Στην εποχή της πορνοσεξουαλικότητας

Tον τελευταίο καιρό, τόσο στο Διαδίκτυο όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει κάνει την εμφάνισή του ένα νέο φαινόμενο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Το αναδυόμενο αυτό φαινόμενο, που κερδίζει υποστηρικτές από τις ηλικίες κυρίως κάτω των 40 ετών, είναι γνωστό ως «πορνοσεξουαλικότητα» και περιγράφει ένα άτομο του οποίου ο σεξουαλικός προσανατολισμός συνδέεται αποκλειστικά με το πορνό. Η πορνοσεξουαλικότητα δεν είναι ένας προσανατολισμός που μπορεί να συγκριθεί με τον κλασικό προσδιορισμό της ομοφυλοφιλίας, της ετεροφυλοφιλίας ή της αμφιφυλοφιλίας. Τα πορνοσεξουαλικά άτομα υποστηρίζουν ότι βιώνουν την ηδονή αποκλειστικά και μόνο μέσα από την πορνογραφία και όχι από τη σεξουαλική επαφή, την οποία απορρίπτουν.

Στην περίπτωση αυτή, η σεξουαλική ευχαρίστηση δεν προέρχεται από ένα πραγματικό πρόσωπο, αλλά από μια εικονική πραγματικότητα. Οι «pornosexuals», όπως αυτοπροσδιορίζονται, δεν απορρίπτουν την πλατωνική συντροφικότητα με ένα άλλο άτομο, ωστόσο θέτουν τη διαδικτυακή πορνογραφία ως πρωταρχική σεξουαλική σχέση στη ζωή τους. Στη συνείδηση ενός pornosexual ατόμου η διέγερση και η οργασμική ηδονή συνδέονται αποκλειστικά και μόνο με το πορνό. 

Ενα βασικό χαρακτηριστικό των νεότερων γενεών είναι η εξοικείωση με την τεχνολογία από μικρή ηλικία. Πρόκειται για δίκοπο μαχαίρι, καθώς οι υπολογιστές, το Διαδίκτυο, τα τάμπλετ και τα άλλα επιτεύγματα της τεχνολογίας φαίνεται να έχουν «καταπιεί» τους χρήστες. Νέοι άνθρωποι και των δύο φύλων που έχουν πρόσβαση στην πορνογραφία από νεαρή ηλικία παραμένουν παρθένοι και δεν έχουν βιώσει ποτέ τη σεξουαλικότητα ή τη διέγερση εκτός των υπολογιστών τους. 

Η χρήση της πορνογραφίας είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εφηβείας, όπου ο νέος αναζητά την ηδονή με πολύ μεγάλη συχνότητα και ένταση. Ο αυνανισμός, ωστόσο, αρκετές φορές συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι περισσότεροι από το 60% των ανδρών και 40% των γυναικών επισκέπτονται ένα πορνογραφικό site μία, τουλάχιστον, φορά τον μήνα. Για αρκετό κόσμο αυτό μπορεί να μη φαίνεται ανησυχητικό, ωστόσο η πορνογραφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή φαντασίωση. Οσα διαδραματίζονται στην οθόνη μπορεί να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην αληθινή ζωή του ατόμου. Εξάλλου έχει αποδειχτεί πολλάκις ερευνητικά ότι ο αυνανισμός αποθαρρύνει τον άνδρα, κυρίως, από τη διεκδίκηση μιας σεξουαλικής συντρόφου και τον εγκλωβίζει σε έναν φαύλο κύκλο αυτοϊκανοποίησης και αποφευκτικότητας.

Η παρακολούθηση πορνογραφικών ταινιών μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ενός ατόμου, αλλά και να εμπλουτίσει τη σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού όταν οι δύο σύντροφοι παρακολουθούν μαζί μια ταινία. Οταν όμως το πορνό χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο του σεξ στη ζωή του ατόμου είναι σαν να χρησιμοποιείται ένα φάρμακο που μπλοκάρει την επιθυμία για συντροφικότητα και συναισθηματική εγγύτητα με ένα πραγματικό πρόσωπο. Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν η πορνογραφία χρησιμοποιείται για πολύ καιρό, μπορεί να γίνει ο μοναδικός παράγοντας που προκαλεί διέγερση στο άτομο. Αντίστοιχα και ο οργασμός χάνει την αξία του ως διαδικασία που ενισχύει τη συντροφικότητα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους οι οποίοι έρχονται πιο κοντά επικοινωνώντας σε ένα ανώτερο, μη λεκτικό, επίπεδο και καταλήγει να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια βιολογική ανάγκη που επιζητά να εκπληρωθεί.

Φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να σχετιστεί ένας άνθρωπος με ένα βίντεο σε έναν υπολογιστή παρά με ένα πραγματικό ανθρώπινο ον με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Το σεξ είναι μία από τις πιο εκφραστικές μορφές συντροφικότητας μεταξύ δύο ανθρώπων. Ως διαδικασία περιλαμβάνει την απογύμνωση του εαυτού, όχι μόνο σωματικά αλλά και συναισθηματικά, καθώς εκτίθενται οι βαθύτερες και πιο ενδόμυχες επιθυμίες του ατόμου. Ωστόσο, όταν η σχέση με τον εκάστοτε σύντροφο δεν ευοδωθεί, το άτομο νιώθει ευάλωτο και μπορεί να στραφεί στη σιγουριά της πορνογραφίας για να διεκδικήσει τη σεξουαλική του ικανοποίηση μέσα από τον αυνανισμό. 

Δικαίως λοιπόν τίθεται προβληματισμός σχετικά με το κατά πόσο η ιδέα της αντικατάστασης του σεξ από το πορνό συγκαλύπτει την έλλειψη οικειότητας στις σύγχρονες σχέσεις, γεγονός που ενισχύεται από τον φόβο και την εγωκεντρικότητα των σύγχρονων ανθρώπων που τους ωθούν στην αναζήτηση της εύκολης λύσης. Μήπως τελικά η πορνοσεξουαλικότητα δεν είναι ένας ακόμη τρόπος έκφρασης της σεξουαλικότητας, αλλά ένας εύσχημος τρόπος για να συγκαλυφθεί το άγχος και η μοναχικότητα ανθρώπων, οι οποίοι διστάζουν να επικοινωνήσουν τα συναισθήματα και τις βαθύτερες σκέψεις τους υπό το βάρος του φόβου της απόρριψης; 
Σε τελική ανάλυση, σε μια κοινωνία ανειλικρίνειας, όπου μετράει περισσότερο το «φαίνεσθαι» παρά το «είναι», το να πει κάποιος ότι έχει πορνοσεξουαλικό προσανατολισμό ίσως ακούγεται καλύτερα από το να πει ότι φοβάται να προσεγγίσει σεξουαλικά ένα άλλο άτομο.