Βασίλης Στεφανακίδης

Αύριο τελειώνει επισήμως η προεκλογική περίοδος και οι καμπάνιες των κομμάτων αλλά και η παρέλαση από τις τηλεοράσεις όλων αυτών των απίθανων τύπων και κομμάτων που ελέω του νόμου εκμεταλλεύτηκαν τον τηλεοπτικό χρόνο που τους αναλογούσε, εξαντλώντας τα όρια και την υπομονή μας.

Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτή τη μακρά προεκλογική περίοδο, είναι η ισχνή συμμετοχή των πολιτών στις συγκεντρώσεις αλλά και η τοξικότητα ανακατεμένη με μισαλλοδοξία, ελλείψει προφανώς στέρεων επιχειρημάτων. Δεν είδαμε σοβαρή και τεκμηριωμένη δημόσια συζήτηση γι’ αυτά που πραγματικά μας απασχολούν και θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας αλλά και τις ζωές μας. Χιλιοειπωμένα τσιτάτα και συνθήματα κενά περιεχομένου, πλειοδοσία υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα και προσωπικές επιθέσεις με ένα και μόνο στόχο. Την πολιτική επιβίωση κομμάτων και κομματιδίων, αρχηγών και αρχηγίσκων.

Το τι κατάφεραν όλοι αυτοί με την προεκλογική στρατηγική τους, τα εφευρήματα, τα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη των αντιπάλων τους, τα fake news και τη φθηνή τους προπαγάνδα, θα το μάθουμε την Κυριακή το βράδυ. Μια βραδιά που εκτός από τα κόμματα θα κριθούν και οι δημοσκόποι αν κατάφεραν όντως να καταγράψουν τις διαθέσεις και τις προτιμήσεις μας στο πολιτικό προσωπικό ή αν κι αυτοί βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.

Το μόνο σίγουρο που θα απομείνει και την επομένη των εκλογών, είναι αυτή η πίκρα για το μίσος που έχει εξαπλωθεί στην ελληνική κοινωνία για τη διαφορετική άποψη. Αυτή η πίκρα πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εν έτει 2023, τείνει ακόμα ευήκοα ώτα σε περιθωριακούς τύπους που εκστομίζουν με τον πιο φυσικό τρόπο τις πιο ακραίες παλαβομάρες.

Αυτή η πίκρα πως η αξιολόγηση της κοινωνίας στο πολιτικό προσωπικό δεν γίνεται με όρους ικανοτήτων, προσόντων, σοβαρότητας, εντιμότητας, συνέπειας λόγων και πράξεων, ρεαλιστικού οράματος αλλά με όρους αναγνωρισιμότητας, λαϊκισμού, μαχητικότητας στα τηλεοπτικά πάνελ και ενός άκριτου συναισθηματισμού ή και εκδικητικότητας.

Και από τη Δευτέρα, αρχίζει η διαφαινόμενη θεατρική παράσταση με τις εντολές σχηματισμού κυβέρνησης που φυσικά θα καταλήξουν άκαρπες και η μετά από ένα δεκαήμερο προκήρυξη νέων εκλογών με υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Και φτου κι από την αρχή, θα στηθεί εκ νέου το προεκλογικό σκηνικό και θα ανοίξουν οι κρουνοί της τοξικότητας, της χολής και της φθήνιας επιχειρημάτων. Στο μεταξύ η χώρα στην ουσία θα είναι ακυβέρνητη ενώ οι προκλήσεις και οι ευκαιρίες για το μέλλον της χώρας θα παραμένουν παγωμένες.

Οι οίκοι αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας και οι επενδυτές θα αναμένουν πριν πάρουν τις αποφάσεις τους, πότε θα σχηματιστεί κυβέρνηση και κυρίως τι είδους κυβέρνηση θα προκύψει και κατά πόσον αυτή θα είναι μακράς πνοής και αν θα εξασφαλίζει την απαιτούμενη σταθερότητα και αποφασιστικότητα.

Όμως αυτοί είναι οι κανόνες της Δημοκρατίας και των εκλογικών νόμων και όλοι οφείλουμε να τους σεβαστούμε. Αρκεί μετά το πέρας των προβλεπόμενων, να μην έχει διαταραχθεί η δυναμική της οικονομίας και της αναπτυξιακής προσπάθειας και όποιο σχήμα κι αν επιλέξει το λαός, να πιάσει το νήμα από εκεί που το αφήνει η απερχόμενη κυβέρνηση και εκεί πάνω να αρχίσει να κτίζει δημιουργώντας υπεραξία για την κοινωνία και όχι να γκρεμίσει κατακτήσεις για την κοινωνία μόνο και μόνο γιατί τις έκανε κάποιος άλλος. Τουλάχιστον μια ωριμότητα ως προς αυτό δεν είναι και μεγάλη απαίτηση.