Τσαρλς Τζένκινς: Πέθανε ο Αμερικανός στρατιώτης που είχε λιποτακτήσει στη Βόρεια Κορέα

Πέθανε τη Δευτέρα σε ηλικία 77 ετών ο Τσαρλς Τζένκινς, ο Αμερικανός στρατιώτης που είχε λιποτακτήσει στη Βόρεια Κορέα το 1965 και έζησε για 39 ολόκληρα χρόνια αιχμάλωτος της Πιονγκγιάνγκ.

Ο 77χρονος λιποτάκτης ζούσε στην Ιαπωνία, όπου είχε εγκατασταθεί μαζί με την οικογένεια του, μετά την απελευθέρωσή του το 2004. 

Ο Τζένκινς ήταν ένας από τους συνολικά τέσσερις Αμερικανούς στρατιώτες που είχαν λιποτακτήσει τη δεκαετία του ’60 στη Βόρεια Κορέα, όπου αργότερα έγιναν αστέρες του τοπικού κινηματογράφου, αλλά αυτός ήταν ο μόνος που αφέθηκε ελεύθερος το 2004 στα 64 του χρόνια. Οι άλλοι τρεις φέρεται ότι πέθαναν στη Βόρεια Κορέα.

Οι δημοτικές αρχές της πόλης Σάντο στην Ιαπωνία στην οποία είχε εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια μαζί με την οικογένειά του και τη γυναίκα του, η οποία ήταν επίσης πρώην κρατούμενη των Βορειοκορεατών, ανακοίνωσαν το θάνατό του εχθές το πρωί.

Ο Τζένκινς, σύμφωνα με Ιαπωνικά ΜΜΕ έχασε τις αισθήσεις του, τη Δευτερά το πρωί έξω από το σπίτι του και αργότερα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Σάντο, όπου και κατέληξε,  λόγω σοβαρών καρδιολογικών προβλημάτων.

Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων AFP,  η σύζυγός του δήλωσε «σοκαρισμένη από το θάνατό του» και ότι «δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα»

Η ιστορία του Τσαρλς Ρόμπερτ Τζένκινς, μονοπώλησε το ενδιαφέρον πολλών ΜΜΕ ανά το κόσμο, καθώς, σύμφωνα με δικές του μαρτυρίες, μία νύχτα του Ιανουαρίου του 1965 αποφάσισε να λιποτακτήσει από τον αμερικανικό στρατό μαζί μ' άλλους τρεις στρατιώτες και να καταφύγει στη Βόρεια Κορέα, προκειμένου να ζητήσει άσυλο από τη ρωσική πρεσβεία. Ο ίδιος πίστευε ότι στο τέλος θα κατάφερνε να επιστρέψει στις ΗΠΑ σε μια μελλοντική ανταλλαγή κρατουμένων.

Ο Τζένκινς οδηγήθηκε σ' αυτή την κίνηση και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη μονάδα του, επειδή φοβόταν πολύ για τη ζωή του και πιο συγκεκριμένα φοβόταν ότι θα σκοτωθεί κατά τη διάρκεια κάποιας περιπολίας ή ότι θα τον στείλουν στον Πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο ίδιος σύμφωνα με δικές του δηλώσεις σε συνεντεύξεις και όπως έχει αναφέρει στα απομνημονεύμετά του, αποφάσισε να προχωρήσει σ' αυτήν την ενέργεια, αφού πρώτα κατανάλωσε 10 μπίρες.

Ο ίδιος διέσχισε την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη και παραδόθηκε στους Βορειοκορεάτες στρατιώτες που βρισκόντουσαν στην άλλη πλευρά. Ήταν μόλις 24 ετών.

«Ήταν οι γιορτές των Χριστουγέννων, έκανε κρύο και ήταν σκοτεινά. Άρχισα να πίνω αλκοόλ. Ποτέ ξανά δεν είχα πιεί τόσο πολύ αλκοόλ», διηγήθηκε ο ίδιος έπειτα από χρόνια.

Ωστόσο η πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης δεν χορήγησε ούτε στον Τζένκινς ούτε και στους άλλους Αμερικανούς άσυλο. Αντιθέτως όλοι τους συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από την Πιονγκγιάνγκ.

Στη συνέχεια τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι τρεις Αμερικανοί λιποτάκτες, αναγκάστηκαν να ενστερνιστούν τα κηρύγματα του τότε ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Ιλ-Σουνγκ, να κάνουν μεταφράσεις και να διδάσκουν αγγλικά σε μελλοντικούς κατασκ'οπους της Πιονγκγιάνγκ, ενώ παράλληλα είχαν και ένα μερίδιο δόξας καθώς τους ανάγκαζαν να παίζουν τους κακούς «γιάνκις» σε ταινίες προπαγάνδας της Βόρειας Κορέας.

Ο  Τζένκινς ομολόγησε αργότερα ότι υπέφερε πολύ για 40 περίπου χρόνια, αναφέροντας:

«Δεν λες όχι στη Βόρεια Κορέα. Αν πεις κάτι κακό για τον Κιμ Ιλ-Σουνγκ σκάβεις τον λάκκο σου και μετά χάθηκες»

Την περίοδο που ο ίδιος ήταν αιχμάλωτος της Πιονγκγιάνγκ, οι Βορειοκορεάτες συνήθιζαν να τον «κάνουν τόπι στο ξύλο» ή τον υπέβαλλαν σε βασανιστήρια και σε ιατρικές διαδικασίες που ήταν άλλες φορές περιττές και άλλες πολύ επώδυνες. 

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά βασανιστήρια ήταν όταν οι φύλακες αποφάσισαν να του αφαιρέσουν ένα τατουάζ που είχε του αμερικανικού στρατού, χωρίς αναισθητικό. Ο ίδιος στα απομνημονεύμετά του χαρακτήρισε αυτήν την εμπειρία ως «κόλαση».

Το πιο «αισιόδοξο» σημείο στην περίοδο της αιχμαλωσίας του στη Βόρεια Κορέα, ήταν η σύζυγός του Χιτόμι Σόγκα, μια Γιαπωνέζα που ήταν 20 χρόνια μικρότερή του, την οποία είχαν απαγάγει Βορειοκορεάτες πράκτορες από την Ιαπωνία για να διδάξει σε κατασκόπους της Πιονγκγιάνγκ τη γλώσσα της. 



Το 1980 οι βορειοκορεατικές αρχές την εγκατέστησαν σε ένα σπίτι μαζί με τον Τζένκινς και όπως ο ίδιος έχει ισχυριστεί, μέσα σε δύο εβδομάδες τους ανάγκασαν να παντρευτούν.

Ωστόσο οι δυο τους ερωτεύτηκαν «με την πρώτη ματιά» και δέθηκαν πάρα πολύ εξαιτίας του κοινού τους μίσους για τους Βορειοκορεάτες που τους κρατούσαν δέσμιους.

Χαρακτηριστικό σημείο στην ιστορία του Τζένκινς, ήταν όταν ο ίδιος ανέφερε ότι κάθε βράδυ προτού κοιμηθούν με τη σύζυγό του,  αυτός της έλεγε «Ογιασούμι», δηλαδή καληνύχτα στα ιαπωνικά, και αυτή του απαντούσε «γκουντνάιτ», καληνυχτίζοντάς τον στα αγγλικά.

Ο ίδιος πρόσθεσε:

«Αυτό το κάναμε για να μην ξεχάσουμε ποτέ ποιοι είμαστε πραγματικά και ποια είναι η καταγωγή μας».

Το ζευγάρι έκανε δύο κόρες, τη Μίκα και την Μπρίντα, ενώ το 2002, οι Βορειοκορεάτες επέτρεψαν στη Σόγκα να επιστρέψει στην Ιαπωνία. Ο Τζένκινς και οι δύο κόρες του ακολούθησαν τη Σόγκα έπειτα από δύο χρόνια.

Το αντάμωμα της οικογένειας έτυχε μεγάλης προβολής από τα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης, καθώς η περιπέτειά τους είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια των Ιαπώνων.

Όταν βρέθηκε εκεί, ο Τζένκινς παραδόθηκε στον αμερικανικό στρατό και πέρασε από στρατοδικείο, το οποίο του επέβαλε στο τέλος μια συμβολική ποινή φυλάκισης 30 ημερών για λιποταξία. Αφού την εξέτισε, ο Τζένκινς μετακόμισε με την οικογένειά του στο Σάντο, τη γενέτειρα της συζύγου του, στα τέλη του 2004.



Εκεί εργάστηκε σε ένα κατάστημα δώρων και έγραψε τα απομνημονεύματά του.

Ο Τζένκινς, ακόμη και όταν ζούσε ελεύθερος, είχε επανειλημμένα αναφέρει ότι φοβόταν το καθεστώς της Βόρειας Κορέας και ανησυχούσε διαρκώς ότι αυτός ή η οικογένειά του τελικά θα δολοφονηθούν.

Ο ίδιος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:

«Η Βόρεια Κορέα με θέλει νεκρό».