Η Μαρία στα 27 της χρόνια έχει τελειώσει το Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου, ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (πρόγραμμα «Αειφορική Γεωργία, Διαχείριση Φυσικών Πόρων και Τρόφιμα», με κατεύθυνση την Αγροτική Οικονομία), έχει εκπαιδευθεί στην Αμερικανική Γεωργικής Σχόλης, σχετικά με τη διαχείριση αγελαδοτροφικής μονάδας και τις ζωοτροφές και έχει παρακολουθήσει με επιτυχία ώρες επί ωρών σεμινάρια για πωλήσεις.
Σήμερα μαζί με τον αδελφό της είναι η τρίτη γενιά μιας οικογενειακής επιχείρησης στον αγροδιατροφικό τομέα που δηλώνει ηχηρό «παρών».
Τι θα λέγατε – έχοντας μπροστά μας και το Σαββατοκύριακο- για ένα ταξίδι στην Πιερία. 12 χιλιόμετρα νότια της Κατερίνης -η πρωτεύουσα της Πιερίας- και δίπλα στο αρχαιολογικό πάρκο στον Δίον βρίσκουμε την Καρίτσα. Πρόκειται για ένα ιστορικό βλαχοχώρι οι κάτοικοι του οποίου υπεράσπισαν ήδη από τον 19ο αιώνα την ελληνική τους ταυτότητα. Με 2.220 κατοίκους, με βάση την απογραφή του 2001 -αποτελεί το ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα στο δήμο Δίου – Ολύμπου με έδρα το Λιτόχωρο. Η κτηνοτροφία και η καλλιέργεια καπνού αποτελούσαν τις κυριότερες ασχολίες των κατοίκων του. Παράγονται επίσης καλαμπόκι, τεύτλα, ακτινίδια και σιτηρά.
Εκεί, λοιπόν, σε αυτή την πεδινή κωμόπολη συναντούμε την Φάρμα Δαλαμήτρα. Αν κανείς προσφύγει στις υπηρεσίες του fb θα διαβάσει στην ενότητα Πληροφορίες στο λογαριασμό της φάρμας τα εξής: «H Φάρμα Δαλαμήτρα είναι μία αγελαδοτροφική μονάδα παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων που βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου, στην Καρίτσα Πιερίας. Μια οικογενειακή παράδοση που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα από την τρίτη γενιά». Αν δεν μείνουμε στις σχετικές πληροφορίες που φιλοξενούνται στο fb θα είχαμε λόγους για να γράψουμε για την δουλειά μιας τοπικής παραγωγικής εταιρείας στον χώρο των τροφίμων. Η απάντηση είναι ναί. Απαριθμώ τους λόγους.
Ο πρώτος είναι το νεαρό της ηλικίας των δύο αδελφών που κρατούν το τιμόνι της εταιρείας. Η Μαρία Δαλαμήτρα είναι μόλις 27 ετών και ο αδελφός της ο Θοδωρής μόλις πέρυσι ήταν εύζωνος στην δύναμη της Προεδρικής Φρουράς. Η Μαρία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Απόφοιτος του τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της - στο πρόγραμμα «Αειφορική Γεωργία, Διαχείριση Φυσικών Πόρων και Τρόφιμα», με κατεύθυνση την Αγροτική Οικονομία, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έχει παρακολουθήσει με επιτυχία τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχόλης, σχετικά με τη διαχείριση αγελαδοτροφικής μονάδας και τις ζωοτροφές. Πρόσφατα, έλαβε πιστοποίηση και στο τομέα των πωλήσεων.
Η Μαρία όπως και ο αδελφός της, ο Θοδωρής είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας νέας γενιάς που «επιστρέφει» με νέους όρους στο κομμάτι της αγροδιατροφής ενσωματώνοντας τεχνικές και μεθοδολογίες που ανταποκρίνονται στις σημερινές επιταγές της αγοράς και των καταναλωτών.
Διαβάζω σε ένα πρόσφατο post που βρήκα στο λογαριασμό της φάρμας στο fb: «Αντλώντας έμπνευση από παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές, ο σχεδιασμός των προϊόντων μας αναδεικνύει στοιχεία του ανεκτίμητου λαογραφικού μας πλούτου». Με άλλα λόγια, βλέπεις τα μοτίβα της τοπικής παράδοσης αποτυπωμένα στις συσκευασίες των προϊόντων και λες πως η παράδοση δεν είναι ένα κούφιο πράγμα αλλά μια ζώσα πραγματικότητα στα χέρια και στο μυαλό παραγωγικών και δημιουργικών ανθρώπων.
Για αυτούς όλους τους λόγους γράφω για τη φάρμα στους πρόποδες του Ολύμπου και φιλοξενώ ένα κείμενο της Μαρίας: « Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια οικογένεια της οποίας η κύρια ασχολία ήταν η αγελαδοτροφία, συνειδητοποίησα από μικρή πως ο πρωτογενής τομέας αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό δομικό στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας αλλά και της ελληνικής οικονομίας, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Αυτό όμως το συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας δυστυχώς δεν αξιοποιείται κατάλληλα.
Κλείσιμο
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, η επιλογή μου να ασχοληθώ με την οικογενειακή επιχείρηση ήταν απόλυτα συνειδητή. Η οικογενειακή παράδοση, η χαρά της δημιουργίας, το στοίχημα με τον ίδιο μου τον εαυτό καθώς και η επιθυμία να μην αφήσω τη χώρα μου αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά να τις δημιουργήσω εγώ η ίδια εδώ, με ώθησαν να στραφώ στην οικογενειακή επιχείρηση και να εργαστώ μέσα απ’ αυτήν για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η ιστορία της οικογένειας Δαλαμήτρα στην παραγωγή γάλακτος άρχισε το 1967, όταν ο παππούς μου, Θεόδωρος Δαλαμήτρας, ξεκίνησε την εκτροφή βοοειδών γαλακτοπαραγωγής με μόλις επτά αγελάδες, σε μια αποθήκη παρακείμενη της οικίας του στην Καρίτσα Πιερίας, στους πρόποδες του Ολύμπου. Φρόντισε από την αρχή να τους εξασφαλίσει τις καταλληλότερες συνθήκες σταβλισμού και, όταν το 1986 ξεκίνησε ως «ο γαλατάς της γειτονιάς», διακρίθηκε γρήγορα για την ποιότητα του γάλακτος.
Έμεινε δραστήριος ως και το 1997, όταν η επιχείρηση πέρασε στα χέρια του πατέρα μου. Με αγάπη και μεράκι για την αγελαδοτροφία, ο Γεώργιος Δαλαμήτρας εκσυγχρόνισε την παραγωγή γάλακτος, δημιουργώντας σε νέα τοποθεσία σταβλικές εγκαταστάσεις ευρωπαϊκών προδιαγραφών και αυξάνοντας το ζωικό κεφάλαιο.
Εμείς σήμερα, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση με τον αδερφό μου, Θεόδωρο, ως τρίτη γενιά της οικογένειας Δαλαμήτρα, επιμένουμε σε αυτό που μάθαμε από τον παππού μας: να διατηρήσουμε ζωντανή τη συναισθηματική, γευστική και ποιοτική κληρονομιά των γαλακτοκομικών προϊόντων μας.
Αντλώντας έμπνευση από παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές για τις συσκευασίες μας, αναδεικνύουμε στοιχεία του ανεκτίμητου λαογραφικού μας πλούτου, συνδέοντας την παράδοση με τη γνώση και το μεράκι. Την ίδια αγάπη και αφοσίωση επιδεικνύουμε και στην παρασκευή των προϊόντων μας, με σύγχρονα μέσα που ακολουθούν τα αυστηρότερα πρότυπα υγιεινής, αλλά πάντοτε πιστοί στη βλάχικη κληρονομιά μας και τις συνταγές του παππού και της γιαγιάς που μεταφέρθηκαν σ’ εμάς από γενιά σε γενιά.
Αυτόν τον καρπό καινοτομίας και δοκιμασμένης γνώσης, φιλοδοξούμε, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, να βάλουμε στο τραπέζι του Έλληνα καταναλωτή. Υποσχόμαστε αγνά και απολαυστικά προϊόντα, προσφέροντας τη σωστή σχέση μεταξύ ποιότητας και τιμής· προϊόντα ικανά να αντεπεξέλθουν ισότιμα τόσο στον εγχώριο όσο και στον διεθνή ανταγωνισμό, με προδιαγραφές που ανταποκρίνονται ακόμη και στις πιο υψηλές απαιτήσεις.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι, από μικρούς, οι γονείς μας μας έμαθαν πως μόνο με αγάπη και μεράκι αλλά βέβαια και με πειθαρχία και σκληρή δουλειά μπορεί κανείς να πετύχει τους στόχους του. Αυτή είναι η πρόκληση που καλούμαστε και εμείς πλέον να αντιμετωπίσουμε».
