Μηνάς Τσαμόπουλος

Τα εργοστάσια δεν προλαβαίνουν να παράγουν όχι μόνο το τελικό προϊόν αλλά ούτε εξαρτήματα, όπως για παράδειγμα τα ηλεκτρονικά τσιπ που χρησιμοποιούνται για ένα τηλέφωνο ή για ένα αυτοκινήτου.

Η ζήτηση για ενέργεια στα ύψη και αυτή αφού τα αποθέματα των κρατών έχουν μειωθεί και θέλουν να «γεμίσουν». Το φυσικό αέριο πανάκριβο σε μία περίοδο που θεωρείται ως το καύσιμο γέφυρα έως ότου περάσουμε σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Τώρα αρχίζει η ζήτηση για το «κακό» για το περιβάλλον πετρέλαιο. Στη ναυτιλία εταιρείες που έχουν πλοία με διπλό καύσιμο πετρέλαιο ή LNG προτιμούν πλέον το πετρέλαιο.

Οι ποσότητες ενέργειας που απαιτούνται για να καλυφθεί η παγκόσμια ζήτηση δεν υπάρχουν ή αν υπάρχουν έχουν γίνει χρυσός. Οι κυβερνήσεις μετράνε εχθρούς και φίλους. Αλλιώς τα σχεδιάζανε, αλλιώς είχαν στο μυαλό τους τούς συμμάχους τους και άλλα συναντάνε τώρα.

Την ίδια ώρα τα πλοία δεν επαρκούν για να μεταφέρουν τα προϊόντα και όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Τα λιμάνια παγκοσμίως, από τις ΗΠΑ έως την Κίνα δεν έχουν τις υποδομές για να εξυπηρετήσουν τον πρωτοφανή αριθμό πλοίων που συνωστίζονται αρόδου , στο αγκυροβόλιο. Υπολογίζεται ότι το 12% του παγκόσμιου στόλου είναι εγκλωβισμένο έξω από τα λιμάνια. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη έλλειψη χωρητικότητας. Λίγα τα πλοία συγκριτικά με τη ζήτηση για μεταφορές μεταφορές εμπορευμάτων, όπως τα container vessels, τα φορτηγά και πλέον τα LNG carriers. Ως συνέπεια ανεβαίνουν τα ναύλα δηλαδή το κόστος μεταφοράς και η τελική τιμή φθάνει στον καταναλωτή που έχει λεφτά αλλά δεν μπορεί να αγοράσει ό,τι θέλει πλέον και αν τα καταφέρει το χρυσοπληρώνει. Οι παραδόσεις προϊόντων φθάνουν πλέον μήνες ολόκληρους για να πραγματοποιηθούν.

Όπως μου έλεγε στέλεχος του κλάδου των χερσαίων μεταφορών υπάρχει πλέον έλλειψη οδηγών φορτηγών οχημάτων και όχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία! «Και αύξηση μισθού να πάρει τώρα ένας εργαζόμενος η αγοραστική του δύναμη θα είναι συνεχώς μειούμενη λόγω των ανατιμήσεων και της ακρίβειας. Πληθωρισμός».

Μέρα με την ημέρα η κατάσταση εκτροχιάζεται και δεν υπάρχει ελπίδα ότι θα αποκατασταθεί η κανονική ροή στο παγκόσμιο εμπόριο.

Και στο παρελθόν με κινητήρια δύναμη την Κίνα και πιο συγκεκριμένα την πρώτη 10ετία του 21ου αιώνα είχαν αυξηθεί τα ναύλα γιατί ο Κόκκινος Δράκος κυρίως έκανε μεγάλες εισαγωγές πρώτων υλών. Τώρα όμως έχει χαθεί η μπάλα.

«Θάχουμε λεφτά και δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα» έλεγε οικονομολόγος σε συνέδριο. Γιατί πλέον το πρόβλημα δεν είναι απλώς οικονομικό αφού οι κυβερνήσεις κόβουν χρήματα συνεχώς και στηρίζουν μέσω επιδομάτων, αλλά ότι δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες καυσίμων και λοιπών προϊόντων. Το φαινόμενο του Μίδα με μία ευρύτερη θεώρηση. Καλά ξεμπερδέματα.