Διαλέγοντας ταυτότητες…
Διαλέγοντας ταυτότητες…
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Χρήστου Αστερίου διαβάζω: « “Η θεραπεία των αναμνήσεων” είναι ένα μυθιστόρημα για την τζαζ, το χιούμορ, τη δύσκολη σχέση πατέρα-γιου, τη μετανάστευση στην Αμερική, τα γηρατειά, τη λειτουργία της μνήμης και την ελευθερία επιλογής απέναντι σε οικογενειακούς, εθνοτικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση ταυτότητας και τα καλά κρυμμένα μυστικά του καθενός μας»
Για να μιλήσω για το καινούργιο μυθιστόρημα του 48χρονου Χρήστου Αστερίου – το μυθιστόρημα με τίτλο «Η θεραπεία των αναμνήσεων» (εκδόσεις Πόλις) προσέτρεξα στο ασφαλές καταφύγιο – κιβωτό του κριτικού Βαγγέλη Χατζηβασιλείου («Η κίνηση του εκκρεμούς», εκδόσεις Πόλις).
Εκεί βρήκα μια αναφορά για το βιβλίο του Αστερίου το μυθιστόρημα Ίσλα Μπόα ( εκδόσεις Πόλις) που έχει την αίσθηση ότι οι επισημάνσεις του Χατζηβασιλείου έχουν μια διαχρονική αξία για το έργο του καθώς απευθύνονται στον πυρήνα της συγγραφικού σύμπαντος.
Ας το διαβάσουμε με προσοχή: «Η παγκοσμιότητα είναι εδώ, αλλά δεν έχει παρά να ενοποιήσει και να ενσωματώσει το κενό του αποκεντρωμένου παρελθόντος , καθώς και ενός εκ των προτέρων έκκεντρου μέλλοντος , το όραμα του οποίου σβήνει μέσα στα αποκαΐδια των ψευδαισθήσεων του παρόντος, στη γραμμή του οποίου συντονίζονται οι πιο διαφορετικές φυλές του πλανήτη με μία και μοναδική (αθέλητη και συνάμα μοιραία) προσδοκία: να πεθάνουν από κοινού».
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του νέου μυθιστορήματος του Αστερίου άρχισα να συνειδητοποιώ ότι διαβάζω στα ελληνικά μια γλώσσα του κόσμου που έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με ανθρώπους πέραν των συνόρων, των θρησκειών, των ιδεολογιών, των κατά τόπους συμπεριφορών και νοοτροπιών. Ο Αστερίου είναι τόσο Αθηναίος όσο και ο κάτοικος της Νέας Υόρκης, του Παρισιού και του Λονδίνου, του Βερολίνου και της Μελβούρνης… Το ίδιο και οι ήρωες του αλλά και το σκηνικό της πλοκής στο οποίο συμμετέχουν. Άλλωστε, τα στοιχεία που ενοποιούν πρωταγωνιστές και κομπάρσους σε αυτό το μυθιστόρημα δεν είναι ο τόπος αλλά η μνήμη και οι ταυτότητες ( οι τελευταίες υπό διαρκή αμφισβήτηση…).
Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης διαβάζω: «Ο Μιχάλης Μπουζιάνης, διάσημος συγγραφέας, βρίσκεται στη δίνη μιας πολύπλευρης προσωπικής κρίσης: καλείται να αντιμετωπίσει τον πανικό της μέσης ηλικίας, να αποδεχτεί ένα επώδυνο διαζύγιο και να βρει διέξοδο από το εντεινόμενο συγγραφικό μπλοκάρισμα που τον βυθίζει προοδευτικά στην απόγνωση. Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του κι ένα οικογενειακό μυστικό θα κλονίσουν πολλές από τις βεβαιότητες της ζωής του και θα τον στείλουν σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα και ξανά πίσω.
"Η θεραπεία των αναμνήσεων" είναι ένα μυθιστόρημα για την τζαζ, το χιούμορ, τη δύσκολη σχέση πατέρα-γιου, τη μετανάστευση στην Αμερική, τα γηρατειά, τη λειτουργία της μνήμης και την ελευθερία επιλογής απέναντι σε οικογενειακούς, εθνοτικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση ταυτότητας και τα καλά κρυμμένα μυστικά του καθενός μας».
Εκεί βρήκα μια αναφορά για το βιβλίο του Αστερίου το μυθιστόρημα Ίσλα Μπόα ( εκδόσεις Πόλις) που έχει την αίσθηση ότι οι επισημάνσεις του Χατζηβασιλείου έχουν μια διαχρονική αξία για το έργο του καθώς απευθύνονται στον πυρήνα της συγγραφικού σύμπαντος.
Ας το διαβάσουμε με προσοχή: «Η παγκοσμιότητα είναι εδώ, αλλά δεν έχει παρά να ενοποιήσει και να ενσωματώσει το κενό του αποκεντρωμένου παρελθόντος , καθώς και ενός εκ των προτέρων έκκεντρου μέλλοντος , το όραμα του οποίου σβήνει μέσα στα αποκαΐδια των ψευδαισθήσεων του παρόντος, στη γραμμή του οποίου συντονίζονται οι πιο διαφορετικές φυλές του πλανήτη με μία και μοναδική (αθέλητη και συνάμα μοιραία) προσδοκία: να πεθάνουν από κοινού».
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του νέου μυθιστορήματος του Αστερίου άρχισα να συνειδητοποιώ ότι διαβάζω στα ελληνικά μια γλώσσα του κόσμου που έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με ανθρώπους πέραν των συνόρων, των θρησκειών, των ιδεολογιών, των κατά τόπους συμπεριφορών και νοοτροπιών. Ο Αστερίου είναι τόσο Αθηναίος όσο και ο κάτοικος της Νέας Υόρκης, του Παρισιού και του Λονδίνου, του Βερολίνου και της Μελβούρνης… Το ίδιο και οι ήρωες του αλλά και το σκηνικό της πλοκής στο οποίο συμμετέχουν. Άλλωστε, τα στοιχεία που ενοποιούν πρωταγωνιστές και κομπάρσους σε αυτό το μυθιστόρημα δεν είναι ο τόπος αλλά η μνήμη και οι ταυτότητες ( οι τελευταίες υπό διαρκή αμφισβήτηση…).
Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης διαβάζω: «Ο Μιχάλης Μπουζιάνης, διάσημος συγγραφέας, βρίσκεται στη δίνη μιας πολύπλευρης προσωπικής κρίσης: καλείται να αντιμετωπίσει τον πανικό της μέσης ηλικίας, να αποδεχτεί ένα επώδυνο διαζύγιο και να βρει διέξοδο από το εντεινόμενο συγγραφικό μπλοκάρισμα που τον βυθίζει προοδευτικά στην απόγνωση. Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του κι ένα οικογενειακό μυστικό θα κλονίσουν πολλές από τις βεβαιότητες της ζωής του και θα τον στείλουν σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα και ξανά πίσω.
"Η θεραπεία των αναμνήσεων" είναι ένα μυθιστόρημα για την τζαζ, το χιούμορ, τη δύσκολη σχέση πατέρα-γιου, τη μετανάστευση στην Αμερική, τα γηρατειά, τη λειτουργία της μνήμης και την ελευθερία επιλογής απέναντι σε οικογενειακούς, εθνοτικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση ταυτότητας και τα καλά κρυμμένα μυστικά του καθενός μας».
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα