Η Αφροδίτη του βορρά

Πέρασε ο χιονιάς, βιώνουμε τις Αλκυονίδες μέρες του Γενάρη - και μάλιστα εν μέσω εξεταστικής. Οξύμωρο το σχήμα, το γνωρίζω καλά. Δεν χάνουμε όμως ποτέ την αισιοδοξία μας και την όρεξη για ζωή και μόρφωση. Πάμε να δούμε παρέα πόσα όμορφα είδαμε αυτή την εβδομάδα στη συμπρωτεύουσα.



Η Ροτόντα άνοιξε ξανά τις πύλες της για ένα πολιτιστικό event, το «Μόνο για την αγάπη...» του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή, που ήταν και στο πιάνο, με ερμηνευτές τους Θοδωρή Βουτσικάκη και Νατάσσα Μάρε Μουμτζίδου. Η είσοδος δωρεάν. Παρά το κρύο, ο χώρος κατακλύστηκε από κόσμο. Θύμισε ιεροτελεστία. Δίψα για αγάπη, έρωτα, για το καλό, που όσα κι αν περάσουμε, αυτό στο τέλος θα νικήσει. Ποιήματα του Κώστα Γ. Καρυωτάκη, της Μαρίας Πολυδούρης, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, αλλά και σύχρονων ποιητών των τελευταίων δεκαετιών, όπως ο Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου κι ο Μιχάλης Γκανάς. Διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, άλλοι κόσμοι που τους ενώνει όμως μία κοινή μοίρα και ο ρομαντισμός σε μία εποχή αδιεξόδων.

Κι αφού μιλήσαμε για την εποχή, ήρθε η ώρα να αναφερθούμε στο “Salesman” του Ασγκάρ Φαραντί, μία ταινία βασισμένη στο θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ, «Ο θάνατος του εμποράκου». Ένα πολυεπίπεδο κοινωνικό δράμα, μία σύγχρονη αρχαία τραγωδία που ξεκινά από τις δυσκολίες των ανθρώπινων σχέσεων και φτάνει μέχρι την παγκοσμιοποίηση και πώς αυτή επηρεάζει καθημερινά τις ζωές μας. Σε μία κοινωνία απόλυτα ανδροκρατούμενη και θεοκεντρική, ο φόβος κυριαρχεί. Ο σκηνοθέτης θίγει τα κακώς κείμενα, απόρροια της έλλειψης μόρφωσης και της εσωστρέφειάς της που καταδικάζει τους ανθρώπους. Και όμως, στο πρόσωπο των βασικών ηρώων μας διακρίνουμε την ευγένεια, την αγάπη, το μεγαλείο της συγχώρεσης. 

Πόσο απέχει, άραγε, η παραπάνω κατάσταση απ΄αυτά που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα; Η προετοιμασία της αντεπίθεσης για έναν κόσμο ισότητας, προϋποθέτει μόρφωση, παιδεία, ευγένεια, ιδανικά και στέρεη ανθρωπιστική ιδεολογία. Όσα δηλαδή, δεν θέλει ο καπιταλισμός, που προτιμά να δημιουργεί μάζες εύκολα κατευθυνόμενες. Και ξαφνικά πριν από λίγη ώρα, πληροφορούμαι, πως έπεσε ένα κτίριο στην Τεχεράνη. Και η ταινία παίρνει προφητικό χαρακτήρα. Οι ρωγμές στους τοίχους συμβολίζουν τις αντίστοιχες αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων και τα αδιέξοδα που προκύπτουν, όπως και τα όρια του καθενός, που δοκιμάζονται καθημερινά. Θα νικήσει άραγε η αγάπη;

Και αφού βγεις από τη σκοτεινή αίθουσα, βρίσκεσαι κατάματα με μία αντίστοιχη πραγματικότητα. Ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίζεται πλανητάρχης. Και ο κόσμος αντιδρά σε όλη την υφήλιο. Αγανακτισμένοι κι αγχωμένοι για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Από γυναίκες, που φανερά τις προσβάλλουν τα λεγόμενα του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου, μέχρι ομάδες μειονοτήτων και φυσικά όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνολικά πάνω από 2.500.000 άνθρωποι διαδήλωσαν σε όλον τον κόσμο εναντίον αυτής της αλλαγής, που αναμένεται να επηρεάσει, λιγότερο ή περισσότερο την καθημερινότητά μας.



Κι από την πολιτική, βουτάμε ξανά στα πολιτιστικά δρώμενα, αυτή τη φορά για χάρη του θεάτρου. Η «Αφροδίτη με γούνα» του Ντέιβιντ Άιβς στο Αριστοτέλειον, με τους Στράτο Τζώρτζογλου και Βανέσα Μπαρέ. To σκηνικό, γνώριμο. Ο άντρας και η γυναίκα σε ένα παιχνίδι εξουσίας. Κι όμως κατάφεραν να το αποδώσουν με τόσο επιτηδευμένο τρόπο, ώστε να καθηλώσουν τους θεατές. Ειδικά ο πρωταγωνιστής, δεν έχει καμία σχέση με τους ρόλους που υποδύεται στην τηλεόραση, επιδεικνύοντας αξιοσημείωτη ωριμότητα. Στη σκηνοθεσία και τις μουσικές συνθέσεις, ο Κωνσταντίνος Αθυρίδης, στον σχεδιασμό φωτισμού, ο Χρήστος Γιαλαβούζης. Μια θεατρική παραγωγή που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη κι είναι ικανή να αγαπηθεί από ολόκληρη την Ελλάδα.