Βασίλης Τσακίρογλου

«Ο Σαμαράς έσωσε την Ελλάδα στο παρά 1'... Σας θυμίζει κάτι; Ελλαδάρα!» Πολλοί, καθόλου άδικα, έσπευσαν να διακρίνουν τη γνωστή, απροκάλυπτη δουλοπρέπεια προς τον πρωθυπουργό εκ μέρους του νέου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Άλλοι βρήκαν φτηνό και βέβηλο το, σχεδόν αυτονόητο, παιχνίδι με τη συνήχηση των επωνύμων και τη διαφορά των «ηρώων». Εν πάση περιπτώσει όμως, το tweet του Άδωνη συζητήθηκε και συζητήθηκε πολύ, κάτι που ήταν άλλωστε και εντός των στόχων του πρώην υπουργού.

Παρόλ' αυτά, υπάρχει μια αμφισημία στο μήνυμα του Άδωνη, η οποία, όπως και πολλά από όσα λέει, συνήθως τσιρίζοντας, δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ας αφήσουμε προς το παρόν στην άκρη το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει «σώσει» ακόμη την Ελλάδα, με πέναλτι στο παρά 1' ή χωρίς. Το γεγονός που υπογραμμίζει το tweet είναι ότι η «Ελλαδάρα» περιμένει πάντα έναν σωτήρα να την πάρει από το χέρι, που θα την πιάσει από τα μαλλιά καθώς βυθίζεται στην άβυσσο, καταδικασμένη σε βέβαιο πνιγμό.

Στη μακραίωνη πορεία μας, ως Έλληνες έχουμε αναπτύξει διάφορα εθνικά σπορ, τα οποία γεννιούνται από και αρμόζουν στη συλλογική μας ψυχοσύνθεση. Ένα από αυτά είναι το ιδεολόγημα ότι διαπρέπουμε μέσα στις αντιξοότητες, το πώς ξυπνάμε μέσα μας έναν ηρωισμό που υπερβαίνει τείχη τα οποία φαντάζουν απόρθητα. Δεν υπάρχει τίποτε κακό σε αυτό, εκτός ίσως από το γεγονός ότι συχνά η διαδικασία είναι αντίστροφη. Δηλαδή, προκειμένου να μεγαλουργήσουμε σαν drama queens πρέπει να στήσουμε μόνοι μας το όλο σκηνικό μιας επικείμενης τραγωδίας. Την οποίαν θα αποτρέψει τελικά πάνω στην κορύφωσή της ο ήρωας της στιγμής, ο κάθε Γιώργος/Αντώνης κ.λπ.

Όσο ωραίοι και θαυμαστοί είναι οι ήρωες, άλλο τόσο φαιδρό είναι να αυτοκαταστρέφεσαι συστηματικά προσδοκώντας μια μεγαλειώδη ανατροπή στο φινάλε. Η εθνική Ελλάδος, πολύ πιο χαρακτηριστικά από την αντίστοιχη ομάδα του μπάσκετ, είναι μια μικρογραφία της χώρας. Τα πανηγύρια για τις επιτυχίες της λειτουργούν σαν χαλί κάτω από το οποίο σκουπίζονται τα χτυπητά της ελαττώματα. Και πάντα υπάρχουν αυλοκόλακες που σαλπίζουν χαρμόσυνα, κρύβοντας εν τάχει τα μαχαίρια που είχαν ήδη ακονίσει για να κατακρεουργήσουν αυτούς που, εκ των υστέρων, αποθεώνουν. «Σας θυμίζει κάτι; Ελλαδάρα». Ο Άδωνις έχει περισσότερο δίκιο από όσο ακόμη και ο ίδιος θα πίστευε.