Φριντζήλα, Τσεβάς & ένα σχολείο

Η Μάρθα Φριvτζήλα και ο Παναγιώτης Τσεβάς εμφανίζονται ξανά μαζί στο live «ΡεΖιτάλ Σέλφι 20 χρόνια επιτυχίες (άλλων)» το Σάββατο 23 Μαΐου (η δεύτερη βραδιά τους μετά την πρώτη που έγινε αμέσως sold out στις 16/5) στο Baumstrasse της οδού Σερβίων 8, στον Βοτανικό, με σκοπό την ενίσχυση του Αττικού Σχολείου Αρχαίου Δράματος. Αφορμή, λοιπόν, για να ανέβω τη σκάλα του χώρου που οδηγεί στον δεύτερο όροφο και να συναντήσω τους δύο αυτούς σημαντικούς καλλιτέχνες που μετράνε 20 χρόνια δημιουργικής φιλίας μεταξύ τους. Στην κουβέντα μας χαριτωμένες ακροάτριες είναι οι γάτες που έχουν κάνει σπίτι τους το Baumstrasse. Ο Παναγιώτης μου λέει πόσο χαίρεται γι αυτό το live με τη φίλη του και μας αφήνει για να κάνει πρόβα στο πιάνο.

«Θα σου τα πει καλύτερα η Μάρθα», συμπληρώνει με τη χαρακτηριστική του ευγένεια και κατεβαίνει στην κάτω αίθουσα. Σχεδόν αμέσως ακούγονται οι πρώτες νότες. «Εκτός από χρυσό παιδί είναι ευφυέστατος, δαιμονικός και εξαιρετικός δεξιοτέχνης που αγαπάει τη μουσική περισσότερο και από τον εαυτό του», λέει η Μάρθα για τον Τσεβά. «Κατά καιρούς έχουμε παίξει μαζί σε μαγαζιά, σπίτια φίλων και έχουμε δουλέψει σε αμέτρητα τραγούδια από Λάγιο, Μουσαφίρη, Γαβαλά και Τσιτσάνη μέχρι Χατζιδάκι, Τομ Γουέιτς, Ζακ Μπρελ, Αττίκ, Λοίζο, Θεοδωράκη, Πλάτωνος, Πανούση και άλλους».

Αναφερόμενη στο «ΡεΖιτάλ» μου επισημαίνει ότι στο άνοιγμα του Baumstrasse είχαν ξαναπαίξει εκεί οι δυο τους. «Ήταν σαν ένα πέρασμα από μια μουσική άλφα-βήτα. Ένα τραγούδι για κάθε γράμμα. Τραγούδια που ήθελε να ακούσει ο κόσμος και άλλα που του συστήσαμε εμείς. Μας έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και τώρα είπαμε να εμφανιστούμε πάλι μαζί για να ενισχύσουμε το Αττικό Σχολείο Αρχαίου Δράματος». Το Σχολείο, στο θερινό του τμήμα, διοργανώνει από 1 έως 10 Ιουλίου, και για τρίτη συνεχή χρονιά, εργασίες με θέμα το έργο του Ελευσίνιου τραγικού ποιητή Αισχύλου, στο Παλαιό Ελαιουργείο του Δήμου Ελευσίνας. Το πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα περιλαμβάνει εργαστήρια, σεμινάρια, διαλέξεις, προβολές, ακροάσεις, παραστάσεις, δρώμενα, συναυλίες και εκπαιδευτικές εκδρομές.



Τη ρωτάω αν σχεδιάζουν να μεταφέρουν τη μουσική τους συνεύρεση και αλλού στη διάρκεια του καλοκαιριού. «Είμαστε αυθόρμητοι. Δεν σχεδιάζουμε κάτι συγκεκριμένο αλλά, ναι, μπορεί και να πάμε στα νησιά ή και αλλού. Θα δούμε! Βλέπεις έχουμε και οι δυο και άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Στο ρεΖιτάλ θα ακουστούν πάνω από 40 κομμάτια και 24 από αυτά σε εντελώς νέες ενορχηστρώσεις. Κοίτα, ο κόσμος περιμένει να ακούσει νέα πράγματα από τους καλλιτέχνες και όχι μόνο όσα παίζονται σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Υπάρχουν πολλά κρυμμένα διαμάντια, αριστουργήματα. Είναι σαν αποστολή για εμάς να τους τα τραγουδήσουμε.

»Δεν μ’ ενδιαφέρει να πω μόνο δικά μου τραγούδια. Η χημεία και η επικοινωνία μας με τον Παναγιώτη είναι τέτοια ώστε να μας επιτρέπει να πούμε πολλά. Πρέπει να δουλέψουμε όμως σκληρά για να στηρίξουμε κάθε παραγωγή μας επειδή δεν υπάρχουν επιχορηγήσεις. Και επειδή κάνω και θέατρο βλέπω ότι, τελικά, ευτυχώς η μια τέχνη υποστηρίζει την άλλη. Τα χρήματα από τα Ρεζιτάλ θα πάνε στους Πέρσες του Αισχύλου για το Αττικό Σχολείο. Αν είχαμε μπαμπάδες με λεφτά θα το σκεφτόμασταν ίσως αλλιώς, αλλά τώρα έχουμε πολλή δουλειά ώστε να καλύψουμε τα πάντα, από αφίσες μέχρι κοστούμια».



Μου λέει ότι τα τραγούδια είναι για εκείνη μικρά μονόπρακτα, μικρές παραστάσεις. «Πρέπει να υπερασπιστώ ένα κομμάτι για μια γυναίκα που την παρατάει ο εραστής της, ή τον "Κοκαϊνοπότη". Κάθε τραγούδι έχει ένα αντίκρισμα, όπως ας πούμε το "Παλιό σπίτι" του Χατζιδάκι που όταν λέει "αυτή η αγάπη μας που καίει δυο αιώνες" φέρνω στο μυαλό μου τον Παναγιώτη». Το μήνυμά της λίγο πριν καθίσει δίπλα στο πιάνο για την πρόβα με τον φίλο της είναι ότι «στους καιρούς που ζούμε πρέπει να αναζητήσουμε την ομορφιά, όχι τα σκουπίδια, και τελευταία αυτό το αισθάνομαι πολύ έντονα. Μόνη μας παρηγοριά είναι η τέχνη. Εκεί θα βρούμε ομορφιά!».

Κατεβαίνω κάτω μαζί της και την παραδίδω στον Παναγιώτη. Αρχίζουν να παίζουν και να τραγουδούν ενώ μια γάτα σκαρφαλώνει δίπλα τους σε ένα πρεβάζι. Μετά τις φωτογραφίες φεύγω διακριτικά ενώ η μουσική με ξεπροβόδιζε μέχρι το πεζοδρόμιο.