θρίλερ και με τις ταινίες εποχής.

Αναφορικά με τα κριτήρια που επιλέγει κάθε δουλειά, η ίδια παραδέχτηκε ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που αποφασίζει αφού πλέον διαθέτει μεγαλύτερη ελευθερία στο να αρνηθεί δουλειές: «Αποφασίζω διαφορετικά τώρα απ’ ό,τι στο παρελθόν, που ήταν πιο δύσκολα, γιατί τώρα έχω και μια διαδρομή στον χώρο. Πάντα αγαπούσα τις ταινίες, είχα προτίμηση σε κάποιους σκηνοθέτες, όταν όμως έκανα ορισμένες επιλογές αποκλειστικά για οικονομικούς λόγους, έτυχε να βιώσω και άσχημες εμπειρίες, όμως την εποχή εκείνη το είχα ανάγκη. Τώρα αποφασίζω βάσει σκηνοθέτη και σεναρίου, κυρίως όμως με γνώμονα τον σκηνοθέτη. Γι’ αυτό είμαι εδώ, γιατί μου αρέσει ο κινηματογράφος». Όλα, άλλωστε, ξεκινούν από το σενάριο που είναι το βασικό για να δει που αναφέρεται, σε ποια περίοδο, ποιες είναι οι λεπτομέρειες και μετά προχωράει σε συζήτηση με τους ηθοποιούς και τον σκηνοθέτη: «Η δουλειά μου έχει ως σημείο αφετηρίας το σενάριο, το οποίο διαβάζω πάντα δύο φορές: την πρώτη ως μια ιστορία και τη δεύτερη σκεπτόμενη την γκαρνταρόμπα που θα δημιουργήσω κι αναζητώντας εικόνες. Ο δημιουργός συνήθως έχει τις δικές του σημειώσεις, όπως συνέβη για παράδειγμα στην ταινία Father Mother Sister Brother, όπου η παλέτα των χρωμάτων ήταν μέρος της ιστορίας. Επομένως, συνδέω αυτά τα δύο στοιχεία μεταξύ τους, ενώ ορισμένες φορές φτιάχνω και σχέδια – παρόλο που δεν είμαι καλή σε αυτόν τον τομέα. Ακολούθως, επιστρέφω ξανά στον σκηνοθέτη, ο οποίος με ενημερώνει ποια σημεία τού αρέσουν και ποια όχι. Ακολουθούν οι συναντήσεις με τους ηθοποιούς, οι οποίοι συνήθως ενθουσιάζονται όταν συζητάμε για τις σκέψεις που υπάρχουν για τους χαρακτήρες που ενσαρκώνουν, ενώ πολύ συχνά έχουν εξαιρετικές ιδέες για τους ρόλους που υποδύονται. Στη συνέχεια, ξεκινάω να ετοιμάζω την γκαρνταρόμπα και ακολουθεί το στάδιο του fitting. Όταν αυτό στέφεται με επιτυχία, το συναίσθημα είναι ειλικρινά μοναδικό». Η έρευνα δεν τελειώνει ποτέ και η ίδια ομολόγησε ότι εμπνέεται από παντού, από βιβλιοθήκες, γκαλερί, ακόμα και σε πίνακες ζωγραφικής που, όπως τόνισε βοηθούν τα μάλα τον όλο σχεδιασμό της.

Το τρέιλερ της ταινίας ''Father Mother Sister Brother''

Αναφορικά με την ταινία Father Mother Sister Brother και αναλύοντας σχολαστικά τις χρωματικές συνδέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες, η διάσημη ενδυματολόγος ανέφερε πως ο Τζιμ Τζάρμους είχε αρχικά την ιδέα να συνδυάσει το κόκκινο και το ροζ χρώμα, ενώ έπειτα θεώρησε πως το κόκκινο πρέπει να εμφανίζεται σε ολόκληρη την ταινία. Σε εκείνο το σημείο, μίλησε με τα πιο θερμά λόγια για τη συνεργασία της με τον Τζιμ Τζάρμους και την εταιρεία παραγωγής Saint Laurent Productions (YSL): «Η ταινία γυρίστηκε σε συνεργασία με τον Ιβ Σεν Λοράν, ο οποίος έχει πλέον εμπλακεί και στο πεδίο της κινηματογραφικής παραγωγής. Ο Τζιμ με πήρε τηλέφωνο, λέγοντάς μου: “Κάθριν, έχω ένα πρότζεκτ που γυρίζεται στο Δουβλίνο, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη, αλλά είναι λίγο περίπλοκο, επειδή ο Ιβ Σεν Λοράν θα συνεργαστεί μαζί σου στα κοστούμια. Εμείς ήμασταν στη Νέα Υόρκη και αυτοί στο Παρίσι, οπότε η επιλογή των χρωμάτων μάς πήρε περίπου μία μέρα. Άξιζε όμως τον κόπο γιατί όταν ήρθαν, ήταν απίστευτα όμορφα, μιας και έχουν πρόσβαση στα καλύτερα υλικά. Όταν αρχίσαμε να φτιάχνουμε τα ενδύματα, η ποιότητα της παραγωγής ήταν πραγματικά απίστευτη”». Έπειτα, η ίδια παρουσίασε στο κοινό φωτογραφίες από την επιλογή των κοστουμιών για την ταινία, με εικόνες από πρόσωπα και ρούχα που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τα κοστούμια που φορούν οι ηθοποιοί της ταινίας.

Φυσικά σημαντικό ρόλο στη συνεργασία διαδραματίζει πάντοτε η σταθερότητα αφού όταν δουλεύει με σταθερούς σκηνοθέτες νιώθει πολύ περισσότερο ελεύθερη και εμπνέεται καλύτερα: «Είναι όπως στη ζωή. Υπάρχουν συνδέσεις μεταξύ των ανθρώπων και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αγαπώ αυτή τη δουλειά. Στη διάρκεια ενός πρότζεκτ συνεργάζεσαι στενά με την ομάδα, έρχεσαι κοντά με ανθρώπους σε συγκεκριμένες περιόδους, και πολλές φορές οι σχέσεις που δομούνται συνεχίζονται σε βάθος χρόνου». Ακολούθως, η Κάθριν Τζορτζ ανέλυσε τη μέθοδο με την οποία επιλέγει κοστούμια για διαφορετικά είδη ταινιών, όπως ταινίες επιστημονικής φαντασίας και γουέστερν, φέρνοντας ως παράδειγμα τη δημιουργική διαδικασία που ανέπτυξε στην τηλεοπτική σειρά Snowpiercer και στην ταινία Mickey 17. Παράλληλα, εξήγησε τι σημαίνει να διαλέγει κουστούμια για διαφορετικές κατηγορίες όπως για τους αστροναύτες (!) δείχνοντας σχέδια και εξηγώντας όλη τη διαδικασία από το αρχικό στάδιο της έρευνας για τις στολές αστροναυτών και την παράλληλη αναζήτηση εικόνων, χρωμάτων και υφασμάτων, έως την τελική επιλογή των κοστουμιών που αποτύπωναν την αισθητική της εποχής. Όπως σημείωσε, οι φωτογραφίες είναι πάντοτε χρήσιμες γιατί τη βοηθούν να αντιληφθεί τι δεν αρέσει στους σκηνοθέτες, οπότε αντιλαμβάνεται καλύτερα πού πρέπει να εστιάσει. Κλείνοντας την παρουσίασή της, η Τζορτζ απάντησε σε ερωτήσεις για την ταινία στην οποία δουλεύει αυτή την περίοδο στο Λονδίνο, ένα remake της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας του Ντίκενς σε μια σκοτεινή αφήγηση: «Η έρευνα είναι εκπληκτική. Βλέπω πίνακες ζωγραφικής, εικονογραφήσεις και ανακαλύπτω όλες τις διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας».